Roosje was een stoute meid
om de minste kleinigheid
maakte ze zich vreselijk kwaad
wist van woede soms geen raad
keek heel nijdig in het rond
en stampte driftig op de grond
Zelfs haar oren werden rood
en haar ogen eens zo groot
Moeder dacht: ‘Met welke straf
leer ik mijn Roos dat af?’
Eens dat Roos weer woedend was
bracht moe een spiegelglas
‘Kijk eens,’ zei ze, ‘lieve kind
hoe gij nu u zelve vindt’
Roosje sloot haar ogen dicht
wat een lelijk aangezicht
keek haar uit de spiegel aan
ze was om op de loop te gaan
‘Foei’ dacht Roosje, ‘ik lijk zowaar
op een oude tovenaar’
Werd ze later nog eens boos
dan riep moeder: ‘Lieve Roos!
Ginder hangt de spiegel meid,
ik geloof het wordt weer tijd
ga er nog eens naartoe’
Toch, dan riep ze: ’t hoeft niet moe!’
zie, ik ben niet nijdig meer
Moesje kijk, ‘k lach alweer!
Roosje was een stoute meid
Voor de minste kleinigheid maakte zij zich vreselijk kwaad
Wist van woede soms geen raad
Stampte heftig op de grond
En dan ?????
Roosje Daar was, in Zeeland, eens een man, Hij hadt een aartig kind,…
Aan een roosje Zachtgekleurde lentebloesem, Die Selindes borstjes kust, Die zo mollig op haar boezem…
X
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
Herinneringen … dit gedicht is echt al oud, ons mama droeg dat vroeger voor, ze zou nu 99 jaar geweest zijn
Vandaag gehoord van een bewoner in het rusthuis:
Roosje was een stoute meid
om de minste kleinigheid
maakte ze zich vreselijk kwaad
wist van woede soms geen raad
keek heel nijdig in het rond
en stampte driftig op de grond
Zelfs haar oren werden rood
en haar ogen eens zo groot
Moeder dacht: ‘Met welke straf
leer ik mijn Roos dat af?’
Eens dat Roos weer woedend was
bracht moe een spiegelglas
‘Kijk eens,’ zei ze, ‘lieve kind
hoe gij nu u zelve vindt’
Roosje sloot haar ogen dicht
wat een lelijk aangezicht
keek haar uit de spiegel aan
ze was om op de loop te gaan
‘Foei’ dacht Roosje, ‘ik lijk zowaar
op een oude tovenaar’
Werd ze later nog eens boos
dan riep moeder: ‘Lieve Roos!
Ginder hangt de spiegel meid,
ik geloof het wordt weer tijd
ga er nog eens naartoe’
Toch, dan riep ze: ’t hoeft niet moe!’
zie, ik ben niet nijdig meer
Moesje kijk, ‘k lach alweer!
…wist van woede soms geen raad
keek venijnig in het rond
stampte driftig op de grond
Roosje sloot haar ogen dicht
Wat een vreselijk naar gezicht
Keek haar in de spiegel aan
’t Was om op de loop te gaan
Roosje was een stoute meid
Om de minste kleinigheid
Maakte zij zich vreselijk kwaad
Wist van woede soms geen raad.
Eens toen roos weer woedend was
Kocht haar moe een spiegelglas
Kijk eens zei ze lieve kind
Hoe je nou jezelf wel vindt
Roosje keek zich in de spiegel aan
Het was om op de loop te gaan
…?
Roosje was een stoute meid
Voor de minste kleinigheid maakte zij zich vreselijk kwaad
Wist van woede soms geen raad
Stampte heftig op de grond
En dan ?????