Het huwelijk – Kon ik maar mijn vrouw verkopen

Vrienden ‘k ben bij mijn kornuite
Lang mijn huisplaats moe!
Kon ik maar mijn vrouw verkopen
‘k Gaf graag duizend gulden toe.

Dertig gulden geef ik week’lijk
zonder korting aan mijn vrouw.
Daarop moet ik dan ook trekken
nacht op nacht aan ’t wiegetouw.
Doe ‘k ’t niet dan krijg ik spoedig
op mijn falie met de tang!
Of zij zet haar scherpe nagels
op mijn neus of rechter wang.

Luiers die heel erg bepoept zijn
moet ik spoelen voor mijn vrouw
Of ze slaat me dat ’t een lust is,
met een stevig eindje touw
Doch waar blijven zult gij vragen,
wel die dertig gulden dan!
Vrienden g’ weet ik zal ’t u zeggen
‘k Biecht gelijk een eerlijk man.

Mooi gekleed gaan als een dame
daar is zij wel op gesteld
Kleed op kleed zich aan te schaffen
kosten haar een massa geld
Dure hoedjes kragen lintjes,
fraaie laarsjes en zo voort!
Kosten haar een hand vol duiten
Foei is dat niet ongestoord.

En mijn zoontje nog geen jaar oud
dirkt zij op zo veel zij kan
En mijn kleding zeker is niet
die van een fatsoenlijk man
Overhemd mag ik niet dragen,
om mijn hals komt nooit een boord!
‘k Loop met ongestopte sokken
ja zo dagelijks maar voort.

Dagelijks zie ik haar gebruiken
onderscheiden in banket
Konkelen met andere wijven,
dronken ligt zij in haar bed.
Daar en tegen loop ik altijd
zonder centen in mijn zak!
Om een spaantje [sigaartje] te gaan kopen
of een weinig pruimtak. [pruimtabak]

Kon ik maar mijn vrouw verkopen
ginds in ’t vrolijk Rotterdam
Kan ik haar ter marktplaats brengen
gelijk een koebeest of een lam
Ja dan waren al die markten
bij verkoop op ieder plein!
Bij verkoop van kwade wijven
spoedig vol ja veel te klein.

Vrienden neemt nu toch een voorbeeld
in ’t huwelijk aan mijn vrouw
Trouw toch nooit ’t geeft ellende
geeft zo dikwijls na berouw
Denkt toch aan ’t pak met slagen
aan ’t stevig eindje touw!
Past toch op mijn beste vrinden
dat gij nimmer gaat ten trouw