Nostalgie

Nana Mouskouri

Nana Mouskouri werd als Ioanna Mouskouri op 13 oktober 1934 geboren in Chania op het Griekse eiland Kreta. Haar ouders, vader Constantine Mouskouri en haar moeder Alice, hadden toen al een dochter, de twee jaar oudere Jenny. Haar vader werkte als filmoperateur in de plaatselijke bioscoop. Haar moeder werkte in dezelfde bioscoop als ouvreuse. Van kinds af aan werd Ioanna al door vrienden en familie Nana genoemd.

Toen Nana drie jaar oud was verhuisde het gezin naar Athene, waar haar vader filmoperateur werd van een openluchtbioscoop. Het gezin woonde in een klein huisje achter het grote scherm. Toen ze nog maar een jaar of zes was toonde Nana al haar muzikale talent en ook haar zuster was een talent. Haar moeder was ook een niet onverdienstelijke zangeres en wilde voor haar dochters een carrière in de muziek. Haar ouders werkten keihard om een muziekopleiding voor hun dochters te kunnen bekostigen. Ze kregen zangles, maar tijdens de Tweede Wereldoorlog, waarbij Griekenland door de Duitsers bezet werd, ging haar vader in het Griekse verzet en kon de familie de zanglessen niet langer bekostigen. Maar haar zangleraar zag dat ze talent had en hij zette de lessen gratis voort.

Aanvankelijk leek het er op dat haar zuster het meeste talent had van hun tweeën. Een medisch onderzoek toonde aan dat Nana twee verschillende stembanden heeft. Wellicht heeft ze daarom ook zo’n opmerkelijke stem.

Haar jeugd werd sterk beïnvloed door de Tweede Wereldoorlog en de daaropvolgende Griekse Burgeroorlog die tot 1949 duurde.

In 1950 werd Nana aangenomen op het conservatorium van Athene, waar ze klassieke muziek studeerde met de nadruk op opera. In 1957 ontdekte men echter dat Nana ’s nachts ook bij een Jazzgroep zong en werd ze onmiddellijk van het conservatorium verwijderd.

Nana ging nu Jazz zingen in nachtclubs, met name het repertoire van Ella Fitzgerald. In 1957 nam ze haar eerste plaat op, “Fascination” (fascinatie), bij het label Odeon/EMI Griekenland. De plaat werd zowel in de Griekse taal als in het Engels uitgebracht. Toen ze in de nachtclub Zaki optrad ontmoette ze in 1958 de toen nog maar net enigszins bekende Griekse liedjesschrijver Manos Hadjidakis. Hij was diep onder de indruk van haar en werd haar mentor op het gebied van popmuziek. Nana nam in datzelfde jaar bij een kleine platenmaatschappij een EP op met vier van zijn liedjes.

In 1959 trad ze met zijn lied “Kapou Iparchi Agapi Mou” (dat hij samen had geschreven met de Griekse dichter Nikos Gatsos) op bij het eerste Griekse Songfestival. Ze won de eerste prijs en kreeg daardoor meer bekendheid in Griekenland.

In 1960 trad ze met twee composities van Hadjidakis, “Timonia” en “Kiarissaki”, op bij het Griekse Songfestival en won daarmee de eerste en tweede prijs. Niet lang daarna trad ze voor het eerst buiten Griekenland op bij het Mediterrane Songfestival in Barcelona. Ze vertolkte er de compositie “Xypna Agapi Mou”, geschreven door Kostas Yannidis. En weer won ze.

Dat trok de aandacht van verschillende internationale platenmaatschappijen. Uiteindelijk tekende ze bij het label Philips Fontana waarvan het hoofdkwartier in Parijs gevestigd was.

In 1961 zong Nana de soundtrack van een Duitse documentaire over Griekenland. Eén van de liedjes die ze zong was “Weisse Rosen aus Athen” (witte rozen uit Athene). Dit lied was door Manos Hadjidakis afgeleid van een oud Grieks volksliedje. Het nummer werd in Duitsland op single uitgebracht en het werd direct een grote hit waarvan er al snel meer dan 1 miljoen platen verkocht werden. Later werd dit nummer in verschillende andere talen uitgebracht. Het werd voor haar één van de belangrijkste nummers die ze ooit uitbracht.

In 1962 ontmoette ze producer Quincy Jones die haar naar New York overvloog om daar een album met bekende Amerikaanse liedjes op te nemen onder de titel “The Girl From Greece Sings” (het meisje uit Griekenland zingt). Kort daarvoor had ze in Engeland een hit met het poplied “My Colouring Book” (mijn kleurboek).

In 1963 vestigde ze zich voor goed in Parijs. Ze nam een album op in de Griekse taal en in datzelfde jaar vertegenwoordigde ze Luxemburg op het Eurovisie Songfestival in Londen met het nummer “À Force de Prier” (kracht van het bidden). Ze werd achtste. Dit werd een internationale hit en het hielp haar bij het verkrijgen van de prestigieuze prijs ‘Grand Prix du Disque’ in Frankrijk.

Ze trok de aandacht van de Franse componist Michel Legrand die haar twee grote Franse hits bezorgde “Les Parapluies de Cherbourg” (de paraplu’s van Cherbourg) (1964) en “L’Enfant au Tambour” (het kind op de trommel) (1965). Ook in 1965 nam ze haar tweede Engelstalige album op in Amerika “Nana Sings” (Nana zingt).

En ze kreeg de steun van Harry Belafonte die haar in 1966 meenam op tournee. Aan het begin van de tournee wilde Belafonte dat ze op het toneel niet langer haar zo karakteristieke bril droeg. Aan dat verzoek voldeed ze, maar na twee dagen al was ze er zo ongelukkig over dat ze de show wilde verlaten. Belafonte liet zich uiteindelijk vermurwen en respecteerde hij haar wens om bij haar optreden een bril te dragen. Samen maakten ze een live album “An Evening With Belafonte/Mouskouri” (een avond met Belafonte/Mouskouri).

In Frankrijk werd ze een superster met haar album “Le Jour Où la Colombe” (de dag naar Colombe). Het album bevatte veel van de Franse liedjes uit haar repertoire zoals “Au Coeur de Septembre” (hartje september, in het Engels “Try to remember”, in Nederland ook bekend als “Zomer in Zeeland” van Saskia & Serge), “Adieu Angélina (vaarwel Angélina)”, “Robe Bleue, Robe Blanche” (blauwe jurk, witte jurk) en een cover van de Franse popklassieker “Le Temps des Cérises” (kersentijd).

Ze scoorde ook met haar versie van “Guantanamera” en ze trad voor het eerst op in het muziektheater ‘L’olympia’ in Parijs met een repertoire van harmonieuze Franse popliedjes, Griekse volksmuziek en nummers van de hand van Manos Hadjidakis.

Het jaar daarop verlegde ze haar aandacht weer naar de Engelse markt. Ze presenteerde een serie shows met als titel ‘Nana and Guests’ (Nana en haar gasten). In 1969 bracht ze haar eerste Engelse LP uit met als titel “Over and Over” (telkens opnieuw). Het werd een daverende hit die bijna twee jaar in de hitparade bleef staan.

Ze had eind jaren zestig al een strak internationaal schema van optredens, maar in de jaren zeventig was ze voortdurend onderweg waardoor ze wereldwijd ongekend populair werd.

In Frankrijk bracht ze een serie goed scorende albums uit, onder andere “Comme un Soleil” (als een zon), “Une Voix Qui Vient du Coeur” (een stem die uit het hart komt), “Vieilles Chansons de France” (oude Franse liedjes) en “Quand Tu Chantes” (als je zingt).

Ze nam ook succesvol een versie van “Habanera” op uit de opera “Carmen” van Bizet.

In 1975 had ze met haar album “Sieben Schwarze Rosen” (zeven zwarte rozen) groot succes in Duitsland en van haar Engelstalige album “Book of Songs” (liederenboek) werden er over de wereld miljoenen verkocht. In 1979 was haar Engelstalige album “Roses and Sunshine” (rozen en zonneschijn) ook een hit, vooral in Canada.

In 1981 had ze weer een wereldhit met het nummer “Je Chante Avec Toi, Liberté” (ik zing met jou, vrijheid, uit Nabucco van Verdi) dat, nadat het een succes was in Frankrijk, in verschillende talen werd uitgebracht. Dit hielp ook bij het succes van haar Duitse album “Meine Lieder Sind Meine Liebe” (mijn liedjes zijn mijn liefde).

In 1984 keerde Nana terug naar Griekenland voor haar eerste live optreden sinds 1962. Vanaf die tijd nam ze ook albums in het Grieks op, speciaal voor haar vaderland.

In 1986 nam Nana het nummer “Only Love” (alleen liefde) op als herkenningsmelodie voor een Britse televisieserie van de BBC. Het haalde de top van de Engelse hitlijsten en was buiten Engeland ook een groot succes. In Frankrijk haalde ze top van de hitlijst met de vertaling van dit nummer “L’Amour en Héritage” (de liefde als erfgoed).

In datzelfde jaar had ze een hit in Spanje, Argentinië en Chili met het Spaanstalige nummer “Con Todo el Alma” (met alle geestkracht).

In 1987 nam ze vijf albums op in verschillende talen. In 1988 keerde ze terug naar haar klassieke wortels met de dubbel LP “Nana Classique” (Nana klassiek), waarop enkele van haar favoriete delen van opera’s stonden.

Haar Engelstalige album met een compilatie van haar bekende nummers “Only Love: The Best of Nana Mouskouri” werd haar bestverkochte album in de Verenigde Staten, een markt die maar moeizaam door haar veroverd werd.

In 1989 verscheen haar Franstalige biografie uit, “Chanter ma vie” (ik zing mijn leven).

In de jaren negentig trad ze weer overal op de wereld op. Verder nam ze platen op in de Franse, Duitse, Spaanse, Engelse en Griekse taal. Tot de albums die ze opnam behoorden de spirituele collectie “Gospel” (1990), het Spaanstalige ” Nuestras Canciones” (onze liedjes), het meertalige album, met als thema de Middellandse Zee, “Côté Sud, Côté Coeur” (zuidkust, kust van het hart, 1992), ” Falling in Love Again: Great Songs From the Movies” (weer verliefd: geweldige filmliedjes, 1993). Op dit album stonden weer twee duetten met Harry Belafonte) en het Franstalige “Dix Mille Ans Encore” (nog eens tienduizend jaar).

Ze ging zich in die tijd ook wijden aan de publieke zaak. In 1993 werd ze ambassadrice van UNICEF (volgde daarmee de overleden Audry Hepburn op). Van 1994 tot 1999 zat ze in het Europese parlement voor de Griekse Conservatieven.

In 1996 en 1997 nam ze nog verschillende albums op, zoals het Spaanstalige “Nana Latina” (Latijns-Amerikaanse Nana), waarop duetten staan met Julio Iglesias en Mercedes Sosa), het Engelstalige “Return to Love” (keer terug naar de liefde) en het Franstalige album met pop klassiekers “Hommages” (eerbetonen).

In 1997 gaf ze een “Concert for Peace” (concert voor de vrede) in de Cathedral of St. John the Divine in New York. Dit werd later als een album uitgebracht en er werd een televisiespecial aan gewijd bij de Amerikaanse zender PBS.

Ook in de jaren daarna bleef ze optreden. Tot aan haar afscheid in 2008 gaf ze honderden concerten per jaar. In 2006 had ze nog een gastoptreden bij het Eurovisie Songfestival toen dat voor het eerst in Griekenland werd gehouden. In datzelfde jaar kondigde ze aan dat ze plannen had om ermee te stoppen. Ze maakte een afscheidstournee door Europa, Australië, Azië, Zuid Amerika, de Verenigde Staten en Canada. Op 23 juli 2008 gaf ze (73 jaar oud) haar laatste afscheidsconcert in Athene. Het voormalige Herodes Atticus theater was afgeladen met fans uit de hele wereld. Ook hoogwaardigheidsbekleders ontbraken niet, zoals de minister-president van Griekenland en de burgemeesters van Athene, Berlijn, Parijs en Luxemburg.

In 2006 werd door de Griekse uitgever A.A. Livanis een biografie over Nana Mouskouri uitgegeven met als titel “To onoma mou ine Nana” (mijn naam is Nana). In de herfst van 2007 werd deze biografie in het Frans en in het Engels uitgegeven.

Van haar persoonlijke leven is het volgende bekend. In 1961 trouwde Nana Mouskouri met de gitarist Yorgos (George) Petsilas. Ze vormden de band ‘The Athenians’ waarmee ze over de hele wereld rondtrokken. Met Petsilas kreeg ze twee kinderen, een zoon Nicolas, geboren op 13 februari 1968 en een dochter Hélène, haar bijnaam is Lénou, geboren op 6 juli 1970.

In 1974 gingen Nana en George uit elkaar en in 1975 zijn ze officieel gescheiden.

Op 13 januari 2003 trouwde ze met haar muziekproducent André Chapelle. Met hem is ze nog steeds getrouwd. Ze brengen de meeste tijd door in Genève (Zwitserland), maar ze zijn ook regelmatig in Frankrijk en Griekenland te vinden.

Nana Mouskouri heeft in haar carrière wereldwijd meer dan 300 miljoen platen verkocht, ze nam ongeveer 1.500 liedjes op in 15 talen en ze bracht zo’n 450 albums uit. Ze heeft wereldwijd gezien meer dan 230 Gouden en Platina Platen en is daarmee de best verkopende vrouwelijke artiest aller tijden.

Ze kreeg talrijke onderscheidingen, zoals de Zilveren Leeuw van Radio Luxemburg in 1961, Academie Charles Cros Grand Prix du Disque, 1962, Academie du Disque, Instituut voor Musicologie, 1963, de Oscar Monte Carlo de la Chanson, 1968, een Edison, 1971, de Gouden Tulp, 1975, Golden Europa, 1978. In 1986 kreeg ze een hoge Franse onderscheiding. Ze werd benoemd tot ‘Chevalier des arts et des lettres’ van het Legion d’Honneur.

Kijk en luister naar Nana Mouskouri

(TIP: mocht uw internetverbinding niet snel genoeg zijn, klik dan links onder op II)

(er ontstaat dan een driehoekje met de punt naar rechts)

(laat u het filmpje downloaden en klik dan op het driehoekje)

 Weisse Rosen aus Athen

À Force de Prier

Les Parapluies de Cherbourg

L’Enfant au Tambour

Try to remember

Adieu Angélina

Le Temps des Cérises

Over and Over

Habanera

Sieben Schwarze Rosen

Je Chante Avec Toi, Liberté

Only Love

Dix Mille Ans Encore

Geraadpleegde bronnen o.a.:

IMDb

Isyours.com

Last FM

Sing 365

Starpulse

Sweetlyrics

Telia.com

Wikipedia

Terug naar Nostalgie