Het Nationale Park De Hoge Veluwe ligt in de Nederlandse provincie Gelderland. Het park is grotendeels gelegen in de gemeente Ede.

Het landschap
Het cultuurlandschap is gelegen op de zandgronden van de Veluwe, die ontstaan zijn uit een morene achtergelaten in de voorlaatste ijstijd.
Het park is een afwisseling van zandverstuivingen, heide, naaldbos en restanten van kleine nederzettingen, zoals Oud Reemst. De heide en zandverstuivingen ontstonden vermoedelijk door overexploitatie van het gebied vanuit nabijgelegen nederzettingen.

Het park beslaat ongeveer 5000 hectare. Dat is ongeveer vijf procent van de Veluwe, met 100.000 hectare verreweg het grootste aaneengesloten natuurterrein van Nederland. Park De Hoge Veluwe wordt omgeven door hoge hekken. Het is het enige natuurterrein van de Veluwe waarvoor bezoekers moeten betalen. In het hek zitten drie doorgangen met kassa’s. Er wordt gestreefd naar rasterverlagingen aan de oost- en de westzijde van Park De Hoge Veluwe waar edelherten en reeën overheen kunnen springen. Het project Hart van de Veluwe voorziet, naast rasterverlagingen, verder in een ecoduct over de drukke weg Otterlo-Schaarsbergen, langs de westzijde van het park. Dan zou er voor het eerst sinds 1932 weer wildmigratie mogelijk zijn tussen Park De Hoge Veluwe en het deel van de Veluwe in de driehoek Ede-Otterlo-Oosterbeek. In 1932 werd het huidige raster voltooid.

Deelense veld
Onderdeel van het park is het Deelense veld, een heideveld, met daarin een aantal vennen, onder andere de Deelense was. Dit ven is ontstaan doordat zich op het zand een ondoordringbare laag heeft gevormd, waarin het regenwater niet wegzakt. De naam Deelense was, wijst erop dat de schaapherders vroeger hun schapen in dit ven gingen wassen. In en rond het ven, dat dus alleen regenwater bevat, groeien in Nederland bijzondere planten, zoals veenpluis, kleine moerasrus en het gewonere veenmos.

De stichters
Het park werd gesticht door het echtpaar Kröller-Müller dat het ooit als jachtterrein bezat. Ze hadden er onder andere moeflons uit Corsica en kangoeroes uitgezet. De moeflons zijn er nog steeds. Begin jaren dertig zat het echtpaar in financiële problemen. Een poging om het jachtterrein te verkopen aan Natuurmonumenten mislukte. Uiteindelijk besloot het om Rijk Anton Kröller de 800.000,- gulden te verschaffen die vroeg.

Het geld werd door het Rijk gedoneerd aan een stichting, die het park vervolgens van Kröller kocht. Als tegenprestatie kreeg het Rijk de kunstcollectie van mevrouw Kröller-Müller, op voorwaarde dat er een museum voor werd gebouwd. De Hoge Veluwe is in bezit van de stichting die in 1935 werd opgericht, en krijgt geen subsidie zoals een nationaal park die krijgt. Bezwaar van deze situatie is dat er hekken en kassa’s nodig zijn om inkomsten te genereren. De hekken zijn omstreden: ze verstoren de eenheid van de Veluwe als geheel, mede door de centrale ligging van De Hoge Veluwe.

Jachthuis St. Hubertus
In het park ligt het door de architect Berlage in 1914 als woonhuis ontworpen jachthuis St. Hubertus, dat in 1919 werd opgeleverd.

Kröller-Müller Museum
De kunstcollectie van het echtpaar Kröller-Müller vormde de basis voor het in het park gelegen Kröller-Müller Museum. Het museum bevat schilderijen, met name van Vincent van Gogh, Pablo Picasso, Fernand Leger, en Piet Mondriaan.
De beeldentuin van het museum is een van de grootste van Europa, en bevat werken van onder andere Auguste Rodin, Henry Moore, Richard Serra, en Claes Oldenburg.

Museum en informatiecentrum
Het Museonder is het eerste ondergrondse museum ter wereld en is gevestigd in het bezoekerscentrum (aan het Marchantplein in het centrum van het Park).

Voor meer informatie zie: www.hogeveluwe.nl.

Bronnen:

Wikipedia

Park De Hoge Veluwe