Vauxhall Viva

Ook een auto die nooit zo bekend is geworden in Nederland. Even voor het betere begrip. General Motors had in Europa het merk Opel en in Engeland het merk Vauxhall met van elkaar verschillende modellen. In Nederland waren beide merken leverbaar. Momenteel hebben beide merken dezelfde modellen en is Vauxhall, een Opel dus met een Vauxhall badge alleen nog leverbaar in de UK. Maar destijds was Vauxhall een Brits merk met een eigen modellijn en in 1965 introduceerde zij de nieuwe Viva. Een topper daar en met een beperkt succes in Nederland.

Een leuk en apart model. Een echte vertegenwoordigersauto met een opvallend design met een oplopend knikje onder de achterruit. Veel chroom in die tijd op de wat luxere uitvoeringen en verkrijgbaar in een aantal versies zoals de Standaard uitvoering, een beetje kaal met alle basics van toen, maar ook de Viva de Luxe, de Viva SL met nog meer chroom, een andere grille, mooiere stoelen, houten dashboardinleg, armsteun achterin, geen achterbank, maar twee luxe gevormde stoelen, een afsluitbaar dashboardkastje en meer van dit soort luxe zaken voor die tijd.

Ik kan hem mij nog goed herinneren, omdat ik tijdens een zomervakantie eind jaren ’60 bij mijn oom en tante in Harrow in Engeland logeerde en vriendje werd van het buurmeisje. Ze heette Linda en ik weet nog dat zij regelmatig het plaatje ‘Everlasting Love’ van Love Affair draaide en ik hoopte dat dit voor mij bestemd was. Haar vader was verzekeringsagent en kreeg een nieuwe zakenauto. Ja, u raadt het al, een donkergroene Vauxhall Viva, waarbij hij mij uitnodigde voor een proefritje. Waarschijnlijk wilde hij meer weten wie er met zijn dochter hand in hand liep, maar dat terzijde. Natuurlijk een beetje Opel niveau, maar de meest luxe SL versie sprak mij wel aan. Het rijden was niet spectaculair en ook bij de Viva viel mij op dat het stuur wat scheef het interieur instak. Eigenlijk hetzelfde als bij de Opel Kadett. Gewoon een hele leuke auto voor die tijd met voor mij wat extra sweet memories.