Het einde van het gedicht is: En al wat er over bleef, waren twee staartjes en niet meer.
Ik heb werkelijk geen idee wie het heeft geschreven. Mijn vader droeg dit grappige gedicht vaak voor, toen wij klein waren. Over twee vechtende hondjes die zo in hun gevecht opgingen dat er alleen nog maar twee staartjes overbleven.
U heeft het juiste gedichtje gevonden!
Wat een geluk dat u het nog herinnerde van vroeger.
Een grappig gedicht he?
Nu heb ik zelf kleinkinderen die het
geweldig vinden als oma gedichtjes voordraagt.
Dit gedichtje ga ik ze vast en zeker leren.
En dat kan nu ook, dankzij uw hulp.
Met vriendelijke groeten
Na weken denken en proberen ben ik er uit!
Mijn schoonvader kende het. Zo’n 64 jaar geleden. Vandaag schoten de eerste regels in mijn gedachten en heb via Google gezocht.
Het is van A.C.W.Staring.
Het hondengevecht.
Bereisde Roel zag op zijn tochten
Geweldig veel! Twee Bullebijters vochten,
voor ’t wijnhuis in een Poolse stad,
terwijl hij juist aan ’t venster zat.
Zulk vechten mensen! Zij verslonden
malkander letterlijk! Met ied’re hap, ging oor
of poot er àf-
en glad als vet er dóór!
Ons scheiden kwam te laat! Wij vonden
het restje: – op mijn eer,
de staarten, en niets meer.
Dank u wel mevrouw Aafke Smit,
U heeft het juiste gedichtje gevonden!
Wat een geluk dat u het nog herinnerde van vroeger.
Een grappig gedicht he?
Nu heb ik zelf kleinkinderen die het
geweldig vinden als oma gedichtjes voordraagt.
Dit gedichtje ga ik ze vast en zeker leren.
En dat kan nu ook, dankzij uw hulp.
Met vriendelijke groeten
Na weken denken en proberen ben ik er uit!
Mijn schoonvader kende het. Zo’n 64 jaar geleden. Vandaag schoten de eerste regels in mijn gedachten en heb via Google gezocht.
Het is van A.C.W.Staring.
Het hondengevecht.
Bereisde Roel zag op zijn tochten
Geweldig veel! Twee Bullebijters vochten,
voor ’t wijnhuis in een Poolse stad,
terwijl hij juist aan ’t venster zat.
Zulk vechten mensen! Zij verslonden
malkander letterlijk! Met ied’re hap, ging oor
of poot er àf-
en glad als vet er dóór!
Ons scheiden kwam te laat! Wij vonden
het restje: – op mijn eer,
de staarten, en niets meer.
Dit is vast wat je bedoelt.
Groetjes,