Home / Liedjes / IJs – het had al wat gevroren (versie 3)

IJs – het had al wat gevroren (versie 3)

Jaar gepubliceerd: Mijn overovergrootmoeder zong het.
Met dank aan Jans Beijeman voor het insturen van de tekst

wak winter

’t Had pas een nacht gevroren en ’t ijs was lang niet goed
Toen stapte een kwajongen al met zijn ene voet, zijn ene voet
Hij zei ik zal het wagen,
het ijs kan mij wel dragen, het ijs kan mij wel dragen
Welja, welja

Hij stampte en hij stampte, hij stampte uit allen macht
en ’t ijs van net een nachtje bezweek door zulk een kracht, ja zulk een kracht
En toen, het was geen wonder,
toen ging hij kopje onder toen ging hij kopje onder
Ach jee, ach jee

Help, help, ik voel mij zinken!
Wie red mij uit de nood?
Help, help, ik zal verdrinken!
Wie red mij van den dood?
ja van den dood.

Een boer die aan kwam rijden,
die kreeg toen medelijden, die kreeg toen medelijden
Ach jee, ach jee.

Hij stapte van zijn wagen en redde de kleine guit,
het water kwam met stromen zijn beide broekspijpen uit, zijn broekspijp uit.
En thuis in vaders hoekje
kreeg hij voor ’t natte broekje, kreeg hij voor ’t natte broekje
Klits klets, klits klets