Home / Verhalen / Etenstijd

Etenstijd



Als moeder de vrouw zegt het is tijd zeg, kom je eten?
Dan is dat zo alledaags en daarom ook zo heel gewoon.
Tijdens de lunchpauze komt het pakje brood ook voor de dag.
Vooraf wordt aan eten gewerkt en al het andere valt uit de toon.
Hamsters, vossen, eekhoorns en ook nog vele anderen.
Zij doen dat ook en leggen hele voorraden voor later aan.
Zo gaan etende voort de mens en dier zijn eigen gangetje.
En even los van de evolutie is dat ook altijd zo gegaan.
Dus niets bijzonders zou je zeggen en dat is ook zo.
Maar soms blijf je even staan bij een bijzonder stel.
Want eten dat is prettig en dat doe je lekker samen.
De waterhoentjes doen dat ook maar anders dat wel.
Zo lang de dag duurt en het licht is, is het ook altijd etenstijd.
Vader, moeder en het kroost duiken te pas en ontij naar benee.
De tafel of de koelkast is voor hen haast alles van de bodem.
Hoe of het hen vergaat daaronder ja daar zit de rest niet mee.
Natuurlijk zijn er heel veel meer nog van dat soort waterdieren.
Dus niets bijzonders en je gaat er ook heel makkelijk aan voorbij.
Maar toen ik op de kant van mijn meegebrachte hapje zat te genieten.
Dat ik geen waterhoentje was stemde mij op dat moment wel blij.
Straks onder het ijs door steeds weer naar eten moeten zoeken.
Ik lekker bij de warme kachel ja, het eten is met 5 minuten klaar.
Oké, dan ga ik alvast aan tafel je hoeft dan niet op mij te wachten.
Ondanks dat leken zij erg tevreden al klinkt dat misschien wel raar.

We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie

Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.

Sluiten