Naar huis,naar huis op weg naar de beschutting van de ouderlijke woning. Dat zo heel lang al tevergeefs nu dat veilig voelende plekje verdwenen is. Een ander heeft bezit van jou toch zo vertrouwde eigen nu genomen. Met een gevoel van heimwee ervaar je dat ook zeker wel als een gemis. Je hebt vrijwillig dat huis zo lang geleden al verheugd verlaten. En ja, dan ook je ouders zijn er al zo heel erg lang niet meer. Maar nog eens ongedwongen thuis komen en lekker samen praten. Dat mis ik even af en toe is wat ik mij bewust echt wel realiseer. En zelf heb ik nu kinderen,die ook een voor een het huis verlieten. Zij komen steeds nog aan nu het huis er nog is en wij er ook nog zijn. Ook zij hebben nu hun huis met de kinderen en grote, kleine zorgen. Maar zolang alles er nog is mis je ook niets en is het leven fijn. Toch zullen ook zij dat voelen van dat ouderhuis eens missen. De dag die komt dat ook wij voorgoed zijn heen gegaan. Waar wij dan heengaan is toch nog steeds slechts hopen. Maar als het even meezit zullen daar mijn ouders staan.
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
