Nostalgie

Judy Garland

(Klik op de afbeeldingen om te vergroten)

Haar geboortehuis

Judy Garland werd op 10 juni 1922 geboren als Frances Ethel Gumm in Gram Rapids (Minnesota) en was de jongste dochter van de variétéartiesten Frank en Ethel Gumm. Toen ze nog maar 2 ½ jaar oud was, in december 1924, ging ze al optreden in een dansact met haar twee oudere zusjes Mary Jane en Virginia onder de naam “The Gumm Sisters”. Toen ze steeds het liedje “Jingle Bells” zong werd ze door haar grootmoeder van moeders kant, Eva Milne, krijsend en schoppend van het podium gesleept. Toen al zag haar moeder Ethel in dat zij de grootste ster van de drie zou worden.

Het verhaal gaat dat de naam Garland door Jessel was voorgesteld naar het personage Lily Garland, gespeeld door Carole Lombard in de film “Twentieth Century” die op dat moment in het Oriental Theater draaide. Volgens een ander verhaal koos het trio de naam Garland naar de achternaam van toneelcriticus Robert Garland. Maar volgens het boek van Lorna Luft (dochter van Judy Garland) “Me and My Shadow” koos haar moeder de naam nadat Jessel zei dat het trio “looked prettier than a garland of flowers” (zagen er mooier uit dan een bloemenkrans). Ondanks dat kwam er een nieuwe variant van het verhaal toen George Jessel in 1963 te gast was in de televisieshow van Judy. Hij had een telegram geschreven aan de actrice Judith Anderson waarin het woord “garland” voorkwam en het bleef maar in zijn hoofd hangen; Judy was het er mee eens.

In september 1935 tekende Frances een contract bij Metro-Goldwyn-Mayer (MGM), ogenschijnlijk zonder een screentest te doen (ze had echter enkele maanden daarvoor al een test gedaan). Frances werd voor het eerst opgemerkt door de studiobazen van MGM nadat ze een het lied “You Made Me Love You” had gezongen voor Clark Gable op het verjaardagspartijtje dat de studio voor hem georganiseerd had. Haar vertolking van dit lied was zo populair bij MGM dat ze haar en het lied opnamen in “Broadway Melody of 1938” (1937).

Frances veranderde gelijk haar voornaam in Judy naar een toen populair liedje (gezongen door Hoagy Carmichael). Vanaf die tijd was haar naam dus Judy Garland. Ze wenste koppig dat ze niet anders meer genoemd werd omdat ze altijd al een hekel had gehad aan haar naam Frances. Ze ging optreden voor de radio omdat MGM niets anders had voor haar pas gecontracteerde nieuwe zangeresje.

Maar in haar nieuwe carrière kreeg ze te maken met een tragedie toen haar vader hersenvliesontsteking kreeg en op 17 november 1935 overleed terwijl Judy een radio-optreden had. De toen nog maar 13-jarige Judy was helmaal ondersteboven door de dood van haar vader en voor de rest van haar leven zocht ze naar een vaderfiguur.

De komst van Deanna Durbin in december 1935 maakte bijna een eind aan haar carrière voordat die goed en wel begonnen was. MGM had de filmrechten verloren voor een aantal films waarin Judy en Deanna samen zouden optreden. Ze hadden nu twee tieners in dienst maar ze hadden geen materiaal voor hen. Er werd een korte film gemaakt, “Every Sunday” (1936), waar ze beiden in optraden en die tevens gold als een finale screentest. Gelukkig voor Judy werd besloten dat Deanna moest vertrekken en zij mocht blijven.

In juni 1936 maakte de toen 14-jarige Judy haar echte filmdebuut met “Pigs Parade”, waarin ze een blootsvoets een boerenkinkel speelde met een varkensstaart. De film werd een succes. Ze trad nu in verschillende films op in 1936 en 1937. Maar, hoewel haar filmcarrière opbloeide maakte MGM zich nu zorgen over haar gewicht. En met haar lengte van 1 meter 51 leek ze al snel dik. Nadat ze eerst de arme tiener probeerden uit te hongeren begonnen ze haar vervolgens pillen toe te dienen, vooral amfetamines om haar het gewenste gestroomlijnde figuur van een filmster te bezorgen en haar energie te geven voor het zware werk. Maar daardoor kon ze ’s nachts niet slapen, dus daarvoor diende men haar slaapmiddelen toe. Al snel kon ze niet meer zonder deze “wonderdrugs”.

In 1939, toen ze 17 jaar oud was, schoot haar ster omhoog door de film “The Wizard of Oz” waarin ze de rol van Dorothy speelde, een weesmeisje dat op een boerderij op de dorre vlaktes van Kansas woonde en dat terechtkomt in de magische wereld van Oz aan de andere kant van de regenboog. Voor haar uitstekende spel en haar prachtige vertolking van de titelsong “Over The Rainbow” kreeg ze op 29 februari 1940 een speciale Oscar voor jonge mensen voor de Beste Acteerprestatie.

Haar huwelijk ging snel bergafwaarts nadat ze in november 1942 ontdekte dat ze zwanger was. Om haar meisjesimago te behouden wilde MGM dat ze abortus liet plegen. MGM werd daarin gesteund door David en dus deed ze het. Haar hele leven had ze hier spijt van. In januari 1943 scheidden ze omdat ze David een zwakkeling vond omdat hij niet tegen de wens van MGM gevochten had om zijn vrouw te beschermen, maar daar gewillig in was meegegaan.

Daarvoor had Judy haar eerste rol als volwassene gespeeld in “For Me and My Gal” (1942), waar ze een variétéartieste speelde in de tijd van de Eerste Wereldoorlog. Al een paar weken na haar scheiding kreeg ze een verhouding met de acteur Tyrone Power, die getrouwd was met de Franse actrice Annabella. Hun kortstondige verhouding eindigde in mei 1943 omdat Judy toen een verhouding begon met de producer Joseph L. Mankiewicz. Hij zorgde ervoor dat ze in psychotherapie ging om voortaan haar eigen beslissingen te kunnen nemen en niet steeds beïnvloed werd door de dominante rol van MGM en haar moeder.

Haar scheiding van David Rose was op 8 juni 1944 uitgesproken na een huwelijk van bijna drie jaar. Ze had nog een korte affaire met Orson Welles die in die tijd getrouwd was met de seksgodin Rita Hayworth. Maar op 15 juni 1945, toen ze net 23 jaar geworden was, gaf ze haar jawoord aan Vincente Minelli in het huis van haar moeder. Haar MGM baas Louis B. Mayer gaf haar weg en haar beste vriendin Betty Asher was haar bruidsmeisje. Judy en Vincente gingen voor drie maande op huwelijksreis naar New York. Na de huwelijksreis ontdekte Judy dat ze zwanger was. Op 12 maart 1946 werd in Los Angeles door middel van een keizersnee hun dochter Liza Minelli geboren. Het was een gelukkige tijd voor het stel, maar door haar keizersnee en haar postnatale depressie was Judy voor weken uit de roulatie en bracht ze om te herstellen de meeste tijd in bed door.

Ze ging toch al weer redelijk snel aan het werk, maar hun huwelijksleven werd nooit meer hetzelfde nadat ze “The Pirate” (1948) in 1947 opnamen. Judy’s mentale gezondheid ging snel achteruit en ze begon te hallucineren en mensen van allerlei dingen vals te beschuldigen, vooral haar man. Het maakte de opname van de film tot een nachtmerrie. Ze kreeg bovendien een affaire met de rijzende Russische ster, de acteur Yul Brynner. Toen deze affaire voorbij was werd haar gezondheid wat beter en probeerde ze haar huwelijk nog te redden.

Ze vormde een team met de danslegende Fred Astaire voor de verrukkelijke muzikale film “Easter Parade” (1948) en het werd haar succesvolle comeback, hoewel Vincente ontslagen werd voor de regie van de musical.

Daarna verslechterde haar gezondheid weer en ze deed de eerste van verschillende zelfmoordpogingen. In mei 1949 werd ze opgenomen in een herstellingsoord en dat bracht veel onverwerkt leed bij haar naar boven. Ze sterkte snel aan en ze werd veelvuldig bezocht door haar minnaar Frank Sinatra en maar weinig door Vincente of Liza. Toen ze uit het herstellingsoord ontslagen was maakte ze “In the Good Old Times” (1949). Dit was tevens het filmdebuut voor haar dochter Liza, maar op de titelrol werd ze nog  niet vermeld. Ze was intussen al door MGM weggestuurd door haar gebrek aan medewerking op de set van “The Barkleys of Broadway” (1949), waarbij ze werd en vervangen door Ginger Rogers. Nadat ze ook bij “Annie Get Your Gun” (1950) weer weggestuurd werd en vervangen werd door Betty Hutton maakte ze haar laatste film voor MGM “Summer Stock” (1950). Op haar 28-ste werd ze voor de derde keer weggestuurd van de set en tegelijk ontslagen.

Haar relatie met haar moeder was al lange tijd slecht en toen op 21 november 1952 haar tweede dochter, Lorna Luft, geboren werd mocht haar moeder Ethel haar kleindochter niet zien. Op 5 januari 1953 stierf Ethel aan een hartaanval en Judy was geheel ontdaan en ze voelde zich er schuldig over dat ze zich voor haar dood niet met haar moeder verzoend had.

Na de begrafenis tekende Judy een contract bij Warner Bros voor een hoofdrol in de remake van de musicalfilm “A Star Is Born” uit 1937, destijds met Jane Gaynor in de hoofdrol (die in 1929 de allereerste Oscar ooit kreeg voor de Beste Actrice). De verfilming begon al snel en Judy begon een verhouding met haar tegenspeler, de Britse acteur James Mason. Haar verhouding met Frank Sinatra pakte ze ook weer op en nadat de verfilming voltooid was werd Judy weer de grote filmster. Ze won een Golden Globe voor haar briljante en bijzondere vertolking van de rol van Esther Blodgett, een nachtclubzangeres die filmster werd. Maar een Oscar voor de Beste Actrice kreeg ze niet voor deze rol. Deze ging naar Grace Kelly voor haar rol van de vrouw van een alcoholist in “The Country Girl” (1954). Zelfs nu nog is er nog discussie over of zij de Oscar had moeten krijgen en niet Grace Kelly.

Ze ging door met haar werk op het toneel en op 29 maart 1955 werd haar zoon Joey Luft geboren. Ze begon ook haar miljoenen dollars die ze verdiend had te verliezen door de gokverslaving van haar man en de vele schulden die ze daarom moest afbetalen. Judy’s huwelijk met Sid was veranderd in een knipperlicht relatie. Het gevolg daarvan was dat er verschillende keren een scheiding werd aangevraagd.

In 1961 blies ze, op 39-jarige leeftijd, haar kwijnende filmcarrière nieuw leven in met een rol in “Judgement at Nuremberg” (1961). Hiervoor kreeg ze een Oscarnominatie voor de Beste Vrouwelijke Bijrol. Maar ook deze keer kreeg ze hem niet. Hij ging naar Rita Moreno voor haar rol in “West Side Story” (1961).

Begin zestiger jaren maakte ze een aantal zeer succesvolle televisie specials en had ze een aantal gastoptredens in televisieshows. CBS bood haar een bedrag van $ 24 miljoen voor een wekelijkse eigen show, “The Judy Garland Show”. De serie werd redelijk goed ontvangen. Maar om een aantal redenen, waaronder het feit dat ze altijd tegenover de zeer succesvolle serie “Bonza” stonden geprogrammeerd, was de serie maar één seizoen op de buis. Na 26 afleveringen kwam er een einde aan, hoewel de shows 4 Emmy nominaties kregen. Het stopzetten van de show was voor Garland een persoonlijke en financiële tegenvaller. Daar kwam ze nooit meer helemaal over heen.

Haar gevecht tegen alcoholisme en drugs waren regelmatig groot nieuws in de kranten, maar ze vocht door. Ze raakte ook nog zeer bevriend met John F. Kennedy. In 1963 gingen Sid en Judy voorgoed uit elkaar. Na bijna 13 jaar huwelijk werd de officiële scheiding op 19 mei 1965 uitgesproken.

 Kijk en luister naar Judy Garland Checker

The Wizard of Oz (trailer)

Somewhere Over The Rainbow

Look for the Silver Lining

Get HAppy! * For Alice *

I’m Always Chasing Rainbows

Met Liza Minnelli – Together Wherever We Go

Geraadpleegde bronnen o.a.:

Answers

Database

IMDb

Judy Garland Museum

Reel Classics

Reel Jewels

Starpulse

Who 2

Wikipedia

Terug naar Nostalgie

Chubby Checker

(Klik op de afbeeldingen om te vergroten)

Chubby Checker werd als Ernest Evans geboren op 3 oktober 1941 in Spring Gulley (South Carolina) als zoon van een tabaksboer. Hij had nog twee broers. Al snel verhuisde de familie naar Philadelphia. Toen hij nog klein was nam zijn moeder hem mee naar een pianoconcert van Sugar Child Roninson, een wonderkind en ook gingen ze naar een optreden van de bekende Country zanger Ernest Tubb. De jonge Evans was daar diep van onder de indruk en hij zwoer dat hij eens ook in de showbusiness zou gaan. Zijn eerste schreden op dit pad zette hij toen hij 11 jaar oud was. Hij zong met een groepje kinderen en trad daarmee op straat op. Als kind had hij verschillende baantje: schoenpoetser, ijsverkoper en als hulpje in een slagerij. Om zijn zware bouw werd hij door zijn vrienden Chubby genoemd.

Tegen de tijd dat hij naar de Middelbare School ging had hij geleerd om drums en piano te spelen. Hij deed ook kleine dansjes en samen met zijn vriend Fabian Forte (die zelf ook succes kreeg in de showbusiness) vermaakten ze hun klasgenoten.

Hij zong ook en hij tapte moppen op zijn bijbaantje dat hij na school had bij de Ninth Street vleesmarkt. De eigenaar van de zaak, Henry Colt, was zo onder de indruk dat hij iedereen die maar wilde luisteren op hem wees. Uiteindelijk zorgde hij er voor dat de jonge Ernest een plaatje kon opnemen voor Dick Clark. Het resultaat daarvan was iets nieuws voor de kersttijd, een liedje “The Class” genaamd, waarop Ernest verschillende imitaties deed van muzikale topsterren. Dick Clark stuurde het plaatje in 1958 als kerstgroet rond naar vrienden en bekenden. De respons was zo goed dat Cameo-Parkway Records het liedje commercieel uitbracht en begin 1959 een platencontract met hem afsloot.

Tijdens de opname vroeg de vrouw van Clark wat zijn naam was. “Nou” antwoordde hij “mijn vrienden noemen mij Chubby (mollig)”. Hij had net een imitatie van Fats Domino opgenomen (dat zou je vrij kunnen vertalen in “vette dominospeler”). Zij glimlachte en zei: “As in Checker” (vrij vertaald “als bij een dammer”). Dit woordspelletje bracht een hoop gelach teweeg en de naam werd vanaf toen zijn artiestennaam Chubby Checker (mollige dammer)

Chubby heeft een natuurlijke aanleg om andere artiesten te imiteren, zoals Fats Domino, Jerry Lee Lewis en Elvis Presley. Hij begon op te treden in kerken en op straat met zijn zanggroep de Quantrells en daarmee trok hij al snel de aandacht van de leidinggevenden in de muziekindustrie van Philadelphia.

Zoals gezegd sloot hij een platencontract af met Cameo-Parkway Records. Zijn eerste twee singles “The Class” en “Dancing Dinosaur” waren een matig succes. Cameo moedigde hem aan om zijn eigen versie van “The Twist” op te nemen, een liedje dat geschreven was door Hank Ballard die het ook zelf zong. Het was al een redelijk succes in de Amerikaanse hitlijsten. Maar Checker’s versie en de dans die hij daarbij deed bliezen het lied nieuw leven in.

Bernie Lowe, directeur van Cameo-Parkway Records was niet onder de indruk van Chubby’s opname en vond het alleen maar geschikt als B-kant van het nummer “Teardrops On Your Letter”.

Daarom duurde het bijna 14 maanden, van juni 1959 tot augustus 1960, voordat Chubby’s versie van “The Twist” een succes werd. Chubby werkte hard om het lied te promoten. Hij gaf veel interviews, trad op voor de televisie en had ook live optredens. Na drie weken promoten van “The Twist” en de bijbehorende dans was hij al bijna 15 kilo afgevallen.

Uiteindelijk werd het een nummer 1 hit in 1960 en had het nummer een hitnotering voor maar liefst 16 weken. In november van 1962 schreef Checker muziekgeschiedenis omdat hij voor de tweede maal met hetzelfde nummer een nummer 1 hit had. Toen stond “The Twist” voor maar liefst 18 weken in de hitlijsten. Dat hetzelfde nummer van dezelfde artiest twee keer een hit werd was daarvoor nog nooit vertoond en daarna ook niet meer.

Als dansbeweging was de twist een revolutie in de popcultuur, het gaf koppels de vrijheid om los van elkaar te dansen. Het succes van de twist smaakte naar meer en er volgde een reeks aan op de twist gebaseerde nummers, zoals: “The Peppermint Twist”, “The Oliver Twist” en tientallen andere variaties. En verder werden als gevolg van het succes van de twist een stortvloed aan nieuwe dansen geïntroduceerd, zoals  “The Fly”, “The Hully Gully”, “The Popeye”, “The Jerk”, “The Boogaloo”, “The Philly”, “The Locomotion”, “The Swim”, “The Hucklebuck” en de “The Funky Broadway” om er maar een paar te noemen. Veel van deze dansen met bijbehorende liedjes werden door Chubby Checker geïntroduceerd.

Ook daarna bracht Checker nog platen uit, maar geen van allen haalde de top. Hij melkte zijn succes met de twist uit met nummers als “Twistin’ USA” en “Twist up” uit begin 1960 en “Let’s Twist Again” in 1961. Voor het laatste nummer kreeg hij een Grammy voor de beste Rockopvoering.

Hij zorgde wel nog voor een andere nieuwe dansrage “The Pony”. Een liedje met de titel “Pony Time” was geschreven door Don Covay en John Berry en uitgebracht onder een heel klein platenlabel door de groep “The Goodtimers”. Toen het lokaal een beetje een succes begon te worden werd het onder de aandacht van Chubby Checker gebracht en hij nam gelijk zijn eigen versie op. Zijn versie was weer een nummer 1 hit en stond in 1961 voor 16 weken in de hitlijsten in Amerika.

Hij was ook de ster in twee speelfilms “Twist Around the Clock” (1961) en “Don’t Knock the Twist” (1962).

Er volgden in 1962 nog een aantal hits met “Slow Twistin’ “, “Dancin’ Party”, Poeye the Hitchhiker” en “The Limbo Rock”. In 1963 kwam hij met onder andere “Birdland” en “Twist It Up”, gevolgd door “Loddy Lo”.

Maar de smaak van het Amerikaanse publiek veranderde. Men had genoeg van de dansliedjes en daarom en 1965 was zo’n beetje het einde van zijn carrière in Amerika.

Hij ging zich daarna meer concentreren op Europa dat qua muziek een beetje achterliep op Amerika. In deze tijd leerde hij op de Duitse Bierfesten de Nederlandse Catharina (Rina) Lodders, de Miss World van 1962 kennen. En passant nam hij in navolging van Elvis met “Muss I denn (Wooden heart)” het Duitse kindervolkslied “Good old Schwäbische Eisenbahn” op, beter bekend als “Troola, troola, troola la”. De B-kant is “Autobahn Baby”.

In 1964 trouwde hij met Rina Lodders in de Lutherse kerk van Pennsauken (New Jersey). Kort voor het huwelijk schreef Checker de hit “Loddy Lo” voor Rina. Checker en Lodders kregen drie kinderen, waarvan twee dochters als fotomodel hun brood verdienen. Het gezin ging wonen in een buitenwijk van Philadelphia.

In 1965 nam hij met de Nederlandse popgroep ZZ & De Maskers de hits “Baby Baby Balla Balla” en “Slopping in Las Vegas” op.

Op 23 juni 1970 werd Checker samen met 3 anderen gearresteerd bij Niagara Falls omdat er drugs in zijn auto gevonden werden.

In 1983 werd een buitenechtelijke dochter van Checker geboren, Mistie Williams (geboren Bass), die later beroeps-basketbalster bij de Houston Comets werd en waar ze speelt in de Womaen’s National Basketball Association. De geboorte van dit buitenechtelijke kind leidde niet tot een scheiding, want Rina en Chubby zijn nog steeds bij elkaar.

In 2000 ging Chubby Checker in de voedingsbusiness. Hij opende zijn eigen restaurant, waarbij hij 40 jaar twist vereeuwigde in Checker chocoladerepen, Jerky biefstuk, Hot Dogs en popcorn, dat alles weggespoeld met “Girl of the World” water (opgedragen aan zijn vrouw).

Ook vandaag de dag treedt Chubby Checker nog steeds op en maakt hij ook nog CDs.

 Kijk en luister naar Chubby Checker

The Twist

Pony Time

Lovely Lovely

The Fly

Let’s Twist Again

Geraadpleegde bronnen o.a.:

Biography.com

Chubby Checker Online

Classi Bands

IMDb

Wikipedia

Terug naar Nostalgie