Summer Holiday: MGB

Waar zijn die mooie jaren van weleer, toen Groot Brittannië nog een van de belangrijkste naties was in het produceren van karaktervolle auto’s en met name sportauto’s. Voorbij en waarschijnlijk ook voorgoed.

Gelukkig hebben wij de klassiekers nog zodat de echte liefhebbers toch kunnen nagenieten. MG is een merk dat veel goede herinneringen oproept en je hoeft geen Anglofiel te zijn om de sportwagens van dit merk te kunnen waarderen. De MGB is zo’n model dat heel veel mensen in de jaren 60 en nog steeds een grote hoeveelheid autogenot heeft gegeven. In 1962 kwam dit model op de markt als opvolger van de succesvolle MGA. Zeventien jaar zou dit model in productie blijven en in totaal zijn er zo’n half miljoen van geproduceerd. Doordat hij zo degelijk was is er nog een groot deel bewaard gebleven.

Het eerste dat mij bij deze MG opvalt is dat fraaie achthoekige logo. Het blijkt ooit bedacht te zijn door de boekhouder van Morris Garages in de vorm van de Oxon-gevangenis in het Engelse Abingdon waar de eerste Morris in 1924 gebouwd werd. Dit prachtige exemplaar is in 1962 geproduceerd en heeft serienummer 48062. Het is een tussenmodel, een A met een gerestylde motor van 95 pk want hij moest 100 mile per uur kunnen rijden. Echt een auto om door het Engelse landschap te rijden. Wat een genot om naar te kijken, zeker met die rijke spaakwielen. Opvallend aan deze MGB zijn de ‘lepeltjes’ als deurkrukken en de aluminium motorkap die speciaal ontwikkeld werd om het gewicht onder een bepaalde wegenbelastinggrens in de UK te houden. En natuurlijk de kofferruimte die volgens Britse traditie minsten een golftas moet kunnen bergen. De zit achter het fraaie dunne 3-spaaks stuur is heerlijk. Het portier en de brug houden je prima op je plaats.

Karakteristieke Smiths meters voor je en met het draaien van de zeer herkenbare en nu o zo kleine Union sleutel slaat de motor, met het ook bekende geluid van de terugslaande startmotor, aan. Wat is het toch een genoegen om naar de brom van deze Engelse motor te luisteren en het neuriën van de versnellingsbak. Rijden met deze MGB is met enige heimwee terugverlangen naar mijn jeugdvakanties die ik bij mijn familie in Engeland doorbracht. Heer-lijk! Met een gevoel van weemoed overhandig ik de sleutels weer na een fantastisch uurtje sturen, waarbij alle jeugdsentiment uit de jaren 60 bij mij weer in herinnering geroepen is. Weet u nog, Carnaby Street, Twiggy, Helen Shapero, The Saint, Dusty Springfield…? Sweet Memories!