Nostalgie

John Denver

(klik op de afbeeldingen om ze te vergroten)

Na zijn Middelbare School ging hij naar de universiteit (Texas Tech University in Lubbock) waar hij architectuur ging studeren. Maar de muziek trok toch meer en hij brak zijn studie in 1964 af en vertrok naar Los Angeles om te proberen daar als professionele zanger aan de slag te gaan. Daar trad hij op in rokerige clubs.

In die tijd drongen zijn vrienden er op aan dat hij zijn artiestennaam zou veranderen. De naam Deutschendorf was al niet zo gemakkelijk en als hij een platencarrière ambieerde zou de naam niet op het platenlabel passen. Zijn vrienden kwamen met de naam John Sommerville, maar hij nam de artiestennaam aan van Denver, de prachtige, in de Rocky Mountains gelegen, hoofdstad van zijn thuisstaat Colorado.

Hij werd ontdekt in een nachtclub in Los Angeles en aanvankelijk ging hij deel uit maken van Back Porch Majority wat de kweekvijver was van de befaamde New Christy Minstrels. Hij ontwikkelde zich verder als zanger en liedjesschrijver die met zijn prachtige stem het publiek hypnotiseerde. Maar hij kreeg genoeg van de rol die hij daar moest spelen.

Toen de interesse in folk muziek wat afnam verliet hij de groep en ging hij als solist met zijn eigen liedjes optreden. Hij had het lied “Leaving on a Jet Plane” geschreven dat ook opgenomen werd door de populaire folk zangers Peter, Paul and Mary. Zij scoorden daarmee hun enige nummer één hit. John Denver reisde rond in Amerika en ontwikkelde zijn eigen muziekstijl. Door zijn persoonlijke contact met het publiek en zijn persoonlijke boodschap die hij over wilde brengen, vormde hij zijn unieke talent en daardoor kon hij zijn gevoelens en observaties over de hele wereld kwijt. Vaak zei John tegen zijn publiek: “Mijn muziek en mijn werk komen voort uit de overtuiging dat de mensen in wezen overal eigenlijk hetzelfde zijn.”

Als jong kind ontwikkelde John zijn interesse in de mensheid en het milieu omdat hij door het beroep van zijn vader steeds maar moest verhuizen. Hij wist deze interesse al uit te drukken in zijn muziek toen hij nog speelde bij het Mitchell Trio. John was vastbesloten om meer dan alleen maar vermaak te bieden, hij wilde de wereld veranderen.

In de jaren zeventig verkocht hij miljoenen platen als een van de best verkopende artiesten in de wereld. Hits als “Take Me Home, Country Roads”, “Sunshine on My Shoulders”, “Rocky Mountain High”, “Thank God, I’m a Country Boy” en “Back Home Again” kent men nu nog over de hele wereld en ook de nummers die hij schreef voor speciale mensen in zijn leven. “Annie’s Song”, een nummer dat hij in tien minuten schreef in een skilift in Aspen, is wereldwijd nog steeds een van de meest gespeelde liedjes op bruiloften. Met zijn lied “Calypso” bracht hij een ode aan het werk van Jacques Cousteau voor zijn onderzoek naar de oceanen. Alle muziek van John Denver is altijd doorspekt geweest met metaforen over de natuur, waarbij hij zijn eigen liefde voor de natuur toonde en tegelijkertijd anderen aanspoorde tot dezelfde liefde en respect voor de natuur.

In de jaren zeventig kreeg John ook erkenning voor zijn muzikale talent door de vele onderscheidingen die hij kreeg. In 1971 kreeg hij de Country Music Award voor “het lied van het jaar” voor “Take Me Home, Country Roads”. In 1974 werd hij geëerd door het blad Cashbox als grootste artiest en het nummer één album “John Denver’s Greatest Hits”. In 1975 kreeg hij de Peoples’ Choice Award als “favoriete artiest” en de American Guild of Vocal Artists Award voor “zanger van het jaar”. In 1977 werd hij door de gouverneur van Colorado geëerd met de Poet Laureate of Colorado prijs. In 1979 noemde de U.S. Jaycees hem een van de tien Beste Amerikanen. In de zeventiger jaren kreeg hij alleen al in de Verenigde Staten 14 keer een gouden en 8 keer een platina album.

Nadat hij een aantal malen te gast was geweest in populaire televisieshows uit die tijd kreeg hij de mogelijkheid om op te treden in een speelfilm. Zijn eerste poging tot acteren was in de Hollywood film “Oh, God !” (1977), een familiefilm met als tegenspeler George Burns. Het werd een groot succes en daarmee was zijn naam als veelzijdig artiest gevestigd.  

In 1978 trad hij naast Frank Sinatra op in uitverkochte shows in Lake Tahoe (Californië). Voor ABC televisie ontwikkelde hij een gedurende tien jaar jaarlijks terugkerende muzikale variété show. Zijn gasten waren de meest befaamde artiesten uit die tijd zoals Frank Sinatra, Doris Day, Tony Bennett, Dick Van Dyke, George Goebel, Danny Kaye, Beverly Sills, Erma Bombeck, Olivia Newton-John en Valerie Harper. Hij verscheen ook regelmatig in de talkshows van Mike Douglas en Mery Griffen. Vanaf 1972 tot beging negenter jaren was hij vaak te gast bij de zeer populaire TONIGHT show van Johnny Carson en later Jay Leno. En ook Bob Hope nodigde hem regelmatig uit zijn in zijn shows voor televisie.

In 1976 was John Denver gastheer bij de uitreiking van de Emmy Awards en dat was hij nog vier keer van 1978 tot 1984. In 1981 kreeg hij van zijn platenmaatschappij RCA een onderscheiding voor “de belangrijkste artiest” omdat er wereldwijd meer dan 10 miljoen exemplaren van zijn album “John Denver’s Greatest Hits” verkocht waren. Ook in 1981 presenteerde hij zijn eigen unieke Music and Mountains special voor de televisie die werd uitgezonden vanaf de top van de nabijgelegen Rocky Mountains. Voor deze special speelde hij een duet met concertviolist Itzhak Perlman, waarbij hij zelf gitaar en mandoline speelde. Later nam hij zijn populaire nummer “Perhaps Love” op als een duet met de operazanger Placido Domingo. Een aantal jaren later, in 1987, trad hij samen met Domingo en Julie Andrews op in een speciale Kerstshow voor de Oostenrijkse televisie. En met Domingo trad hij nog eens op in de Carnegie Hall in New York. Beide sterren respecteerden elkaars vakmanschap en ze raakten bevriend.

Naarmate hij populairder werd in de Verenigde Staten, waar zijn concerten altijd uitverkocht waren, steeg zijn populariteit ook in de rest van de wereld. Zijn concerten werden vaak opgenomen voor televisie specials die werden uitgezonden in landen als Australië, Engeland, Duitsland, Nieuw Zeeland, Ierland, Japan, Rusland, China en het Verre Oosten. Maar John’s interesse voor het medium televisie was niet alleen om zijn liedjes te promoten.

Zijn passie om een wereldgemeenschap te creëren maakte de weg vrij om naar nieuwe wegen in zijn muziek te zoeken en nieuwe gebieden te verkennen. In 1985 werd hij door de Unie van Componisten in de Sovjet Unie uitgenodigd om daar op te treden met onder andere het nummer “Let Us Begin (What Are We Making Weapons For?)”. Er werd in Moskou een speciale versie van dit nummer opgenomen als een duet met de daar bekende zanger Alexandre Gradsky. Het was de eerste keer dat de Sovjet autoriteiten toestonden dat een artiest uit de Sovjet Unie een plaat mocht opnemen met een bekende Amerikaanse zanger. De video van het nummer ging de hele wereld over. John Denver zei er over: “Ik dacht dat ik misschien in staat zou zijn om meer begrip tussen oost en west te kweken. Dit leek de goede tijd om de gezichten achter al die propaganda te laten zien. De Russen zeggen dat de eerste zwaluw in de lente niet het weer voor het hele seizoen bepaalt, maar het kondigt wel de omslag naar warmer weer aan. Ik probeerde die zwaluw te zijn.”

Het succes van zijn bezoek maakte de weg vrij voor een tournee door de Sovjet Unie in 1986. Dit was het eerste optreden van een Amerikaanse artiest in de Sovjet Unie sinds het begin van de Koude Oorlog. In 1987 keerde hij nog eens terug naar de Sovjet Unie om een benefietconcert te geven voor de slachtoffers van Chernobil.

Toen eind zeventiger jaren zijn carrière steeds meer begon te tanen richtte hij zich meer en meer op zijn humanitaire werk en werk voor de natuur. Hij hielp bij de oprichting van het Artctic National Wildlife Refuge in Alaska, een organisatie voor de bescherming van de wilde dieren op de Noordpool. Hij richtte zijn eigen milieugroep op, de Windstar Foundation. John was zeer geïnteresseerd in het hongerprobleem in de wereld. In de tachtiger jaren bezocht hij verschillende keren Afrika om daar met eigen ogen het lijden te aanschouwen van mensen die honger hebben en om met de Afrikaanse leiders naar een oplossing te zoeken voor dit probleem.

John Denver was ook de eerste westerse artiest die in oktober 1992 een tournee door China maakte. In iedere stad die hij aandeed schudde hij de hand van de leiders van de Communistische Partij. Hij was er wat verbaasd over toen hij ontdekte hoe populair en bekend zijn nummers in China waren. Ze vertelden hem dat het lied “Country Road” daar het meest bekende nummer was dat uit het westen kwam.

In 1994 publiceerde hij zijn autobiografie “Take Me Home” en in 1996 werd hij opgenomen in de “Songwriters Hall of Fame”.

Zijn hele leven lang was John Denver geïnteresseerd in de luchtvaart. Hoe kan het ook anders als je de zoon bent van een officier bij de luchtmacht. Hij kreeg zijn vliegbrevet in 1976 en vanaf 1978 mocht hij een Learjet (klein personenvliegtuig) besturen. Vanaf 1981 had hij voldoende kennis van de instrumenten in de cockpit opgedaan om als captain te mogen vliegen van een passagiervliegtuig. John was ook een stuntvlieger en hij had een licentie om zweefvliegtuigen te besturen. Zijn liefde en enthousiasme voor de luchtvaart werden beloond. In Oshkosh (Wisconsin), de plaats waar de meest prestigieuze luchtvaartgebeurtenis van de Verenigde Staten plaatsvindt, werd hij geëerd door de Experimentel Aircraft Association voor zijn steun aan de ontwikkeling van experimentele vliegtuigen. Daarnaast werd hij gekozen in de Raad van Adviseurs van de Amerikaanse luchtvaartautoriteiten (EAA). Hij co-produceerde ook een televisie special “The Higher We Fly” die een fascinerende blik gaf op het vliegtuig en de ruimte. Hij greep iedere gelegenheid aan om met verschillende vliegtuigen te vliegen. Zo vloog hij in een F-15 straaljager, maar ook “bestuurde” hij een space shuttle met een space shuttle simulator. Omdat hij al lange tijd pleitbezorger was van het bemande ruimteprogramma kreeg hij van NASA de “Public Service Medal”, een prijs die eigenlijk alleen was voorbehouden aan ontwerpers en ingenieurs. “Ik vind het prachtig om deze medaille te krijgen” zei hij “maar ik kijk nog meer uit naar de dag dat ik in een shuttle mee mag.” En deze wens zou kort daarna in vervulling zijn gegaan als Ronald Reagan niet besloten zou hebben om een lerares als eerste burger mee te nemen in de ruimte. Deze lerares was Christa McAuliffe en zij, en niet John Denver, zat in de shuttle die in 1986 verongelukte.

John Denver’s leven had verschillende gezichten. Hij was een meester in het communiceren met het publiek ondanks geografische, economische en politieke verschillen en ondanks de taalbarrière. Hij was daarnaast een internationale figuur die zich bezighield met het milieu en de wereldvrede. Zoals hij zelf zei: “Muziek is inderdaad een internationale taal. Het brengt mensen bij elkaar en het laat ons ervaren dat de mensen overal hetzelfde zijn in hun geest en hart, welke taal we ook spreken, welke kleur we hebben, de manier waarop we politiek bedrijven of welke godsdienst we aanhangen – we zijn hetzelfde.”

Singles met hitnotering in de Nederlandse Top 40

Kijk en luister naar John Denver

Leaving, on a Jet Plane

Take Me Home, Country Roads

Sunshine on my Shoulders

Rocky Mountain High

Thank God I’m a Countryboy

Annie’s Song

Calypso

Perhaps Love (samen met Placido Domingo)

Geraadpleegde bronnen o.a.:

Johndenver.com

Johndenver.org

Johndenverclub.org

IMDb

Last FM

Wikipedia

Terug naar Nostalgie