Bollen!

Iets anders, nu eens over vreselijk onzinnige liedjes gesproken.
Als de lente komt dan stuur ik jou: Tulpen uit Amsterdam!
De zotten; wel eens van de Amsterdamse bollenvelden gehoord?
Moet je toch eens doen, gezellig samen een dagje bollen kijken.
Ik weet het niet hoor, maar volgens mij zijn daar ook terrasjes bij.
Zo niet, dan is dit voor een jonge ondernemer een ware goudmijn.
Lekker pilsje erbij, lekker lentezonnetje en dan die kleurenpracht.
Een belevenis op zich, het blijft je jaren bij, wat zeg ik? Levenslang.
Ik weet uit ondervinding; voor je het weet ben je ook nog stapelverliefd.
En dan is het natuurlijk tulpen sturen geblazen, wat wou je weten?
En echt niet zo kinderachtig, een bosje, zo’n tien of misschien twaalf.
Of zou het zelfs een onsje meer mogen zijn, ik ben niet zo beroerd.
Wat zegt u duizend gele en duizend rooien, wel ja, toe maar!
Nee, ik ben niet kinderachtig in die dingen, gewoon niet te stoppen.
He joh, ben jij nu helemaal van de pot gerukt, dat is een half bollenveld!
Kan ik er wat aan doen, ik ben nu eenmaal een romanticus.
Die heel snel en hevig verliefd wordt, en dan geen maat meer weet te houden.
Nou meisje maak jij de beide borstjes dan maar even nat.
Wel ja, doe die van al je vriendinnen ook gelijk maar even.
Waarom zeg je, daar komt die heel grote vrachtwagen,
Met wel duizend gele en duizend rooien plus een onsje meer!
Idioot, snap je nu niet dat dit arme kind niet zoveel vazen heeft?
En waar dacht je dat ze al die bloementroep moet laten?
Stalletje huren en opnieuw verkopen zou jij niet leuk vinden.
En de plaatselijke bloemisten vereniging ook niet.
Dat gaat het arme kind een heleboel geld kosten.
En ook een heleboel slapeloze nachten, knuppel dat je er benne!
Super misdadig, het zal met jou en de liefde wel nooit iets worden.
Levenslange stress, maar goed dat het een sprookje is.
Gek hé, dat sprookjes altijd zo wreed zijn.
Ik houd niet zo van sprookjes, dus schrijf ik ook niet van die onzin.