Schrijver: G. J. v. Zuilen Componist: Theo Mackeben (5 januari 1897 - 10 januari 1953) Met dank aan J.W. van der Heiden voor het insturen van de tekst
De liefde beheerscht vaak het leven,
om ’t even wat zij het ook biedt.
Wij werden door ’t noodlot gedreven,
en ’t is altijd maar weer: ’t oude lied
Hoe menigeen moet er ontberen
dat, wat hij zoo vurig begeert.
Dan is het hem of de duivel,
spottende inspireert:
[Refrein:]
Waarom zou je gaan treuren.
Wat kan je feit’lijk nog gebeuren.
Er is zooveel nog hier op deez’ aard,
je liefde meerder en beter waard.
Ik wil je heusch wel in naam behooren,
je hebt nu éénmaal mij trouw gezworen.
Het is satanisch, dit wreede leugenspel,
van jou en mij, ’t is een hel.
Wij hebben elkander gevonden
en dagelijksch vraag ik, waarom?
Wij werden in ’t huw’lijk verbonden,
ach, wat waren wij beiden toen dom.
Wij hoorden toch niet bij elkander
ons hart bleef gevoelloos en koud.
Was het misschien door een ander
van wie ik steeds nog houd?
