Ballade van Janmaat

Er woont een oude zeeman in een stadje bij de kust
na avontuurlijk leven vindt-ie eindelijk zijn rust
De jeugd vertelt-ie graag van zijn ervaringen op zee
en na ieder ijzersterk verhaal zingen allen met hem mee

’t Gebeurde in een zware storm al in de Spaanse zee
een grote golf kwam aangerold, die brak ons schip in twee
maar ik zette onverschrokken op elke helft een been
en hield zo met al mijn kracht en macht die twee helften bijeen

[Refrein:]
Zo gaat Janmaat nooit verloren
hij is voor de zee geboren
niets kan hem zozeer bekoren
als die grote blauwe zee

’t Was een strenge winter daar in de Beringstraat
we zaten in het pakijs vast en wisten ons geen raad
Ben toen veel bier gaan drinken, en plassen buitenboord
het ijs dat ging toen smelten en wij konden ras weer voort

[Refrein]

Eens op een vroege morgen, ’t was in de Hudsons baai,
daar werden wij geënterd door een grote groene haai
Hij kwispelstaartte, gromde-bromde, hapte reeds naar mij
maar ik strooide peper op zijn neus en “hatsjie” hij zwom voorbij

[Refrein]

Ons schip dat was gezonken bij Bermuda, de driehoek
lag op de bodem van de zee, we deden het in de broek
Tien kilo bruine bonen vrat ik toen, als Dick Trom
en de wind die ik moest laten bracht ons snel naar ’t licht weerom

[Refrein]

Een walvis had ons opgeslokt, zat met ons in zijn maag
het was er klam en akelig en we zaten er niet graag
Maarrr… ‘k verkleedde me als dokter, zei “zeg ‘ns aaa” tot hem
en open ging toen vlot die muil, we zaten niet meer klem

[Refrein]

Laatst waren wij door toeval bij wilden gelogeerd
zij vraten al mijn makkers op maar ik bleef ongedeerd
En hoe ik hem dat lapte (ik leef nog zo je ziet)
smeerde me met petroléum in en toen lustten ze me niet

[Refrein]