De jaren 50

Gezien het grote succes van het Italiaanse Songfestival van San Remo, dat al vijf jaar bestond, wordt op aandringen van de toenmalige programmadirecteur van de Italiaanse televisie in 1956 besloten een festival te organiseren met een Europees karakter. Het Eurovisie Songfestival is geboren. Al vanaf het begin is het jaarlijks terugkomend festival een feest om te volgen; de liedjes, de puntentellingen en de uiteindelijke winnaar, een avondvullende show welke zijn climax rond middernacht bereikt. Het festival wordt geopend met de Eurovisiemars, het ‘Te Deum’ van Charpentier.

Marc Antoine Charpentier (1643-1704)

Het oude Eurovisie logo

Natuurlijk zijn er in de loop van de jaren vele zaken veranderd aan dit festival. Allereerst het ontbreken van het ‘live-orkest’, waarmee al een zekere charme van het festival verdwijnt. Jaren later wordt ook nog eens besloten dat de deelnemende landen niet langer meer verplicht zijn om in hun eigen taal te zingen, daarmee verdwijnt in feite het echte karakteristieke aspect van het Eurovisie Songfestival.

De elementaire regels van het songfestival: Er moet live gezongen worden, in 1956 moest ook de muziek live worden gespeeld. De liedjes moeten oorspronkelijk zijn, dus nog niet gepubliceerd, opgenomen of uitgevoerd voordat ze in de nationale voorronde worden gepresenteerd. Alle deelnemende landen moeten zich aan dezelfde regels houden. Gezien de uitvoeringstechnieken die zich steeds verder ontwikkelden werden ook de regels steeds aangepast.

Ook het systeem van stemmen werd vaak veranderd. De EBU ( European Broadcasting Union) was onder de indruk van de stemming per regio die Groot Brittannië had toegepast om zijn inzending uit te kiezen en voerde die in 1957 in. Tien personen uit elk land vormde de jury, ze volgden de uitzending in eigen land en moesten na afloop een stem uitbrengen op het liedje dat ze het beste vonden maar, mochten niet op hun eigen land stemmen. In de daarop volgende jaren werden de regels van het stemsysteem nog enkele malen aangepast.

1956: Lugano, Zwitserland

Het eerste Eurovisie Songfestival vindt plaats op donderdag 24 mei 1956 in het Zwitserse Lugano in Teatro Kursaal, Lugano. Presentatie is in handen van Lohengrin Filipello. Zeven landen doen mee met elk twee liedjes. Nederland, Zwitserland, België, West-Duitsland, Frankrijk, Luxemburg en Italië. Dit was de enige keer dat met meer dan een nummer kon worden ingeschreven.

Gastheer Lohengrin Filipello

Nr. 1 Lys Assia

Jettie Paerl

Nederland wordt vertegenwoordigd door 2 zangeressen; Corry Brokken ‘Voorgoed Voorbij’, en Jettie Paerl ‘De vogels van Holland’. De Zwitserse zangeres Lys Assia wint met het nummer ‘Refrain’ het allereerste Eurovisie Songfestival. Over deze keuze doen veel speculaties de ronde, daar de jurering in het geheim plaats vindt.

1957: Frankfurt, West-Duitsland

Gastvrouw, Anaïd Iplikjan. Het Festival, met 10 deelnemende landen, vindt plaats in op zondag 3 maart in Frankfurt en wordt georganiseerd door de ARD. De Hessische Rundfunk had niet gekozen voor een theater maar ontving de deelnemers in zijn eigen tv-studio. In tegenstelling tot 1956 heeft ieder land nu maar één artiest afgevaardigd. Denemarken, Oostenrijk. en Groot Brittannië nemen voor het eerst deel.

Nr. 1 Corry Brokken

Nr. 2 Paule Desjardins

Zowel Lys Assia als Corry Brokken nemen opnieuw deel aan het Festival. Met het liedje ‘Net Als Toen’ behaalt laatstgenoemde voor Nederland de eerste overwinning. Frankrijk wordt 2de met La belle amour gezongen door Paule Desjardins en Denemarken eindigt op een 3de plaats met Skibet skal seilje i nat gezongen door Birthe Wilke & GustavWinckler.

Nr.3 Birthe Wilke & Gustav Winckler

1958: Hilversum, Nederland

Aangezien is afgesproken dat het winnende land het Songfestival het jaar daarop mag organiseren, is in 1958 de beurt dus aan Nederland. Het derde Eurovisie Songfestival met tien deelnemende landen, werd op woensdag 12 maart uitgezonden vanuit de NTS AVRO-studio. Gastvrouw, Hannie Lips. De wedstrijd werd al aardig populair in Europa behalve in Groot Brittannië. De Britten voelden zich op hun tenen getrapt omdat hun eerste deelname aan het festival slecht was verlopen en besloten om niet mee te doen. Zweden nam daarop met graagte de lege plaats in.

Gastvrouw Hannie Lips

Corry Brokken vertegenwoordigt Nederland voor de derde en tevens laatste keer, met het nummer ‘Heel de wereld’ en bereikt daarmee een 9de plaats. De Fransman André Claveau wint met het nummer ‘Dors Mon Amour’. De 2de plaats is voor Lys Assia, Zwitserland, met het nummer Giorgio. Domenico Modugno die de 3de plaats bezet is commercieel gezien eigenlijk de grote winnaar Zijn nummer ’Nel blu Dipinto Di Blu’, beter bekend als, ‘Volare’ wordt een wereldhit en behaald zelfs de eerste plaats van de Amerikaanse hitparade.

Nr. 1 André Claveau

Nr. 2 Lys Assia

Nr. 3 Domenico Modugno

1959: Cannes, Frankrijk

Elf deelnemende landen. De vierde finale van het Songfestival wordt gehouden op woensdag 11 maart in het beroemde Palais des Festivals in de Franse badplaats Cannes. Luxemburg doet niet mee, Monaco debuteert. Gastvrouw, Jaqueline Joubert. Nederland gaat opnieuw met de eer strijken dankzij Teddy Scholten met het lied ‘Een Beetje’. De strijd om de tweede plaats en derde plaats tussen Frankrijk (Jacques Phillipe) en Groot Brittannië (Pearl Carr & Teddy Johnson) is zeer spannend.

Nr. 1 Teddy Scholten

Nr. 2 Pearl Carr & Teddy Johnson

Nr. 6 Bob, Benny

1. Teddy Scholten – Een beetje – Nederland punten: 21
2. Pearl Carr & Teddy Johnson – Sing little birdie GB – punten: 16
3. Jacques Philippe – Oui oui oui oui – Frankrijk punten: 15
4. Christa Williams – Irgendwoher- Zwitserland – punten: 14
5. Birthe Wilke – Uh-jeg ville ønske jeg var dig – Denemarken – punten: 12
6. Domenico Modugno – Piove Italië – punten: 9
6. Bob Benny – Hou toch van mij België – punten: 9
8. Alice & Ellen Kessler – Heute Abend woll’n WIR tanzen gehen – Duitsland punten: 5
9. Brita Borg – Augustin – Zweden – punten: 4
9. Ferry Graf – Der K und K Kalypso aus Wien – Oostenrijk – punten: 4
11. Jacques Pills – Mon ami Pierrot – Monaco – punten: 1

De jaren 60

1960: Londen, Groot Brittanië

Wegens geldgebrek is het niet Nederland, maar Groot Brittannië die het Songfestival mag organiseren. Het Eurovisie Songfestival vond plaats op dinsdag 29 maart in de prachtige Royal Festival Hall In Londen, dat het hart van de swingende jaren zestig zou worden. Gastvrouw, Katie Boyle. Dertien deelnemende landen. In Londen vertegenwoordigt Rudi Carrell Nederland met het vrolijke liedje ‘Wat Een Geluk’. Het mag niet baten, hij eindigt op de 12de plaats.

Gastvrouw Katie Boyle

Noorwegen neemt voor het eerst deel aan het Songfestival en Jacqueline Boyer wint voor Frankrijk met ‘Tom Pillibi’. De 2de plaats is voor Groot Brittannië met Bryan Johnson met het lied ‘Looking high, high, high. Monaco wordt 3de met François Deguelt met het lied ‘Ce soir Là’. Katie Boyle zou viermaal optreden als gastvrouw van het songfestival en wordt tegenwoordig gezien als de ‘grande dame’ van het Eurovisie Songfestival.

Nr.1 Jacqueline Boyer

Nr.2 Bryan Johnson

Nr. 3 François Deguelt

1961: Cannes, Frankrijk

Op zaterdag 18 maart was het Palais de Festivals opnieuw het decor voor het Eurovisie Songfestival. Gastvrouw, Jacqueline Joubert. De wedstrijd werd voor het eerst op een zaterdag gehouden met een record aantal deelnemers van zestien landen. In 1961 melden ook Finland, Joegoslavië en Spanje zich aan. Daarmee stijgt het aantal deelnemende landen van dertien naar zestien.

Gastvrouw Jacqueline Joubert

Greetje Kauffeld eindigt voor Nederland niet hoog. Haar liedje ‘Wat Een Dag’ haalt de tiende plaats. Jean-Claude Pascal wint voor Luxemburg met ‘Nous Les Amoureux’. Hij was een bekend acteur. Hij stond in Cannes bijna roerloos op de buhne maar wist met enkele kleine veranderingen in zijn gezichtsuitdrukking en een raadselachtige glimlach uitstekend de smeulende hartstocht van het liedje over te brengen. Het nummer ‘Are You Sure’ van The Allisons, (Groot Brittannië) behaalt weliswaar geen eerste positie, ze worden 2de de, maar het nummer wordt wel een hit in heel Europa. Op de 3de plaats staat Zwitserland met het nummer ‘Nous aurons demain’ gezongen door Franca di Rienzo. Het songfestival van 1961 was weer een succes voor de producenten en het publiek gezien de kijkcijfers

1962: Villa Luovigny, Luxemburg

Het zevende Eurovisie Songfestival, met zestien deelnemende landen, wordt op zondag 18 maart uitgezonden vanuit het Grote Auditorium van RTL, gepresenteerd door Mireille Delanoy. Veel van de artiesten die dit jaar van de partij waren, hadden al eens meegedaan of zouden later nog eens terugkomen. De jurering wordt weer eens aangepast: het tijdperk van ‘nul punten’ is aangebroken

Gastvrouw Mireille Delanoy

Frankrijk wint met Isabelle Aubret en het hypnotiserende chanson ‘Un Premier Amour’ dat een betoverend effect had op het publiek en leden van de jury. De 2de plaats wordt bezet door Monaco met het nummer Dis Rien door François Deguelt. Luxemburg wordt vertegenwoordigd door Camillo Felgen die Petit Bonhomme naar de 3de plaats zingt. De Spelbrekers eindigen op de 13de plaats, en nul punten, met het lied ‘Katinka’. Maar het commercieel succes is dit jaar echter voor Conny Froboess dankzij het lied ’Zwei Kleine Italiener’. De wedstrijd van 1962 was eigenlijk maar een saaie en kleurloze aangelegenheid. De liedjes klonken allemaal min of meer hetzelfde als de voorgaande jaren waardoor het niet echt spannend werd. De Joegoslaven zorgden in elk geval nog voor enige originaliteit met hun liedje, dat gebaseerd was op het thema van twee in het duister opgloeiende sigaretten, als metafoor voor romantiek. Ze bereikte er de 4de plaats mee.

Nr. 1 Isabelle Aubret

Nr. 6 Conny Froboess

Nr. 13 De Spelbrekers

1963: Londen, Groot Brittannië

Zaterdag 23 maart verzorgt de BBC Television centre de uitzending met evenveel deelnemende landen als in 1962. Gastvrouw Katie Boyle. Een top jaar wat betreft deelnemers, al dan niet aan het begin van hun carrière. Nana Mouskouri wint weliswaar niet, maar wordt wel wereldberoemd. Ook Françoise Hardy (Monaco) en Heidi Bruhl (West Duitsland) doen mee en worden later echte jeugdidolen. Nederland wordt vertegenwoordigd door Annie Palmen en haar liedje Speeldoos’. Nederland eindigt net als Noorwegen, Finland en Zweden op de laatste plaats met 0 punten. Denemarken wint het Eurovisie Songfestival met Grethe, zangeres, & Jorgen, gitarist, Ingmann en het liedje Dansevise’. De hypnotiserende melodie werd ondersteund door visuele effecten, zoals een draaiende maalstroom van wervelende vormen die over het scherm bewogen en het onwezenlijke effect van de muziek versterkten. Esther Ofarim vertegenwoordigd Zwitserland en komt op de 2de plaats terecht. De 3de plaats is voor Italië met Emillio Pericoli.

Nr. 1 Grethe & Jorgen Ingmann

Nr. 2 Esther Ofarim

Nr. 3 Emillio Pericoli

Nana Mouskouri

Françoise Hardy

Annie Palmen

Gastvrouw Lotte Wæver

1964: Kopenhagen, Denemarken

Op zaterdag 21 maart gaan de zestien deelnemende landen met elkaar de strijd aan in de concertzaal van het Tivolipark. Gastvrouw Lotte Wæver. Zweden laat het dit jaar afweten terwijl Portugal debuteert. Nederland wordt vertegenwoordigd door Anneke Grönloh. Haar nummer ‘Jij Bent Mijn Leven’ krijgt maar twee punten en dat levert een gedeelde tiende plaats op. De overduidelijke winnares is de jonge Italiaanse Gigliola Cinquetti met haar vertolking van ‘Non Ho L’Eta’.

De jury’s waren helemaal weg van de prachtige stem van de zestienjarige Gigliola en haar heftige, in toom gehouden emotie. Haar liedje had vanaf het begin van de stemming de leiding. Matt Monro, een populaire Britse zanger, gooide hoge ogen met het liedje ‘I love the little things’. Hoewel hij een voortreffelijke uitvoering gaf van het enige Engelstalige liedje van die avond, eindigde Monro op de 2de plaats met 17 punten. De winnares van het festival kreeg er bijna driemaal zoveel! Monaco bezet de 3de plaats met de Franse zanger Romuald. Ginquetti werd ook de jongste winnaar van het festival, een eer die ze behield tot 1986. Er is geen archieffilm bewaard gebleven wat jammer is, nog los van de prestaties was dit de eerste en tot nu toe de enige uitzending die werd onderbroken door een demonstrant. Na de Zwitserse bijdrage liep een als toneelknecht verklede man het podium op met een bord waarop de tekst ‘Boycot Franco en Salazar!’ te lezen stond, waarmee hij verwees naar de dictators van Spanje en Portugal.

Nr 1 Gigliola Cinquetti

Nr. 2 Matt Monro

Nr. 10 Anneke Grönloh

Gastvrouw Renata Maura

1965 Napels Italië

Het festival vindt plaats op 20 maart in een zaal met de grootste naam Sala di Concerto della RAI. Het is het grootste festival tot dan toe, 18 landen doen mee en gastvrouw is Renata Maura. Volgens schatting wordt het Songfestival door ongeveer 150 miljoen kijkers over de gehele wereld gevolgd. Conny Vandenbos mag Nederland in het begin van haar carrière op het Eurovisie Songfestival vertegenwoordigen. Helaas krijgt haar nummer ‘Het Is Genoeg’, niet voldoende punten om bij de eerste drie te eindigen, ze eindigt op de 11de plaats.

De bekende – in 1991 overleden – componist, tekstschrijver en zanger Serge Gainsbourg schrijft het winnende lied voor het toen nog onbekende zangeresje France Gall. Met ‘Poupée de Cire, Poupé de Son’ bezorgt zij Luxemburg opnieuw een overwinning. De brutale interpretatie door France Gall sloeg aan bij iedereen en leverde het bewijs dat het Songfestival toch openstond voor hippe en vernieuwende trends. De 2de plaats was voor Kathy Kirby voor Groot Brittannië met het lied I belong en de 3de plaats werd bezet door Frankrijk met het nummer N’avoue jamais gezongen door Guy Mardal. Het gastland werd vertegenwoordigd door Ladykiller Bobby Solo met het nummer, ‘Se Piangi, Se ridi’ die het succes van Gigliola Cinquetti probeerde te evenaren wat niet lukt, hij haalt ‘slechts’ de 4de plaats.

Nr. 1 France Gall

Nr. 2 Kathy Kirby

Nr. 11 Conny Vandenbos

1966 Villa Luovigny Luxemburg

Wederom in het Grand Auditorium de RTL, gastvrouw, Josiane Shen en hetzelfde aantal deelnemende landen als het vorige jaar. In deze aflevering van het festival wordt, meer dan in welke andere finale in de jaren zestig dan ook, de tijdgeest weerspiegeld, zowel qua muziek evenals het toneelontwerp, waar een ronddraaiend pop art mobile is opgehangen

Gastvrouw Josiane Shen

Voor Udo Jurgens is driemaal scheepsrecht. Nadat hij in 1964 een zesde en in 1965 een vierde plaats behaalde, wint hij dit jaar voor Oostenrijk met het door hem zelf geschreven lied Merci Chérie’. Domenico Modugno weet zijn succes uit 1958 (‘Volare’) niet te herhalen en bezet de laatste plaats. Lill Lindfors & Svante Thuresson zingen Zweden naar de 2de plaats. Noorwegen, vertegenwoordigd door Ase Kleveland, komt op de 3de plaats terecht. Nederland wordt vertegenwoordigd door Milly Scott (Fernando en Philippo’), wat resulteert in een magere vijftiende plaats. Milly was de eerste zwarte deelnemer aan het Eurovisie songfestival!

Nr. 1 Udo Jurgens

Nr. 2 Lill Lindfors & Svante Thuresson

Nr. 15 Milly Scott

1967 Wenen Oostenrijk

Vanuit de protserige grote balzaal van de historische Wiener Hofburg gaan de zeventien deelnemende landen op 8 april de strijd aan. Gastvrouw, Erika Vaal. Nederland bijt de spits af met ‘Thérèse Steinmetz en het liedje ‘Ring Dinge Ding. Toch zit er niet meer dan twee punten voor haar en Nederland in. Vicky Leandros doet mee voor Luxemburg en ook België stuurt dit jaar een bekende ster, Louis Neefs, die zevende wordt.

Gastvrouw Erika Vaal

Nr. 1 Sandie Shaw

Nr. 2 Sean Dunphy

Nr. 14 Thérèse Steinmetz

Sandie Shaw wint dankzij haar onschuldige uitstraling het Twaalfde Eurovisie Songfestival met ‘Puppet On A String’. Sandie Shaw was in één klap beroemd geworden met haar liedje ‘Always something there to remind me’, dat in 1964 de Britse hitlijsten aanvoerde. Ze is een symbool van het optimisme van haar tijd en was enorm populair. Ze zag er zeer modern uit en verscheen altijd op blote voeten op het toneel wat al snel haar handelsmerk werd. De Ier Sean Dunphy eindigd als tweede en Frankrijk veroverde een 3de plaats. Het had Groot Brittannië tien jaar gekost om zijn eerste Eurovisieoverwinning binnen te halen, en het gebeurde in een niet te evenaren stijl.

1968 Londen Groot Brittannië

Het festival werd op 6 april vanuit de Royal Albert Hall uitgezonden. Zeventien deelnemende landen, Gastvrouw, Katie Boyle. Wat deze wedstrijd anders maakt dan de voorgaande is het feit dat het nu een kleur wordt uitgezonden. Het lied dat door Spanje is uitverkoren om het land te vertegenwoordigen op het Eurovisie Songfestival zorgt voor een grote rel. Juan Manuel Serat wil zijn liedje ‘La La La’ alleen maar in het Catalaans zingen. Dat wordt hem door de Spaanse autoriteiten verboden. Massiel neemt zijn plaats over en wint.

Nr. 1 Massiel

Ronnie Tober (‘Morgen’) komt niet verder dan een laatste plaats. De 3de plaats is voor Isabelle Aubret. Het winnende lied van Massiel heeft meer kritiek gekregen dan menig ander winnend liedje. Toen de stemming haar ontknoping naderde stond Groot Brittannië aan de leiding en Spanje op de 2de plaats. Toen Duitsland 2 punten aan Groot Brittannië gaf ging er een luid gejuich op in de zaal maar …. De Duitsers gaven vervolgens 6 punten aan Spanje en bracht daarmee Spanje aan de leiding met een punt meer, en het werd stil in de zaal. Nu moest alleen Joegoslavië nog zijn stem uitbrengen. Het was sinds 1963 niet meer voorgekomen dat de einduitslag door de punten van het laatste land zou worden beslist. Joegoslavië had besloten om noch aan Groot Brittannië, noch aan Spanje ook maar één punt toe te kennen! Het eerste songfestival in kleur was een geweldige uitzending geworden maar het resultaat was een teleurstelling voor de miljoenen kijkers. Voor het eerst werd de geloofwaardigheid van het festival ernstig in twijfel getrokken

Nr. 2 Cliff Richard

Nr. 3 Isabelle Aubret

Nr. 16 Ronnie Tober

1969 Madrid Spanje

Zestien deelnemende landen. Op zaterdag 29 maart vond de uitzending plaats vanuit het Teatro Real Opera in Madrid. Zestien deelnemende landen, gastvrouw, Laurita Valenzuela. Oostenrijk nam een politiek correct standpunt in en weigerde deel te nemen, omdat het bezwaar had mee te werken aan het songfestival dat geproduceerd zou worden onder het Francobewind. De politieke complicaties rond het regiem in Spanje vormden geen direct probleem voor de wedstrijd, maar de show eindigde in een controverse waar het Eurovisie Songfestival bijna roemloos ten onder zou gaan!

Laurita Valenzuela

Nr. 1 Salomé Spanje

In de historie van het Eurovisie Songfestival is 1969 het meest opvallende jaar. Maar liefst vier landen eindigen met hun inzending op een eerste plaats, te weten, Spanje Salomé –‘Vivo Cantando’, Groot Brittannië – Lulu – ‘Boom Bang a Bang’, Nederland – Lenny Kuhr met ‘De Troubadour’ en Frankrijk, Frida Boccara – ‘Un Jour Un Enfant’. Voor de leden van de jury’s was het moeilijk om te kiezen uit de concurrenten. Met alleen nog Finland ( Helsinki) dat nog moest stemmen steeg de spanning. Finland gaf een punt aan Groot Brittannië, nu stonden alle vier de landen gelijk. De overige 9 Finse punten gingen naar: Ierland, Italië, Zwitserland en Zweden.

Nr. 1 Lulu Groot Brittannië

Nr. 1 Lenny Kuhr Nederland

Het applaus, dat opgeklonken had toen Finland zijn stem had ging even later over in een verbaasde stilte. Niemand leek te weten wat deze uitslag betekende. Laurita Valenzuela vroeg de waarnemer van het Eurovisie, Clifford Brown, om uitleg. Deze verzekerde haar, tot twee maal toe, dat er vier winnaars waren! In 1992 gaf Clifford Brown in een BBC documentaire toe dat de uitslag bij veel mensen afkeer had opgeroepen. De media waren eensluidend vernietigend in hun oordeel, en in alle landen werd deze uitslag veroordeeld. Kortom er heerste grote onvrede over de uitslag. De aflevering van 1970 kwam in gevaar doordat landen het massaal lieten afweten. De toekomst van het Eurovisie Songfestival stond op het spel.

Nr. 1 Frida Boccara Frankrijk