Carolina

Vrienden wil dit lied aanhoren
wat ik u zingen zal
Hoe dat twee harten malkander bekoren
aanhoor dit droef geval.
Carolina had eene getrouwe minnaar
Hij dient het land wel als huzaar
Maar hij moest naar ’t veld
Maar hij moest naar ’t veld
Met droefheid zijn lief Carolina omhelst.

Hij sprak tot haar met zoete rede
Houdt u vooral konstant
Schrik niet, houd moed, weest maar tevreden
Ik trek naar ‘t Fransche land.
Toen weenden en schreiden zij alle twee
Zij riep met een zucht en ik ga met u mee
Het kan niet zijn
sprak hij tot haar met ‘t hart vol pijn.

Het was nog geen half jaar na dezen
dat haar minnaar was weg
Zij kreeg die courant en hij wierd gelezen
Ja stil was het gevecht
Zij kreeg een bericht van ’t regiment
Een weinig geleden zij was niet content
Zij schreef ene brief
of hij er nog dacht op zijn schoon zoete lief.

Hij had een kwetsuur in ’t veld gekregen,
hij lag in ‘t hospitaal
Hij kreeg den brief en hij wierd gelezen
Hij gevoeld geen wonde nog kwaal.
Hij riep wat drommel hier heb ik een brief
al van Carolien mijn schoon zoete lief
Toen hij was gekoreerd
is hij er van daar gedeserteerd.

Hij vlucht door boschen langs bergen en hoven
met een bekorent hart
Het was maar om bij Carolina te komen,
hij gevoelde geen wonde nog smart.
De tijd die kwam zoo schielijk aan
dat zich deez twee omhelsde elkaar
Hij sprak met getraan
hoe zal ik die dood nu kunnen ontgaan.

De liefde die zij elkander bewezen
Ja, die was ongemein
Hij was in angst om duizende reden
omdat hij niet wist waarheen.
Zij is naar den generaal toe gegaan
Zo bleek als die dood met een droevig getraan
Geef pardon mijnheer
al voor mijn minnaar voor dezen keer.

Pardon Carolina zal ik u geven
Ik zie uw getrouwigheid
Ik schenk uw minnaar zijn jong leven
mits dat hij is bereidt
het land te dienen opnieuw voor zes jaar
Eerst kunt gij trouwen met elkaar
O ja mijnheer, o ja mijnheer
eerst met hem trouwen, dat is mijn begeer.

Nu zijn zij in den echt getreden
door hulp en wijs bestuur
Hij nam weer dienst was tevreden
nu leefde zij in plezier.
Zij dachten malkander nooit weder te zien
Zij dankten den generaal op hun knie
Zij waren verheugd
omdat er zoo veel droefheid verkeerde in vreugd.

Een bruilofsfeest wierd daar gehouwen
met vele liefde en vlijt
Den generaal dat hij haar liet trouwen
toen waren deez twee verblijdt.
Zij trachten (dachten) elkander nooit weder te zien
Zij dankten den generaal op hun knie
Zij leven in vree
Als hij moest marcheren zijn lief die gaat mee.