Herfstliedje op school geleerd zo’n 55 jaar geleden, kan het tot nu toe nergens terugvinden, zou het ontbrekende graag weten.
Wat ik er nog van weet is:
Kille nevels, donk’re luchten, zon verscholen heel de dag,
Som’bre stilte, geen geruchten
…
…
tranen drupplen zeurig neer,
… ’t scheiden doet ons ’t harte zeer.
’t Vogelkoor dat eertijds kweelde,
treurt om die verloren pracht
’t Windje dat in ’t lover speelde,
heeft geen lust in neveljacht.
Gele blaren aan de bomen,
gele blaren op het pad,
droef verkleurde vijverzomen,
droef ontglanst de lenteschat.
