Home / Verhalen / Evolutieleed

Evolutieleed

Als je zo langzaamaan wat ouder bent aan ’t worden,
En je ook alle tijd hebt omdat nu niets zo nodig moet.
Dan denk je dikwijls weer terug aan de voorbije jaren.
Met iets van weemoed ook want niet alles ging steeds goed.
Het vriest nu flink,je wandelt lekker buiten.
De zon,hij schijnt,de koude,schrale wind snijdt je gezicht.
En denkend bij jezelf; hoe vaak je vroeger zo al hebt gelopen.
Er was eens,sprookje van het leven heeft iets van een gedicht.
Als een verhaal met mooie,goede,hele leuke dingen.
Al waren er ook momenten het leven minder waard.
Maar net als met alles in een gedicht en sprookje.
Zorgt dit nu juist voor de verandering op deze aard.
Als oermensen hadden onze voorouders ook heus geen makkie.
De natuur toen zo bedreigend steeds het hele etmaal lang.
Met speren,bijlen,knotsen tegen hele woeste sterke dieren.
Het leven vraagt je niet het dwingt je al ben je nog zo bang.
In holen bij het vuur,gekleed in pels of huiden voor beschutting.
Bedenk ik hier nu goed gekleed wandelend in die snijdend,koude wind.
Een troost het was mijn leven niet ook niet die vele levens in die latere jaren.
Maar leven met het element van strijd is toch iets wat ons alle bindt.
Als ik dan bedenk dat na mij hopelijk ook nog vele levens.
Nog zullen wandelen in de koude wind wat mijmerend in de zon.
Dan wens ik hen geluk en hoop dat zij ook wat zullen moeten strijden.
Gewoon voor de verandering,al zou ik ze wel helpen als het maar even kon.

Niet wat je zoekt? Plaats een oproep!

Zelf een verhaal toevoegen

Terug naar overzicht

Maak uw keuze

Bekijk ook

Evolutieleed

SeniorPlaza.nl

Menu

Interactie

Populair

Nieuwsbrief