Pastoor Van den Udenhout

Het speelde zich af in de jaren dat de mensen zelf nog een varken slachtten. In die tijd werd ook van elke gebeurtenis een liedje gemaakt. Het varken van de Pastoor Van den Udenhout was geslacht en ‘aan de kant gemaakt’. De ham hing in de rookkast, de worst in de weckflessen en het spek zat in een kuip met zout. Deze kuip stond in de kelder, doch wel kort bij het kelderraampje. Het spek was uit de kuip gestolen en de Pastoor was woedend. De pastoor liep door het Dorp, een jongen van een jaar of elf zong een liedje: ‘Pastoor Van den Udenhout, jullie varken zit bij ons in het zout.’
Ha, dacht de Pastoor, nu heb ik de dief zo te pakken en riep de jongen bij zich. ‘Zo knaap, is dat waar? en als jij dat zondag van de preekstoel heel hard durft af te roepen krijg je van mij twee kwartjes.’ Dat was afgesproken.
De jongen liep al huppelend door het dorp. Twee mannen zaten op een terras aan een biertje en riepen de jongen en vroegen: Waarom ben je zo blij? Ik krijg van de Pastoor twee kwartjes was zijn antwoord. En hij zong het versje, al was het maar van de voorpret wegens de twee kwartjes.
‘De Pastoor Van den Udenhout, jullie varken zit bij ons in het zout.’ De twee mannen zeiden tegen de jongen. Als jij zondag op de preekstoel ons liedje zingt, dan krijg jij een gulden.
Het werd zondag. De Pastoor had van uit de preekstoel zijn gebruikelijke preek voorgelezen en zei: ‘Geachte parochianen. In ons zo rustige dorp gebeuren schandalige dingen die niet door den beugel kunnen. Een kleine onschuldige jongen zal hier eens duidelijk en voor altijd ‘De Waarheid’ komen vertellen. De knaap kon net met zijn kin over de rand kijken en zong:
‘De Pastoor Van den Udenhout slaapt bij de meid en is niet getrouwd!’