Het was winter en in het koude, witte licht berijpte gras.

Daar lag zij dan, haar lieve rode borst zo dood omhoog geheven.

Ja gisteren klopte eronder nog haar dankbare fiere hart.

Helaas geweken is nu uit haar dat speelse, dartele leven.

Ik zie haar nog tikken aan het raam, hoor ting, ting!

Om het meisje daarbinnen op haar nood te attenderen.

Het lieve kind, met brood en suiker in haar schoot.

Kon met haar gulle gift nu het getij een keer niet keren.

Tikt eens bij jou een leuke roodborst op het raam.

Doe iets of niets, het een en ander is niet zo van belang.

Leven en dood ligt toch immers niet in onze hand.

Als het zo moet zijn gaat de natuur gewoon zijn gang.

Pika

22 augustus 2008

Ik ben eigenlijk niet zo’n fervente aan de bar zitter.
Ik houd meer van wat stabiel zitten lekker onderuit.
Aan de bar komen gesprekken wat sneller op gang.      
Eerst rustig, kalm en beraden en daarna heftiger en luid.

De man links van mij oogde sportief en van ingehouden energie.
Echt zo’n man die op elk moment tot actie over zou kunnen gaan.
De man rechts van mij was dik en lomp meer zo’n gezelligere.
Een grote vent, een kop groter als ik bemerkte ik toen hij ging staan.

Wij hadden net de serieuze, diepgaande problemen besproken.
Toen het onderwerp als altijd weer kwam op vrouwen en de seks.
De seks is nodig, prettig maar moet je ook weer niet gaan overdrijven.
Dat de man de geboren jager in zijn genen heeft dat vind ik nu iets geks !

De jager jaagt en heeft hij buit dan kan hij er weer een tijdje mee vooruit.
Totdat het bijna op is of niet meer vers en hij dus weer zal moeten jagen.
Maar de jager op de seks krijgt ook zijn buit en zou tevreden moeten zijn.
Maar nee, de buit die binnen is lijkt hem steeds minder te gaan behagen.

Ik had mij nog niet voorgesteld zei nu de dikke man, ik word de Bull genoemd.
En dat is niet zozeer eens om mijn omvang als wel om mijn grote jagers talent.
Ik pak ze in en uit en heb ook nooit klachten of zoiets van geen een vernomen.
Ik keek mijn andere buurman aan, die knikte richting Bull, gewoon een rare vent !

De Bull ging richting toilet, suffig, krom en sloom geen aantrekkelijk figuur.
In de deuropening stond daar opeens wijdbeens een dikke slonzige vrouw.
De barman zei:”Nu zijn de rapen gaar, dat is zijn vrouw en niet voor de poes.”
Daar kwam hij aan kreeg gelijk de volle laag, maar even weg, waar bleef je nou ?

De Bull, de jager van formaat een luie maar zeer welgestelde boer.
Hij wilde eens gezien worden als een echte vent, iemand met talenten.
Maar als echte vrouwenjager was hij bij ons nu wel compleet mislukt.
Hij was de buit van al die vrouwen die van de Bull genoten om zijn centen !

Pika

18 augustus 2008

Een stel samenwerkende herders die lagen bij nachte.
Wat suffig eigenlijk half slapende in het open vrije veld.
Opeens riep de jongste ”Zie, de maan schijnt door de bomen.”
“Zeg makker, staak dat wild geraas, de schapen zijn al geteld !”

Zo maak je nog de slapende honden wakker met je gemekker !
Slapende honden wakker maken dat doet een goede herder niet.
Eenmaal gestoord neemt hun waakzaamheid af en worden nerveus.
Dan raken de poppen aan het dansen bij zomaar een of ander lied.

En ja hoor, daar heel vloeiend en klaar hoorden zij engelen zingen.
De honden wakker, geblaf en zo maar dan bijten zij gelukkig niet.
Maar zo wonderlijk hè, de schapen bleven zo rustig te gek gewoon.
Toch maar gaan kijken, dat gekke licht boven de stal, je gelooft je ogen niet.

En wie waren dat, zijn dat de misschien de Sint en de zwarte Piet ?
Welnee man, twee blanken en een zwarte en allemaal in feestgewaad.
Zeg maar gerust in Konings klederen, ze hebben ook geschenken mee !
Door licht, een ster of gezang gelokt, wel haastig, straks komen ze te laat.

Het eerste wat zij zien is een hele grote kudde schapen.
Bewaakt door zingende mooie dames in een prachtig licht.
Wat verderop zien ze een stal, een os drie herders en een ezel.
Dat moet wel een hele drukte daar zijn geweest, een imposant gezicht !

Wat zou er zijn gebeurd als ze nu alle drie gewoon waren gaan slapen.
Als hij niet die maan of dat mooie licht had gezien daar door de bomen ?
Het heeft zo moeten zijn denk ik want alles was al onderweg, stond klaar.
Een boeiend tafereeltje licht en kleurig nog mooier dan je mooiste dromen !

Het is augustus je kunt wel slapen in het veld, lekker warm mooi zomerweer.
Maar het schijnt te zijn gebeurd in november, zo aan het eind van het jaar.
Het moet bitter koud zijn geweest, de daken en de velden waren zwaar berijpt !
Het hagelde en sneeuwde af en toe, een wonderlijke zaak dat wel, ik ken er nog een paar.

Pika

11 augustus 2008

Weet je zei de Olifant ”Ik word nooit serieus genomen.”
Ik ben toch niets, stel echt niets voor en weet ik heb gelijk !
Ik kan toch helemaal niets van wat al die andere dieren kunnen.
Ik maak maar fouten keer op keer en sta dan zo vet te kijk.

Dan trekken de brutale apen bijvoorbeeld altijd lange neuzen.
Dat ik er zo raar uit zie met die lange neus is toch al erg genoeg.
Ze slaan ook op hun kont en roepen ”Kom van dat dak af.”
Dat is lachen om mijn dikke kont, ik wist gelijk waar het op sloeg !

Ik weet alleen van die vele dingen die ik echt niet kan.
Geef mij eens raad en inzicht dan doe je mij een groot plezier.
Ik kan met mijn logge lijf en dikke poten alleen in bossen lopen.
Het is bomen, struiken, gras altijd gelijk, ja vreselijk saai is het hier.

Ik kan als een vogeltje niet vliegen of met mijn mooie veren pronken.
Of als zo’n mooi geleurde vis eens lekker koel een stukje zwemmen.
Ik zou willen klimmen als die apen en ook de bomen van bovenaf bekijken.
Als ik ergens anders zou willen zijn moet ik mij in een circus laten temmen.

Had ik nou mooie veren, de kleuren van zo’n vis of tijgerstrepen.
Dan zou men zeker zeggen ”Kijk, daar komt nu echt iets aan.”
Maar dat harde schilferige grauwe vel van mij, niet om te pruimen.
Nee beste mensen het leven van een vetzak zo als ik dat is echt niets gedaan.

Pika

8 augustus 2008

De romantiek, opgesloten in de zinnen is totaal verdwenen.
Nu de schone maagd niet meer door de snoodaard wordt belaagd.
Toen noest en ijver zoveel meer betekende als volledige inzet.
Als je daarmee ook nog iets bereikte dan was je echt geslaagd !

Verstolen achter het struweel zie ik jonckvrouw Allegonda gaan.
Met vrouwe Jacoba gaat zij naar de hofvijver verfrissen in het bad.
Wat is het leven mooi met zoveel schoons om te kunnen aanschouwen.
Neen, driewerf neen, dat wordt gene snode jongeling ooit zat.

Opeens besef ik was de schone jonckvrouw nu ook de schone maagd ?
Dat kan haast niet want de snode was ook aanwezig in mijn beeld.
De maagd was dikwijls arm en de jonckvrouwe meer als gegoed.
Dat geld en maagd liep heel vaak door elkaar, ja het was raar verdeeld !

De nijvere noeste ambachtsman was er al bij het ochtendgloren.
Notabelen en edellieden sliepen nog, zij hadden zoveel aan het hoofd.
Het arme dienstertje wist daarvan wel terdege mee te praten.
Raakte zij zwanger werd aan haar niet gedaan wat was beloofd !

Kneuters en keuterboertjes, heren, knechten en van alles nog hogerop.
Het kwaad werd bestreden met duelleren of je vroeg 1000 x verschoning.
Dat had je nodig in die tijd want wassen was iets waarvan je erg kon slijten.
Ja met al die zware kleding was het allemaal best een aardige vertoning.

De jonckheer peuterde (met handschoen) een doren uit de hoef van het paard.
De krachtpatser van heden haalt hem uit de voorband van zijn fiets.
De gespierde snoodaard heeft nog maar de armdikte van een bezemsteel.
En wat de maagd betreft en alles met de seks erbij lijkt het op niets.

Die seks dat gaat nog wel maar het is meer het bevruchten.
De gynaecoloog, het laboratorium komen er nu ook aan te pas.
Nee, de spanning en de romantiek zijn woorden, de inhoud is verdwenen.
Spanningsloos, dor en droog, het was veel kleuriger zo het vroeger was.

Pika

8 augustus 2008

Paniek alom, de aarde warmt snel op !
Waar zijn onze ouderwetse winters gebleven ?
Wij wachten nu niet meer op de ijsheiligen.
Dat is niet zo maar fantasie, nee het is een gegeven !

Nooit is een schrikkelmaand zo fel, of het heeft zijn schone dagen wel.
Ook zoet aprilletje heeft meestal zijn willetje.
De kievit legt in maart, al vriest het op zijn staart.
Als het helder is op St. Jozefsdag, een goed jaar men verwachten mag.
Als end mei de eiken bloeien zal daar een vet jaar uit groeien.
De padden wijzen regen aan als zij ’s avonds zijn op de baan.
Voor de nachtvorst niet beschermt tot St. Servais zich ontfermt.
Regen op St. Godelief tegenslag en grote grief,
want zonder onderbreken regent het zes weken.
Drie dagen voor St. Jacob goed, een korenoogst in overvloed.
St. Anna met veel mierenhopen, doet de winter hard verlopen.
Als St. Rochus te lelijk kijkt, de rups niet uit de tuinen wijkt.
Trekken de zwaluwen voor 25 augustus, dan duidt dit op een vroege winter.
Blijven de zwaluwen lang, wees dan voor de winter maar niet bang.

Zomaar een greep zonder datum van Sinten en spreuken.
 Zij kwamen ook vaak uit dus waren dus zeer waardevol.
Nu maakt men ons wijs dat uitlaatgassen de boel verpesten.
De industrie en onze zucht naar weelde, maar dat is echt te dol.

Atoomproeven uit zucht naar macht, alleenheerschappij en rijkdom.
Zonder op of om te zien naar wat je zo voor je medemens verpest.
Zeeën die verziekt zijn en centrales die gaan lekken of veel erger.
Dat sloeg en slaat de breuk in de natuur, vanzelf komt dan de rest !  

Kom dus bij mij niet meer aan alsof het tij nog zou zijn te keren.
Wij hebben in onze hoogmoed de Sinten op non actief gesteld.
En wie zijn kontje heeft gebrand moet wel op de blaren zitten.
Dat heeft Sint mijn moeder mij heel lang geleden al verteld.

Pika

3 augustus 2008

Hoor ik nu geklop ja duidelijk het is op de achterdeur.
Wie zou dat zijn het is een vreemdeling zeker en vast !
Misschien is hij verdwaald en zoekt hij naar de weg.
Even kijken hoor, een zwarte kop en ook een zwarte bast.

Ik had dat vroeger al in de donkerte van de december maanden.
Dan hoorde het kloppen op de achterdeur beslist bij zwarte Piet.
Maar als ik nu een zwarte kop aan de achterdeur bespeur.
Houd ik de boel maar dicht want ik vertrouw het nog steeds niet.

Een zwarte kop aan de achterdeur was vroeger heel gewoon.
Nu ben je banger, zeg maar gerust ”Zo bang als de dood.”
Al zit hij nu op slot en dat was vroeger ook niet altijd het geval.
En slot werd sloten, meer als twee maar toch, de angst blijft groot.

Ja sterker nog zelfs bellen aan de voordeur ’s avonds is bekijken.
Ik had zo’n klein rond kijkgaatje waardoor ik dus kon kijken wie er was.
Nu is het al zover gekomen dat ik zelfs voor het witste wit niet meer open doe.
Het lijkt wel of nu blank en bruin met dit virus is besmet en dat komt niet te pas.

En doe maar stoer, wees maar niet bang, dan ben je eerdaags aan de beurt.
Ik kan nog ’s avonds de straat uit lopen en dat kan toch ook niet meer overal.
Hele buurten worden nu door groepen geterroriseerd dus waag je niet op straat.
Nee, zoals vroeger met Sint en Piet denk ik dat het wel nooit meer worden zal.

Pika

30 juli 2008

Zo’n molenaar zit maar altijd in het meel.
Daar word je soms zo heel erg melig van.
Je kunt het ook vaak ruiken, horen en zien !
Men denkt dan vaak ”Wat is dat toch een rare man.”

Zo’n bleek geval met van die holle, rare ogen.
Je denkt soms ”Hij kijkt bijna door mij heen.”
Hij ziet je schrik en maakt wat vreemde grappen.
Maakt grimassen dan met zijn handen of zijn been.

Met  datzelfde been is hij die morgen ook uit zijn bed gestapt.
Soms is het de goede maar het kan ook best het verkeerde zijn ! 

Nou maak je borst dan nat maar, dat wordt vandaag weer lachen.
Geen mens is in zijn buurt meer veilig, hij zit weer helemaal vol gijn.

Aan de koffie moet zijn arme vrouwtje het dan gelijk ontgelden.
Hij maakt weer grappen over haar en kijkt haar met zijn holle ogen aan.
Ze lacht maar wat, want ze kent hem met zijn grappen en zijn grollen.
Straks is een ander weer aan de beurt, zo is het altijd al gegaan.

Ik heb laatst eens aan haar gevraagd hoe of dat zat.
Kun je het allemaal wel aan en wordt het je nooit teveel ?
Zij zei ”Dit hoort nu eenmaal bij het vak van molenaar !”
Dat hij altijd zo melig doet, wel dat zit hem in het meel !

Dat zit overal gewoon van buiten en van binnen.
Het neemt bezit van je en het kruipt ook in je bloed.
Zo word je na vele jaren dus een echte molenaar.
Hij verstaat zijn vak, doet het ook geweldig goed.

Ik heb dit allemaal nooit geweten, hoe kon ik ook ?
Maar heb toch wel respect gekregen voor die man.
Die als een soort van geest zo rond de molen spookte.
Die buiten graan in meel omzetten ook nog entertainen kan.

Ik denk nu even aan zijn oude dag straks in het bejaardenhuis.
Dat brengt vast weer wat meer leven in die arme oude mensen.
Aan de koffietafel straks is het weer lachen weet zijn vrouwtje.
Ja sterker nog, elk bejaardenhuis zou zich een molenaartje wensen.

Pika

23 juli 2008

Het zijn er maar 10 en dat in een wereld van geweld.
En het zijn maar geboden, dus verboden dat kon ook.
Geboden kun je opvolgen maar geen zin dan maar niet.
Dat werkt vertwijfelend, zo van daar is vuur want ik zie rook.

Geboden overtreden? Dan moet je dus op vergeving uit.
Het was maar een gebod, Maar een verbod is niet zo tolerant.
Daarmee verspeel absoluut al je rechten, je hoort er niet meer bij.
Zo komt het dat ik het niet meer zo snap want wat is er aan de hand ?

De wetgevers maken wetten voor van alles maken zij verboden.
En echt niet alleen bij ons, maar het is zo’n beetje internationaal.
Een mens kan niet leven met verboden die worden immers overtreden.
Dus moeten de overtreders worden gestraft want dat is toch normaal ?

Nu lopen de gevangenissen overvol, men kan het niet meer aan.
Ze lopen gewoon wat in en uit en de meeste blijven uit, plaatsgebrek !
En intussen verzinnen ze jaar in jaar uit maar weer nieuwe wetten.
Bouwen er maar gevangenissen bij zo’n soort tekort is toch te gek !

Eer en geweten bestaan eigenlijk alleen nog maar uit eerwraak.
En kinderen steken elkaar, hun ouders en onderwijzers gewoon dood.
En de kinderen niet alleen, volwassenen doen er nog een schepje op.
Spelen oorlogje en slachten meer massaal zeg maar in het groot !

Ik heb lang geleden mijn geweten in een mooi kistje begraven.
Ik durfde het thuis niet meer te bewaren, stel dat het wordt gejat !
Ik heb het onlangs eens opgegraven om te zien of alles nog goed was.
Ik was nog net op tijd, het kistje was rottende, het had zijn beste tijd gehad.

Ik heb nu een mooi kistje met koperbeslag, met zacht fluweel bekleed.
Ik hoop maar dat mijn geweten zich daar een beetje gelukkig in voelt.
Want ik durf er nu toch echt niet meer zo maar mee te koop te lopen.
Ik zal het wel nooit meer kunnen gebruiken zo is het toch niet bedoeld ?

Wel vraag ik mij wel eens af hoe andere mensen het ermee hebben.
Je ziet hun geweten ook niet meer, maar waar hebben ze het gelaten ?
Ik denk zomaar dat er door de jaren heel wat gewetens gaan verrotten.
Wij moeten weer terug naar de geboden want daar valt mee te praten !

Pika

23 juli 2008

Kijk sprak de Hollandse boer op het congres toen heel bedachtzaam.
Dat is nu het grote verschil tussen mij en mijn collega in het Franse land.-
Ik snoei en wiedt en sproei en werk bijkans nog harder als mijn paard.
Pas als ik alles gedaan heb met mijn eigen handen is er echt niets aan de hand.

De Fransman is van huis uit al niet zo’n planter, zo’n wroeter in de grond.
Hij plant wat van het een en ander, bidt dat onze lieve heer de boel laat groeien.
Hij neemt ook tijd om te drinken te eten, jagen en zijn vrouwtje te beminnen.
En ook soms als het even kan nog eens een keertje met die andere te stoeien.

Ik geef die Franse boer geen ongelijk, want al dat werken maakt zo krom.
Als iets zich soms zomaar aandient zeg ik “Wel benut je kansen.”
In Afrika bijvoorbeeld sproeit geen boer, het heeft toch helemaal geen zin !
Hij wacht even de koelte van de avond af en hij gaat om de regen dansen.

Zo zijn er nog wel vijftien ijverige en wat kalmere broeders onder de boeren.
Hier in Europa scheren wij deze heren echter allemaal over die ene kam.
De een werkt hard terwijl de ander siësta houdt en in de schaduw even rust.
Het is opeens zomaar gekomen en ik weet nog niet hoe dat nu eigenlijk kwam.

Het doet mij wat denken aan de werkers in de wijngaard uit de bijbel.
De een werkte een uur, terwijl de ander de hitte droeg van de gehele dag.
De Europeaan heeft veel geleerd hij liet zich leiden door dit deel uit de bijbel.
Want hun beloning is immers helemaal gelijk zodat animo ontbreken mag.

Het is zo allemaal toch wel een beetje simpel voorgesteld.
Want hoe dan ook, het gaat uiteindelijk toch om het product.
Maar dat de ene kerel werkt  en de ander met subsidie in de zon ligt.
Dat vind ik nu zo men in de volksmond zegt ”Letterlijk van de pot gerukt.”

Wat kan ik meer nog over domme, luie maar ook ijverige boeren zeggen,
Die Hollander druk, druk, druk geen tijd voor het zoeken van een meid.
Dat wordt bij ons gedaan voor hen door bereidwillige TV producenten.
Ze moeten maar eens in Brussel hierover praten, die hebben immers alle tijd !

Wat heb ik toch eigenlijk een medelijden met die arme boeren.
Niet financieel natuurlijk maar meer met het verspillen van de tijd.
Want tijd is geld dat weten bedelaars en drukke Hollandse boeren.
Ik kies maar voor de Franse boeren, die hebben denk ik minder spijt.

Pika

20 juli 2008

Je moet ergens beginnen dus of met een vraag of om iets te zeggen.
Zeggen is eigenlijk ongevraagd binnenvallen, zou het gelegen komen ?
Zo niet dan is het goed, anders is het al gauw: Daar heb je hem weer !
Daar wordt geen van beide partijen wijzer van wat dus wel de bedoeling is.
Natuurlijk kun je ook wat keuvelen en de koetjes en kalfjes uit het vet halen.
Daar is op zich natuurlijk niets mis mee en ook best heel gezellig bij tijden.
Dit geldt ook voor de kapper de wachtkamer, kroeg en verjaardagsgesprekken.
En vooral niet te vergeten die hedendaagse alom vertegenwoordigde telefoongesprekken,

te pas en ontij in supermarkten openbaar vervoer.
Nee, ik wil het zeggen maar afronden op waarschuwen voor

of op de hoogte brengen van nuttige en zinvolle zaken feiten,

gebeurtenissen waar die ander iets aan heeft,

zonder poespas of alle mogelijke zinloze randverschijnselen.
Nu even het vragen en dat is zeker ook nog niet zo eenvoudig als je denkt.
Je wilt immers wijzer worden met je vraag want anders kun je het net zo goed laten,

vandaar zoveel onzinnig gevraag, net als bij het zeggen zinloos !
De zin van de zaak wordt bepaald door het gewicht van de beantwoordde
Heeft deze totaal geen kennis van de materie welke in de vraag gesteld is,
Is het niet zijn domheid maar absoluut de domheid van de vragensteller !
Je stelt immers geen belangrijke vraag aan de eerste de beste sukkel ?
Zelfs als aan de gestelde vraag niet een volledig antwoord te geven is,
Kan men toch respect hebben voor beide goed doordachte lieden.
Een van beide of beide kunnen uit wederzijdse belangstelling hun vraag nog hogerop,

dus een nog waardevoller persoon voorleggen,

zonder zich belachelijk te maken over hun mogelijk geziene of gedachte onkunde in deze !
Wat de rest van de vragen betreft is het net zo als met het zeggen:
Koetjes kalfjes, kroeg en al die andere indianen verhalen heel leuk en onderhoudend,

tijdrovend vaak om te lachen maar niet ongezellig.
Hiermee heb ik hopelijk kunnen aantonen dat er zeker op niveau gevraagd

en geantwoord kan worden en dat zekere lieden zich daar ook van bedienen.
Ware klasse laat zich meten,

maar ik doe verder maar gewoon al heb ik gerust nog het nodige te vragen en te zeggen,

maar ik weet niet waar ik moet zijn !

Pika

15 juli 2008

De man zat heerlijk achter het riet in het zonnetje te vissen.
Wat soezerig, met het sigaretje achteloos hangende in zijn mond.
En zo af en toe leek hij het een en ander met zichzelf te overleggen.
Totdat ik in de gaten kreeg dat even verderop er nog iemand stond.

Ook een geboren visser, met scherpe ogen maar zonder hengel.
Zo’n einzelgänger, die het van zijn beide ouders had geleerd.
Zijn hoofd was veel te klein om met de mens te kunnen concurreren.
Anders had hij toch vast en zeker ook wel hengelen geprobeerd.

Maar zo ik zei: ”Een hoofd te klein om zoveel hersens te bevatten.”
De visser begreep heel goed dat het eigenlijk oneerlijk is verdeeld.
Zo’n Reiger met dat kleine koppie die hiervan toch helemaal moest leven !
De Reiger veerde even op want weer had het toch niet zo veel gescheeld.

De mazzel kwam, want even later werd er toch een mooie vis gevangen.
Een feilloze, mooie worp van de visser, de Reiger ving hem keurig op.
Echt schrokkerig, bijna kokhalzend zou ik zeggen gleed hij naar binnen.
De samenwerking was beslist heel goed, mankeerde niets ja op en top.

Tijd voor een babbeltje al moet je een visser wel altijd rustig benaderen.
“Zo vriend, wil het een beetje, je hebt vandaag wel heel goed weertje op je klus !’
Zo’n Reiger, heb je daar iets mee, hij lijkt je wel te mogen of is het om den brode ?
Dat is mijn grote vriend, wij kennen elkaar al lang en hij is trouw, dat is het dus.

Ik praat met hem omdat het hier zo rustig is en wij hier immers helemaal allen zijn.
Zegt hij nog iets terug wilde ik weten, je weet nooit wat eenzaamheid met mensen doet.
Dat is ook beslist geen probleem, noem het telepathie of hoe het dan ook mag heten.
Want wat zijn woorden als je zonder ook wel kunt begrijpen, bij ons werkt het wel goed.

Nou maat, ik ga maar weer en wens jou verder nog een hele goede vangst.
Ik denk dat je beter hem een goede vangst kunt wensen hij is er meer bij gebaat.
Het is voor hem het dagelijks brood en hij moet ook nog voor zij kinderen zorgen !
Daarom ben ik er zeker van dat hij ijs en weder dienende hier ook morgen wel weer staat.

Pika

9 juli 2008

Ziltig, zoutig misschien duffig vissig smakend ?
Wat doet het er ook toe, dat verder ook te definiëren.
De zeeman weet voorwaar de smaak en reuk van stranden.
En wij ”Brakzanders”, wij moeten nog het een en ander leren.

Een oud en onbestemd gevoel, een drang, een zoektocht naar het onbekende.
Gekoppeld aan wat jeugdige overmoed doet een jongen naar de zee verlangen.
Het avontuur dat lokt, een reis naar verre kusten, vreemde landen.
En zeg nu eerlijk ”Een mens is never nooit toch voor een gat te vangen.”

Maar er is zoveel waaraan niet is gedacht dus gaat het ook niet altijd even goed.
Een zeeman is geen man die de zee probeert te temmen, zo is het niet gegaan.
Hij mag er zijn bij de gratie van de zee, lokkend met zijn roep de man inpalmend.
Echt geloof mij het valt voor zo’n man niet altijd mee de lokroep te weerstaan.

Nu ik wat ouder ben geworden, bezweer ik iedereen ”Ik ga nooit meer naar zee”.
Of het zou een heel groot luxe cruise schip moeten zijn, het grut taboe, tabee !
Maar af en toe is de geest nog even bezig met de slaven roeiers in de galeien.
Met mast, zeilen en tuigage, het klimmen in het want dit alles valt niet mee.

Ik houd het verder maar bij suffig liggen dromen romantiserend er van zingen.
Want dat is nu voor mij van het zeemansteven de meest aantrekkelijke kant.
Daarom is het ook goed om van de zee te zingen al is het dan ook in een schuit.
De woeste baren van de grachten, blazen voor mij het sprookje echt niet uit !

Pika

23 juni 2008

Ik zat zo wat te mijmeren over de tijd voor die goeie ouwe tijd.
En nog meer over de tijd die daar en ook nog daarvoor was.
Dat ik dat niet heb mogen meemaken is iets wat mij geheel niet spijt.

Ik dacht aan de galeien met de slaven roeiers geketend in de ruimen.
Die zonder iets te zien de hele ganse dag op topkracht moesten roeien.
Met weinig eten en heel veel slaag, dat is toch bijna niet te pruimen !

Die slaag was nodig daarmee hield men het schip ook flink op gang.
Ook boeven werden veroordeeld om in die ruimen te worden vastgeketend.
Dat zware werk vereiste wel zijn tol, zij leefden dan ook nooit zo lang.

Als nu zo’n schip zeg maar te veel naar bakboord stuurde, veronderstel !
Dan betekende het dat er aan die kant ook veel harder aan werd getrokken.
Maar die krachtpatser met die hele lange leren zweep die regelde dat dan wel.

Die lui aan stuurboordzij die kregen dan van Jetje of zeg maar onder uit de zak.
Zo bleef het schip steeds mooi recht varen en rust roest had men al uitgevonden.
Geen rust dus als je te hard trok, je was daar om te roeien en niet op je gemak !

Dat waren barre tijden voor de boeven en de arme zwarte slaven.
Die boef, die had er om gevraagd maar die zwarte was onschuldig.
Maar zij hadden pech, omdat zij zich op de verkeerde plaats begaven.

Wat hebben mensen elkaar zo door de jaren heen al heel veel leed gedaan.
Want dit was slechts een begin maar later geschiedde er nog veel meer leed.
Hebzucht maakt van mensen gruwelijke monsters, dat is altijd al zo gegaan.

Dit is alleen maar de galeien, gewoon een beetje roeien zei het niet voor de lol.
Maar noem het woordje; schiet, steek, knijp zelfs geloof, bloed of wat dan ook.
Daar kun je hele boeken over schrijven, ik heb mijn buik er meer dan van vol !

Pika

29 maart 2008

Met het ouder worden is het net of de zwaartekracht verandert.
Net alsof er steeds meer aan je getrokken wordt zo van onderaf.
Alsof je benen lijkt het wel steeds zwaarder lijken te worden.
Ook ga je steeds minder in galop en nooit meer op een draf.

De lucht wordt ook steeds ijler lijkt het wel, je moet veel meer zuchten.
Wordt nu de lucht ook vuiler of komt het door dat trekken aan mijn been ?
Ook lijkt het net of zo af en toe mijn neus naar voren lijkt te zakken.
Als dit allemaal zo doorgaat vraag ik mij af ”Waar moet dat heen ?”

Want heen en weer met hoofd, lijf en armen gaat nu ook steeds zwaarder.
Het is nu net alsof de zwaartekracht nu ook aan alle kanten aan je trekt.
Doodmoe word ik gewoon van al dat sjouwen, douwen en trekken.
Voor je het in de gaten hebt is er wel weer een spier gekneusd of verrekt !

Ik moet er niet aan denken wat nu als de zwaartekracht zo doorgaat.
Misschien dat ik mijn ene been dat niet meer voor de andere krijg.
Mijn neus steeds verder zakt en ik mijn veters niet meer kan strikken.
En het zuchten langzaamaan dan overgaat in zwaar gehijg.

Maar ben je gek zeg ik laat mij er echt niet zomaar onderstoppen !
Dan duurt het maar iets langer en morgen is er ook een nieuwe dag.
Wie dan weer leeft, wie dan weer zorgt, het zal ook nu weer lukken.
Vol blijven houden word ik 125, zuchten blijven zodat ik het beleven mag.

Pika

16 maart 2008

Als moeder de vrouw zegt het is tijd zeg, kom je eten ?
Dan is dat zo alledaags en daarom ook zo heel gewoon.
Tijdens de lunchpauze komt het pakje brood ook voor de dag.
Vooraf wordt aan eten gewerkt en al het andere valt uit de toon.

Hamsters, vossen, eekhoorns en ook nog vele anderen.
Zij doen dat ook en leggen hele voorraden voor later aan.
Zo gaan etende voort de mens en dier zijn eigen gangetje.
En even los van de evolutie is dat ook altijd zo gegaan.

Dus niets bijzonders zou je zeggen en dat is ook zo.
Maar soms blijf je even staan bij een bijzonder stel.
Want eten dat is prettig en dat doe je lekker samen.
De waterhoentjes doen dat ook maar anders dat wel.

Zo lang de dag duurt en het licht is, is het ook altijd etenstijd.
Vader, moeder en het kroost duiken te pas en ontij naar benee.
De tafel of de koelkast is voor hen haast alles van de bodem.
Hoe of het hen vergaat daaronder ja daar zit de rest niet mee.

Natuurlijk zijn er heel veel meer nog van dat soort waterdieren.
Dus niets bijzonders en je gaat er ook heel makkelijk aan voorbij.
Maar toen ik op de kant van mijn meegebrachte hapje zat te genieten.
Dat ik geen waterhoentje was stemde mij op dat moment wel blij.

Straks onder het ijs door steeds weer naar eten moeten zoeken.
Ik lekker bij de warme kachel ja, het eten is met 5 minuten klaar.
Oké, dan ga ik alvast aan tafel je hoeft dan niet op mij te wachten.
Ondanks dat leken zij erg tevreden al klinkt dat misschien wel raar.

Pika

14 februari 2008

Wie kent ze niet die lieve, dartele kleine vogeltjes.
De Mees, heel variabel en enig ieder in zijn soort.
De staart, de baard, de pimpel en de koolmees.
Maar ze koppelen aan muilen dat vind ik ongehoord !

Bij muilen denk ik altijd direct aan vuurspuwende draken.
Aan schone maagden die ten offer vallen aan dat serpent.
Ook leeuwen, tijgers, wolven en wat dies meer zij hebben muilen.
Maar dat lieve kleine mezenbekje muil gaan noemen, ongekend !

Die draken, wolven en dat andere verscheurend volk hebben klauwen.
Als ik dat ga vergelijken met die mezenpootjes is het verschil wel groot.
Die kleine klauwtjes kunnen nog geen mug verscheuren zou ik denken.
En wees nu eerlijk als je van klauwen spreekt dan denk je aan een POOT !

En die potige verscheurders kunnen zo stilletjes hun prooi besluipen.
Dus met muilen aan, wie weet ? Al zie ik een draak op muilen, nee !
Om op muilen voor de warme poten te gaan lopen dat is ook niet nodig.
Dus een mees op muilen of met een hele grote muil ja, dat is twee.

Schoenmaker blijf bij je leest en laat Jan Salie op zijn muilen lopen.
De draken schone maagden vreten of wat ze er ook mee mogen doen.
De leeuw op muilen of pantoffels lopen en de wolven in de bossen huilen.
Maar smeer een mees geen muilen aan dat gaat echt niet met goed fatsoen.

Voordat nu de hele groep van vogelkenners mij gaan belagen.
Ik gun de mezen gerust een paar warme muilen of een hele grote bek.
Maar ja dat zit dan zo ongelukkig op een tak en is zo lastig in het nest.
Ik zie ze zitten met die sloffen op een tak te brullen nee hoor, echt te gek.

Pika

14 februari 2008

De onzinnige bij de iets oudere wel bekende ziekmakende dialoog.
Een dialoog tussen een moeder en een doorzeurend stom vervelend kind.
Wetende dat daar steevast weer hetzelfde nietszeggende en onduidelijke antwoordt op zal komen.
Zeer vaak en tot vervelens toe door ons allemaal ja zelfs in canon wel bezongen. Mag ik dan de vraag eens stellen wat U nu hier bij nadere beschouwing en uitleg wel van vindt ?
Even naïef als kinderlijk, eigenlijk meer kind gebonden maar tevens zeer frequent ook door volwassenen gebezigd, had U dat kunnen dromen?
Waardoor de schuld van deze miskleun in de opvoeding volledig bij de volwassenen mag worden gedeponeerd.
Dat herhaalde, steeds maar doorzeurende over zulke zinloze vragen.
Goed, daar ben je nu eenmaal kind voor. Maar hebben dan die ouders van dat voortdurende gezeur dan niets geleerd?
Ik heb dit geval vergeleken, onderzocht en uitgeplozen, maakte lange dagen.
In een groot gezin was vroeger weinig tijd voor dit soort flauwe kul.
De ouders hadden echt wel andere urgenter dingen aan hun hoofd.
Geef zo’n kind een beetje body hij wordt straks vast gepest op school die sul.
Ik zal U toch nog even al de vragen en de antwoorden geven zo is beloofd.
Moeder waar is Jan, hij had zelf kunnen kijken want daar ginder kwam hij aan.
Waar is hij dan geweest, lummel, je weet toch van dat feest bij tante!
Wat heeft hij daar gehad, was moeder helderziende, zij was er toch niet bij.
Hoe kan zij nu weten van dat koekje met een gat, of gokte zij maar wat om van het gezeur af te zijn, ja dat dacht ze maar nee hoor!
Wie waren er nog meer? Een juffrouw en een heer.
Goed gegokt want een feest zonder een man en een vrouw is niets.
Wat had dat heertje op, het kan niet mis en ze geeft nog steeds repliek, hoe bestaat het een kalotje op zijn kop, geniaal gewoon.
En die ouders die zich dan afvragen waarom hij zo gepest wordt op school.
Ik heb geen vragen meer, niet voor moeder of het kind of de onderwijzers.
Ik heb een grote bewondering voor psychiaters die dit nog kunnen opknappen.
De ouders en de kinderen dus ook Jan zelf.

Pika

21 januari 2008

Onlangs hoorde ik een Impala moeder mekkerend zuchten.
Dat kwam omdat een woeste Leeuw haar zoon had opgevreten.
Hij liep heel lief in het lange gras met die anderen te spelen.
Al was het geen verstoppertje, hij was gewoon de weg vergeten.

Hij zocht wat rond en ja hoor de gluiperd had hem in de smiezen.
Om nog even weg te kunnen rennen kreeg hij niet eens de tijd.
Zijn arme moeder die het allemaal zag gebeuren kon niet helpen.
Klauwen erin, strot afgebeten en verscheurd echt een voldongen feit.

Kun je begrijpen wat zo’n moeder dan moet voelen ?
Je oudste zoon is zomaar opeens naar de barrebiesjes toe.
Je hoop, je toekomst lijkt op zo’n moment totaal vervlogen.
Maar je moet voort zo het leven gaat, je bent zo vreselijk moe.

Was er nu maar een partij voor dieren die hun zou beschermen.
Zo een die al de Leeuwen in een fatsoenlijk circus onderbracht.
Waar zij dan net als wij gewoon volop koeien konden vreten.
Gek eigenlijk dat hier over nu nooit eens serieus is nagedacht !

Je zou zo Panters, Tijgers, Wolven en ook slangen kunnen houden.
Want Schaap en Kip en Varkens hebben wij ook te kust en te keur.
Partij voor dieren hier liggen je kansen, je hebt ze voor het grijpen.
Want al die overschotten en die ziektes wordt onderhand zo’n sleur.

Ik ga in die tussentijd wel een oplossing voor Krokodillen zoeken.
Want deze stakkers komen er in het nieuwe plan heel bekaaid van af.
Maar ik zeg:”Pak aan,  je moet immers toch ergens gaan beginnen.”
Maar met de hulp en macht der mens, scheiden wij het koren van het kaf.

Ja, het is toch zo fijn dat wij de natuur een handje kunnen helpen.
Ik denk wel eens: Waar zou die toch zonder mensen handelen zijn !
Het werd beslist een zootje dat kan ik je op zeker garanderen.
Geloof mij maar, dat er mensen zijn dat vinden al die lieve dieren fijn !

Pika

13 januari 2008