Ik ben al heel lang opzoek naar een liedje wat mijn oma altijd zong. De tekst gaat ongeveer zo:
De morgenstond zend zijn goudgele stralen door het getraliede venster van cel nr.10.
…ik heb er de zon nooit zo schitterend gezien.
Oh wat ben ik gelukkig, straks ben ik weer vrij
en kan ik weer mens zijn in de maatschappij.
De vogelen zingen als het ware voor mij.
Een lied van verlangen van vrij vrij vrij.
Zijn moeder schrijft hem dat ze hem opwacht buiten de gevangenismuren met een hoed van zijn vader.
