Gerrie, Guus of Gijs

Is dat een verrassing, wie had dat gedacht?
Nu heeft de post mij toch die brieven gebracht.
Hier..! eentje van Gerrie en hier een van Gijs.
En nog een van Guus ook, vindt u dat niet grijs?
Gijs vraagt om mijn ja-woord, en Guus om mijn hart.
Maar Ger schrijft: Wij trouwen, die gaat hard van start.

Wat moet ik beginnen, nu heb ik 3 G’s.
Teveel van het goede, mijn hart bonst van vrees.
Ik ben stapel op Gijs, maar houd ook van Ger
van Guusje niet minder, dat gaat toch te ver!
Wie moet ik nu nemen, Guus Gerrie of Gijs?
Een G is de goede, geluk is de prijs.

Gijs is een soort krachtmens, geweldig en breed,
maar wat onverschillig, en dat doet me leed.
Guus is meer poëtisch, gevoelig en fijn,
maar vreselijk mager, én daarbij zo klein.
Doch, Gerrie heeft kracht en gevoel, maar mijn keus?
Ik weet het niet, want híj heeft een wrat op zijn neus.

Guus is wat vrijpostig, al is hij charmant.
Gijs is doortastend, maar niet bijdehand.
Dan Ger, die is pienter én daarbij galant
maar heeft, dat is jammer,
geen kies en geen tand!

Met Gijs zou ik leven, in topharmonie.
Met Guus zou ik zweven als in mijn fantasie.
Met Ger zou ik waken en dromen tegelijk
De keus wordt moeilijk, hoe meer ik het bekijk.

Wat moet ik beginnen, wat raadt ú mij aan?
Zou ik misschien eerst naar een waarzegster gaan?
Maar ach dat is onzin, volmaakt uit de tijd.
Zo’n mens zegt maar wat en je geld raak je kwijt.
Ik neem dus maar Gerrie… of Guus… of Gijs!
Nu raak ik jandorie toch weer van de wijs.

Gijs, Gerrie of Guusje, straks geef ik het op!
De G van geluk en van getob,
de G van gedrieën en de G van gevrees.
Ik word nog gek van die chaos van G’s
Dan denk ik weer… Gerrie, dan denk ik Guus…
maar dan is het Gijs weer, ik raak confuus.

Wat hoor ik…? Ik meen dat de torenklok sloeg?
Dan wil ik besluiten, het is nú genoeg.
‘k Neem Gijs, Guus en ook Gerrie niet!
Ik weet iets veel beters, ík trouw met Piet