Waarom zo sprak gedecideerd de trekvogel tot de grauwe grijze mus,
Waarom trek jij ’s winters ook niet eens lekker naar een warm land ?
Al was het alleen maar om het zonnetje te voelen op je grauwe barst.
Ik snap gewoon jullie domme mussen niet, waar zit toch jullie verstand ?

Ben je soms bang om eens wat verder als het dorpje uit te vliegen.
Heb je soms geen conditie kun je slecht vliegen of ben je gewoon te lui.
Weet je de weg soms niet en te verlegen om er even naar te vragen.
Bang voor de grote boze wolf, of om een nat pak te krijgen in een regenbui ?

Denk je misschien dat ik jou vraag om je dan uit te lachen.
Omdat ik mooier ben en zoveel beter vliegen kan als jij.
Ik ben je vriend dat weet je toch ik wil jou gerust wel matsen.
Kijk nu even niet zo verdomt sacherijnig en wees eens een keertje blij !

Een keer een maat te vinden die het beste met je voor heeft.
Die niet naar kleur of stand kijkt maar er gewoon is voor jou.
Je aarzelt nog en zegt niets je moet het allemaal eerst overdenken.
Als je te lang wacht zit je straks weer een hele winter in de kou !

Een vraagje ”Hoe hebben jullie het met eten in die warme landen,
Is dat daar volop aanwezig en is daar geen gevaar als van een kat ?”
Ach ja die Franse boeren die vangen ons wel eens om op te vreten,
Maar ik zeg eigenlijk zo hier vind je iets of elders laat je wel eens wat !

Dan zou jij toch een keertje eens met mij hier kunnen blijven overwinteren.
De winters zijn de laatste jaren ook al lang niet meer zo streng zo ijzig koud.
En de mensen hangen hier van alles op om ons maar te kunnen verwennen.
Alles hangt of is onderdak op een paaltje wat dus de kat afzijdig houdt.

Ook geen enkele burger die het in zijn bolle hoofd haalt om ons op te vreten.
Nee, sterker nog er is een hele groep lieden die met onze bescherming is belast.
Gerust geloof mij het is nu des winters heel goed toeven in de lage landen.
Hier zijn wij goede vrienden met de mensen en er wordt goed op ons gepast !

Die warme landen zijn gewoon de pest, ook voor de mensen met dat andere eten.
Ze krijgen ongelukken, worden beroofd, je hoort dat de laatste tijd steeds meer.
Er zijn er die al vele  jaren lang steeds weer die eentonige lange reis aanvaarden.
Maar op een goede of een kwade dag gebeurd het hun ook vast en zeker wel een keer.

Pika

2 augustus 2009

Toen ik nog jong was, ja toen had je pas nog echte winters !
De Hongerwinter was er ook zo een en dan nog oorlog ook .
Ze duurden lang en vele 11stedentochten werden verreden.
De zomers zijn ook niet meer je dat, het weer is van de kook !

Wij zongen toen van karretjes die op een hele smalle zandweg reden.
De koetsier met de blik zo strak naar voren de teugels stevig in de hand.
Van hele hoge bergen en watervallen waar enorme bomen groeiden.
De bliksem wist ze wel te treffen er was echt niets tegen het weer bestand.

Natuurlijk waren er ook van die mooie brede heldere wegen.
En koetsiers die met een neut op het wel geloofden onderhand.
Zij vielen dan ook prompt in de ravijnen die er toen ook waren.
Maar de hele zooi wordt vlakker en natter en dat deugd van geen kant.

Het woeste weer heeft nu de hele berg met bomen en al gevlakt.
Gewoon de hele bende kalmpjes aan de dalen en ravijnen ingedreven.
En zo zonder bomen spoelt die losse grond omlaag, maakt alles vlak.
En als dat wereldwijd zo nog een tijdje doorgaat dan zul je wat beleven.

Want als die wereldbol echt bol wordt, als alle uitsteeksels zijn geslecht.
Dan gaat dat gekke ding vanzelf door de tijd ook heel anders draaien.
Verlegt vanzelf zijn zwaartepunt en kantelt plotsklaps of kalmpjesaan.
 Ja dan is het wel even uitkijken geblazen, dan verandert het weer pas echt.

Dan kan alles wat maar met ijs en sneeuw te maken heeft weer uit het vet.
Dan zullen velen weer gaan verlangen naar zwoele, warme zomerregens.
Je kunt dan ergens in de buurt vast skiën en ook je eigen iglo bouwen.
Ik hoef niet meer zo nodig maar voor de jeugd is dat vast dolle pret.

En bij het knapperend vuur der haard ga ik weer van die zandweg zingen.
Van bergen,  grote bomen en die storm en bliksemflits van lang geleden.
Ik word hier langzamerhand zo mismoedig, zo lamlendig en oubollig van.
Ik kan er niets aan doen maar vroeger was er meer courage als in het heden.

Pika

22 juli 2009

Weet je Joop ”De dingen laten zien is niet altijd wat ze zijn.”
Want afstand doet de dingen verhelderen of vervagen.
Wij zien nog het licht van sterren die al lang vergaan zijn.
Terwijl een ster niet is te benaderen, de hitte is niet te dragen !

Vuur en licht is zien of voelen naar de verte bepaald.
Water en materie zijn zichtbaar en voelen door contact.
Zo ervaren en beleven wij dus de dingen van het leven.
Manipulators misbruiken ons tekort, want niets is het exact.

Zo dacht ik ook als kind vaak aan die verdwaalde joden in de woestijn.
Ik zag dat als in een kringetje lopen ik vond die joden ook geweldig stom.
Terwijl die joden van voor de oorlog juist zo slim en leep overkwamen.
Het kind zijn en in die tijd en later en dat slim en dom daar gaat het om.

Ik dacht dan als nu Mozes of een van al die domme joden.
Nu eens even naar de sterren of de zon gekeken had.
Dan zie je immers aan je schaduw dat je in de rondte loopt.
Dus kom je ergens met het zonnetje in je nek dus dat is dat.

Wat later leerde je dan dat ze steeds weer moesten knokken.
Dat is niet zo vreemd voor joden dat doen ze nog vandaag de dag.
Die lieden die dat mooie land bewoonden hielen niet zo van kapers.
Die sloegen ze de woestijn weer in en terecht als ik het zeggen mag.

Van af Abraham een volk van hebzucht dat altijd morde.
Een volk dat vreselijk geleden heeft maar nergens is geliefd.
Een volk dat nog steeds hun medemens beslist niets gunt.
Dat blijkbaar liever oorlog voert dat is wat mij zo grieft.

Moet ik nu meer afstand nemen of onder een andere hoek gaan kijken ?
Of zetten de manipulators mij soms weer bewust op het verkeerde been.
Een ding is zeker zij voeren nu al van geslacht op geslacht steeds oorlog.
Vanaf  Abraham en met hun broeders de Arabieren, waar gaat dat heen.

Het is toch eigenlijk wel heel bedroevend te moeten zien, ervaren !
Dat dit nooit tot iets kan leiden als dolende te zijn in de woestijn.
Doe wat ik als kind al snapte ga lopen met het zonnetje in je nek.
Dan kom je altijd wel ergens, het was nog niet zo gek toch, fijn !

Pika

21 juli 2009

Als ik verveeld naar buiten tuur en bezie die wind en al die gure regen.
Dan denk ik even aan die Arabier, zwetend met zijn kameel in de woestijn.
Dan tap ik maar een kruidenbitter in zo kan ik er weer een beetje tegen.
Zo dorstend, sjouwend in dat eindeloze stomme zand ja dat is toch niet fijn !

Terwijl de zon dan volop staat te branden op zijn bolle kneiter.
Denkt hij op zijn beurt vast aan iglo’s ijsberen en ijskoud ijs.
Of aan die Rus daar in Siberië die aan zijn wodka zit te lurken.
Volgens mij heeft hij een zonnesteek, hij lijkt wel niet goed wijs !

Het wordt nog veel erger, er is een zware zandstorm nu op komst.
En dat betekent dan ook dat hij bliksemsnel zal moeten schuilen.
Dus zo snel als het kon een gedegen schuilplaats opgebouwd.
Daar ligt hij, hele lange ongemakkelijke uren, dat is toch om te huilen ?

Hij denkt opeens aan Zwitserland in een sneeuwstorm op skiën.
En sjonge tjonge wat verkoeling dat voelt toch even lekker aan.
Nu toch maar opletten om niet straks in een lawine te belanden.
De schrik gelukkig ligt hij in de woestijn en is het niet met hem gedaan.

Nog even vliegen zijn gedachten weg hoe het die Rus toch verder is vergaan.
Hij ligt hier op een droogje en die Rus had een fles wodka voor zich staan.
En als er een zandstorm over je kop raast dan lust je ook best een slokje.
Man houd je warme hoofd toch koel voor je het weet is het met jou gedaan.

Wat is er toch een hele hoop ellende en ontbering in deze wereld.
Als ik dit alles zo bezie dan martelt Jan en alleman toch heel wat af.
Geloof mij dit is echt nog maar het tipje van wat zit onder de sluier.
Het regent nog al geeft het niet en ik, ik wilde dat het maar iets gaf.

Die Arabier is wel gebaat bij regen en iets van iglo koelte bij de tent.
Een hoopje sneeuw net naast de tent daarin blijft ook de wodka koel.
Het lijkt mij een hele troost voor die arme man dat iemand aan hem denkt.
Proost Arabier ik neem nog maar een kruidenbitter voor het goede doel.

Pika

12 juli 2009

Weet je spiegelbeeld dat ik zo een gevoel heb.
Dat alles wat ik vandaag doe gewoon niet gaat.
Het gaat zo traag, het loopt ook niet zo lekker.
Ik grijp steeds mis omdat het ergens anders staat.

En alles kijkt ook zo beroerd, het weer, die kop.
Die ziet er echt niet uit ja ik schaam mij kapot.
Nog beroerder als het weer en ook zo verlopen.
En met die slappe knieën erbij gelijk ik ene zot !

En voel nu ook die zere schouders en die slappe armen.
Die hangen erbij of ze weken keien hebben gesjouwd.
En die zere rug en eigenlijk de hele santenkraam er onder.
Alsof het van een vreemde is, niet zo eigen en vertrouwd.

Ik denk ik scheer mij morgen maar, doe verder rustig aan.
Als alles morgen recht getrokken is heb ik misschien meer zin.
Ik weet wel dat ik beter niet weer zo veel had moeten drinken.
Je hebt zo van die dagen dat je alles kunt en denkt:”Ik win !”

Dan blijkt het dat de beer van gisteren avond het weer verloren heeft.
Dat de geest het lichaam als een anker weer de dag doorzeulen moet.
Dat de held die hij gisteren nog was zich niet eens durft te vertonen.
Maar spiegelbeeld het is gewoon de lering uit de les die er toe doet.

Als straks langzaamaan het lijf weer naar het hoofd gaat luisteren.
Dan gaan wij met het hele gammele spul eerst lekker in het bad.
Proberen iets wat vult te eten en wij drinken nu gewoon maar koffie.
En voor je het weet ben je alweer het ventje en denkt:”Voorbij, gehad !”

En weet je spiegelbeeld wij hadden toch ook vreselijk veel lol.
Ik was ook overal voor in en vond ook alles en iedereen lief en leuk.
En dat jij je nu voor mij gaat schamen, jammer ik heb helemaal geen spijt.
Want morgen ben ik weer de sterke beer van vroeger ik lig nu al in een deuk.

Pika

12 juli 2009

Ik heb mijn geest maar eens wat laten dwalen.
Niet dat ik ergens ben gaan spoken in de nacht.
Maar geesten is niet zomaar 1.2.3 wat zou dat.
Dat er nog al wat aan vast zat dat had ik niet gedacht.

Een pas geboren kind heeft erg veel geest nog niet nodig.
Als het maar weet waar en hoe de zorg en voer te krijgen is.
Maar toch vrij snel leert het ook op de omgeving in spelen.
En eenmaal groter groeien ook de streken of heb ik dat soms mis ?

Over psychiaters en geestgeleerden zal ik het maar niet hebben.
Die weten immers af en toe zelf niet meer de wegen van de geest.
Maar dan die lieden die helder zien en met zeg maar het zesde zintuig.
Deze lieden verbazen en intrigeren mij dan ook wel het allermeest.

Want dat zijn niet de geesten die tot ontwikkeling zijn gekomen.
Nee, dat zijn de gestorvenen die hogerop verder ontwikkeld zijn.
Hier op deze aarde zijn zij wat beperkter in hun algemeen bewegen.
Maar zij willen hun geliefden toch nog blijven helpen en dat is fijn

Maar ook de geest van dingen uit voorbije tijden laten een indruk achter.
De helderziende laat vaak klip en klaar dan zien wie de misdaad heeft gepleegd.
Waar soms verloren of vergeten voorwerpen zich zoal bevinden of gebleven zijn.
Vaak een lange reis door het verleden via het vuilnisvat op de vuilnisbelt geleegd.

De geest van de gestorvene die aan het medium wordt geopenbaard.
De geest van de helderziende die het vermiste lichaam heeft opgespoord.
Deze geesten hebben toch iets van verwantschap, van ongeveer dezelfde lijn.
Er wordt dan ook geopenbaard het wat en hoe, zelfdoding of is het moord ?

Terug naar de zich ontwikkelende geest van onze baby.
Dat waren hersentjes maar daar was stellig ook een geest.
Die niet kleinzielig was maar groots, niet meer hoefde te groeien.
Die in het lichaam weinig ruimte had en overgaan ervaarde als een feest.

Pika

6 juli 2009

Ik word toch zo ziek van die doemdenkende wetenschap.
Dat poolijs smelt nou en, dat gebeurde toch veel eerder al !
En al dat water zorgt toch immers voor een veel vlakkere aarde.
Totdat hij dan opeens iets kantelt, ik weet dat het beslist gebeuren zal.

Dan komt er hier en daar opnieuw een hele grote klomp van ijs.
Dan zakken weer die zeeën en gaat er heel ander leven weer ontstaan.
Vulkanen gaan weer spuwen en grote brokken land gaan schuiven.
Ik zie het eigenlijk wel zitten want het is immers altijd al zo gegaan.

En al dat wild wat in de dierentuinen nog is te bewonderen.
Omdat hun plaats in de wouden is ingenomen door de mens.
Krijgen hun plaats terug en daarmee een veel beter leven.
Iets minder plaats voor mens en meer voor dier, dat is mijn wens.

Die haaien, vogels, ja bijna alle dieren krijgen nu een zender.
Waarmee de wetenschap nu hun gedrag bestuderen gaat.
Nu denk ik eigenlijk zo: Het is veel meer tot eigen eer en glorie.
Dan om het in stand houden van de soort die nu op uitsterven staat !

 Zonder ziektes rampen en oorlogen zijn er mensen straks te veel.
De aarde kan ze allemaal niet voeden dus wetenschap je zegt het maar !
Want dat gedoe met dieren lost niets op al is het vast wel een leuk speeltje.
Hoe kom je van al die mensen af dat is veel nuttiger al klinkt het raar !

Ik laat het maar aan de schepper over die al eerder met dit bijltje heeft gehakt.
Ik geloof zomaar dat hij nog wel een trucje heeft waar nog niet aan is gedacht.
Als ik mijn fantasie laat gaan zie ik alleen veel leed en pijn en groot verdriet.
Maar wie weet is hij veel knapper als men denkt en dan gebeurd het zacht.

Maar de wetenschappers zullen het gerust wel heel veel beter weten.
Zolang zij onderzoeken doen acht men hen hoog en hebben zij brood.
Maar met dat zendertjes aan al die dieren binden mogen zij wel stoppen.
Er ligt een taak, besef hoe klein je zelf bent en het probleem echt heel groot.

Pika

27 mei 2009

Ik weet het wel mijn waarde toehoorder.
Over politiek en godsdienst raak je nooit uitgepraat.
Geen onderwerp ter wereld wat immers zoveel strijd oplevert.
Maar zomaar onverwachts is het zover, je weet toch hoe dat gaat !

Nu zou ik dan ook gelijk hiermee wel moeten stoppen.
Want zinloze discussies daar pas ik voor, ik zoek de zin.
Want wees nu eerlijk, samen maken en breken zij de hele wereld.
Een ieder maakt op beide wel zijn keuze daar gaat niets tegenin.

Denk nu niet dat ik opeens wat zieltjes wil gaan winnen.
Of dat ik kandidaat ben voor alweer een nieuwe partij.
Ik barst gewoon van inspiratie en van soorten meningen.
Maar bekeren en stemmen winnen is echt niets voor mij.

Maar toch zo vele knappe magiërs en despoten zijn ons bekend.
Daar noem ik er zo op elk gebied wel het nodige aantal van op.
En onder deze wonderdoeners zitten toch echt ook hele goede.
En ook toch zo doordacht, ja onder hen zit menig hele knappe kop.

Maar als nu Jezus of Mohammed nu eens geen binding met God hadden.
Dat alles alleen flauwe kul en boven dien zo knap en goed verzonnen was.
Dan zou ik in elk geval nog geloven in de aller knapste magiërs aller tijden.
De vele fans zijn de bewijzen van hun grootheid dus ermee spotten geeft geen pas.

Dit is dus zeker geen discussie over waar of onwaar.
Alleen maar de conclusie: Hun naam ligt nog op ieders lip.
De truc of hoe men hun optreden dan ook mag gaan noemen.
Inderdaad met een wisselend succes maar steeds nog heel erg VIP.

Pika

22 mei 2009

Ik ben niet zo van is al ben ik dan van gisteren.
Nee, ik ben meer van was dus toch meer in het verleden.
Toen was immers is de hoop op wat misschien nog komen gaat.
In is, is toekomst steeds maar kleiner, het nadeel van het heden.

In was kun je van toekomst immers nog zo heerlijk dromen.
In is dan weet je zeker dat het allemaal een illusie is geweest.
Je bent nog als een kind, het sprookje lang en gelukkig leven.
Daarbij de fantasie, de kracht en ook  de opgewekte geest.

Ben ik een ouwe zeur en moet ik mij gaan schamen ?
Of draaf ik door en ben ik ook niet meer zo bij de tijd ?
Misschien word ik straks we opeens ontgoocheld wakker.
En rest mij een droevig einde met heel oprechte spijt.

Nee beste vrienden ga om mij nu niet de treurmars blazen.
Ik heb nog alle dagen schik en leef al mijn fantasieën uit.
Maar in het is wil het opeens helaas echt niet meer zo lukken.
Die oorlogen en dat geweld, de Olifant met de lange snuit !

Je hebt gelijk met die wrede ouders van klein duimpje.
Of wat een feeks de pleegmoeder van sneeuwwitje was.
Voor de dierenvrienden de wolf van roodkapjes oma.
Echt nooit genoeg, nog 7 geitjes ja dat geeft echt geen pas !

Dat uitgebuite mooie lieve meisje die moest schrobben, dweilen en boenen.
Die jaloerse, lelijke pokdalige en verwaande zusters vierden samen lekker feest.
Een ploertenzooi, met wreedheid en verdrukking er was geen enkele goede.
Maar dat is nu de courage van wat was, dat mist het is. De opgewekte geest !

De geest die bergen kon verzetten, die een toekomst zag.
Die door ging tegen beter weten in en de uitslag is bekend.
Nog heel erg lang en heel gelukkig werd uiteindelijk hun leven.
Niets ging er ooit meer mis, een vreugdevol en happy end !

Ja broer, het leven is heel hard en heeft zijn goede en ook slechte dagen.
En net als je dan denkt hoera ik ben er dan word je prompt terug geslagen.
Maar in het is hoort het toch zo te zijn, dat hele lange en gelukkig leven ?
Bedenk dan dat het leven iets anders als een sprookje is en ach het duurt maar even !

Pika

22 mei 2009

Ja mijn beste vriend, er is nog heel veel verborgen leed.
Als de vader muis ’s morgens huppelend naar het maïsveld gaat.
Blij en vol goede moed, in het nest wacht moeder met zes kale jongen.
Hij moet opschieten want hij weet dat het vrouwtje al te wachten staat.

Oh jee die buizerd daar boven zijn hoofd, in de haast helemaal niet gezien.
Hij heeft echt niet zo veel gevoeld, hij was een makkelijke snelle prooi.
Maar het vrouwtje moest toch wel eten en dus bij die kale jongen weg.
Die stierven ouderloos en hongerend en koud en dat was niet zo mooi.

Het everzwijn had wel zes dartele mooi gestreepte biggen.
De losbollige jonker schoot uit louter balorigheid haar dood.
De biggetjes nu zonder moeder en de melk kregen erge honger.
Zij zijn toen gecrepeerd in het bos, ja zulk leed is vreselijk groot !

De merel had met veel gefluit en veel gesjouw een nest gebouwd.
Zij broedde  al een tijdje op zes eitjes en de jongen kwamen bijna uit.
Toen pa het over nam en zij even weg was om een snelle hap te nemen.
Kwam daar die mooie maar oh zo gemene Vlaamse gaai en die zag buit !

De stakkertjes hebben zodoende echter nooit het levenslicht aanschouwd.
Pa moest ook eten en kon immers alleen zijn kroost niet op de wereld zetten.
En dit soort akelige dingen gebeuren nu dagelijks vele malen in de natuur.
Wij voelen alleen ons eigen leed zonder op de wereld van het kleinere te letten.

Je zou er haast bij gaan huilen als je al die gruwelen eens overdenkt.
Want dit is misschien een procent of minder van wat allemaal is bekend.
Denk maar eens aan al die insecten die vertrapt en opgevreten worden.
Ook al hetgeen de mensen hieraan en samen doen is immers inherent !

Zo denk ik dat de natuur het leed niet voelen kan en ook de mensen niet.
Alleen hebben de mensen er woorden voor en hebben mededogen met elkaar.
Maar altijd met een relatief kleine groep, want al het leed is alleen niet te dragen.
Mensen kunnen er mee overweg een stille tocht, gebedsdienst vreemd maar waar.

Pika

8 mei 2009

Je hebt zo van die dagen dat je erg veel pech hebt.
Of dat gewoon je echt van alles steeds maar tegen zit.
Dan slaap je slecht, je schrikt te vroeg zo akelig wakker.
Je bent zo geërgerd en kortaf, je bent gewoon niet fit.

Zijn de problemen zwaarder dan lig je uren wakker.
Je ziet gewoon even geen licht en piekert heel wat af.
Het maalt maar en je lacht niet meer, bent zo suf en moe.
Ja, kwam er nu maar een oplossing, iets wat verlichting gaf.

Als dan door de tijd het een en ander gewoon is opgelost.
Dan lach je weer en die nare dagen zijn ook weer snel vergeten.
Je bent dan weer die ouwe lolbroek die wel van een geintje houdt.
Waar lag je wakker van, het komt wel goed dat heb je altijd al geweten !

Als het mij weer eens tegen zit dan laat ik mij beslist niet kennen !
Dan trap ik lol en maak ik gein en niemand die er ook maar iets merkt.
Want piekeren en sacherijnig zijn dat lost immers helemaal niets op.
Dat doe ik dus voortaan en dit voornemen heeft mij bij voorbaat al gesterkt.

Ik kom er wel een heel eind mee op weg bij pech en tegenslagen.
Ik lach ook wel, maak grapjes maar het is het eigenlijk niet helemaal.
Je wilt weer rust en leukere en prettiger dingen om over na te denken.
Dat piekeren dat blijft ik mis de knop de schakelaar ja echt ik baal !

Zo ben ik dus tot een piekerende, suffe loltrapper geworden.
Ik blijf gewoon maar lachen en soms zelfs tegen de vernieling in.
Al groeit er dan geen schakelaar of zoiets ergens op mijn kop.
Wij trappen lol en stompen door en het leven heeft nog zeker zin !

Pika

28 april 2009