Nostalgie

Sammy Davis Jr.

(Klik op de afbeeldingen om te vergroten)

Sammy Davis Jr. werd op 8 december 1925 geboren als Samuel George Davis Jr. in New York, in de wijk Harlem. Hij was de zoon van Sammy Davis Sr., een Afro-Amerikaan en de Puerto-Ricaanse Elvera “Baby” Sanchez. Zijn beide ouders waren dansers in het variété. Als baby werd hij verzorgd door zijn grootmoeder van vaders kant. Toen hij drie jaar oud was scheidden zijn ouders. Zijn vader, die de zeggenschap over zijn zoon niet wilde verliezen, nam hem mee op tournee.

Mastin en zijn vader schermden hem af van het racisme. Racistische opmerkingen werden verklaard als bijvoorbeeld jaloezie. Maar tijdens de Tweede Wereldoorlog, waarin Davis in het Amerikaans leger diende, werd hij voor het eerst met sterke vooroordelen geconfronteerd. Hij werd vaak in elkaar geslagen door grotere witte soldaten (zelf was hij maar 1,60 meter lang) en hij kreeg van zijn officieren de smerigste karweitjes te doen en kreeg hij de gevaarlijkste opdrachten en dat alleen maar omdat hij zwart was. Later zei hij hierover: “Opeens zag de wereld er anders uit. Het was niet één kleur meer. Ik kon de bescherming zien die ik mijn hele leven van mijn vader en Will ontving. Ik waardeerde hun liefdevolle hoop dat ik nooit vooroordelen en haat zou kennen, maar zij hadden het bij het verkeerde eind. Het was alsof ik achttien jaar door klapdeur gelopen had, een deur die zij altijd in het geheim open hielden.”

Tijdens zijn diensttijd sloot hij zich aan bij een entertainmentgroep en hij vond dat de schijnwerpers het vooroordeel deden vervagen. “Mijn talent was het wapen, de kracht en de manier voor me om te vechten. Het was de manier waarop ik denkwerelden zou kunnen beïnvloeden.” zei hij. Na afloop van zijn diensttijd voegde hij zich weer bij Will en zijn vader en dansten zij met groeiend succes.

In 1946 had Sammy Davis Jr. zijn eerste plaat opgenomen voor Capitol Records, “The Way You Look Tonight”. Door het tijdschrift Metronome werd dit lied uitgeroepen tot lied van het jaar.

Eind veertiger jaren trad Sammy Davis Jr. met het Will Mastin Trio op in het voorprogramma van Frank Sinatra. Daardoor kwam hij in contact met Sinatra en daaruit ontstond een vriendschap voor het leven.

Hij maakte een tournee van zes maanden samen met Mickey Rooney en trad op in een benefietshow van Bob Hope.

In 1954 tekende hij een contract bij Decca Records en kwamen zijn eerste albums uit: “Starring Sammy Davis Jr.” en “Just for Lovers”.

Op 19 november 1954 ondervond hij een ernstige tegenslag. Op de terugweg van Las Vegas naar Los Angeles kwam hij bij San Berdino (Californië) bijna om het leven bij een auto-ongeluk. Hij overleefde het ongeval, maar hij verloor hij zijn linker oog. Terwijl hij in het ziekenhuis lag vertelde zijn vriend Eddie Cantor hem over de overeenkomsten tussen de joodse en zwarte cultuur. Nadat Davis over de joodse geschiedenis gelezen had bekeerde hij zich tot het joodse geloof. Een hoofdstuk over het uitzonderlijke uithoudingsvermogen van het joodse volk intrigeerde hem in het bijzonder: “De joden wilden niet sterven. Duizenden jaren van profetische leer had ze een sterke wil om te overleven gegeven, dat door geen enkele tegenslag gebroken kon worden.”

Een tijd lang droeg hij een ooglapje om zijn glazen oog te verbergen. Maar Humphrey Bogart raadde hem dat af omdat hij dan herinnerd zou worden als de man met het ooglapje.

Een belangrijke ontwikkeling in zijn carrière was zijn deelname aan de Broadway show “Mr. Wonderful” in 1956.

In 1959 werd hij een van de oprichters van de “Rat Pack”. Dat was een groep artiesten onder leiding van Frank Sinatra. Eerst wilde Sinatra de groep de naam “The Clan” geven, maar Sammy vond dat dat te veel deed denken aan de Ku Klux Klan. De Rat Pack bevatte een aantal in die tijd populaire artiesten. De groep bestond uit Frank Sinatra, Sammy Davis Jr., Dean Martin, Peter Lawford en Joey Bishop. Begin zestiger jaren traden ze samen op in theaters en in films, zoals Ocean’s Eleven (1960), Sergeants Three (1962), and Robin and the Seven Hoods (1964).. Hoewel ze als een macho groep bekend stonden hadden ze ook vrouwelijke leden, zoals Shirley MacLaine, Lauren Bakall en Judy Garland.

Jarenlang was Sammy Davis Jr. de ster van het “Frontier” casino in Las Vegas. Maar in de vijftiger jaren mochten zwarte mensen niet in de hotels in Las Vegas overnachten. Daarom woonde hij in die tijd op een kamer aan de westkant van de stad. Witte collega’s overnachtten wel in de hotels waar ze optraden. Voor zwarte artiesten waren er ook geen kleedkamers. Daarom moesten ze tussen twee optredens buiten wachten bij het zwembad.

Nadat hij de status van “superster” verworven had weigerde hij om nog langer op te treden in gelegenheden met rassendiscriminatie. Door zijn toedoen werd de rassendiscriminatie bij de nachtclubs van Miami Beach en de casino’s in Las Vegas opgeheven. Daar was Sammy Davids Jr. wel trots op. Want, evenals zijn collega Afro-Amerikaanse artiesten zoals Nat King Cole en Count Basie, konden ze in hun begintijd wel optreden, maar mochten ze in de hotels waar ze optraden niet overnachten en mochten ze zeker niet gokken in de casino’s of naar de restaurants en bars gaan.

Sammy Davids Jr. werkte erg hard. In 1964 trad hij bijvoorbeeld ’s avonds op in de “Golden Boy” en nam hij overdag zijn eigen show op in New York. Als hij dan eens een dag niet moest optreden was hij óf in de studio om nieuwe liedjes op te nemen óf zong hij ergens anders live, vaak op liefdadigheidsshows in plaatsen als Miami, Chicago en Las Vegas. Of hij trad in Los Angeles op in variété specials op de televisie. Hij wist dat hij zijn familie tekort deed, maar hij kon gewoon niet stilzitten.

Hoewel hij nog steeds een grote publiekstrekker was in Las Vegas begon eind zestiger jaren zijn carrière wat te haperen. In een poging een jonger publiek te bereiken maakte hij voor het Motown label een aantal, soms beschamend slechte, “hippe” platen.

In 1972 vertelde Sammy aan zijn manager dat hij de platenmaatschappij waar hij toen voor werkte, Reprise Records, wilde verlaten. Hij kreeg echter de mededeling dat hij nog één lied moest opnemen voordat ze hem lieten gaan. Hij kwam naar de platenstudio zonder dat hij wist welk lied hij zou opnemen. Het kon hem ook niet veel schelen wat hij zou opnemen, want hij wilde de opname alleen maar maken om van zijn contract af te komen. De producer Mike Curb overhandigde hem de tekst van een lied dat eerder opgenomen was door een andere artiest, maar daarvan vond Curb het resultaat niet bevredigend. Sammy keek naar het lied, zei dat hij het het domste lied vond dat hij ooit gezien had en voorspelde dat er niet één plaat van verkocht zou worden. Hij nam het lied toch op om van zijn contractuele verplichtingen af te komen. Het lied was zijn wereldhit “The Candy Man” en het werd de grootste hit uit zijn hele carrière. Het lied ging niet, zoals het gerucht ging, over cocaïne. De Candy man is dan de cocaïnedealer. De reden van het gerucht was dat Sammy in de tijd dat hij het lied opnam aan cocaïne verslaafd was. Het lied was echter al eerder opgenomen en kwam uit een kinderfilm en ging dus echt over snoepgoed.

The Candy Man

(tekst/muziek: Leslie Bricusse and Anthony Newley)

(Candy man)
(Hey, Candy man)
Alright everybody gather ‘round
The Candy Man is here
What kind of candy do you want
Sweet choc’late
Choc’late malted candy
Gum drops
Anything you want
You’ve come to the right man
‘Cause I’m the Candy Man

Yes, the Candy Man can
‘Cause he mixes it with love
And makes the world taste good
(Makes the world taste good)
A-Candy Man, a-Candy Man, a-Candy Man
(Makes the world taste good)
A-Candy Man, a-Candy Man, a-Candy Man
(Makes the world taste good)
A-Candy Man, a-Candy Man, a-Candy Man
 

Hij had er de pest over in dat dit dus zijn bekendste lied werd. Maar hij maakte er gebruik van om zijn carrière nieuw leven in te blazen. Hoewel hij verder geen grote hits meer scoorde bleef hij succesvolle live optredens doen voor de rest van zijn carrière. Daarnaast trad hij soms op in films en op televisie. Zo speelde hij met groot succes zichzelf in de serie “All in the Family”.

In Japan verscheen hij in een televisiereclame voor koffie en in de Verenigde Staten maakte hij, samen met Frank Sinatra en Dean Martin, een radiocommercial voor een autodealer uit Chicago.

Davis was de eerste bekende man die toegaf dat hij naar soaps keek op de televisie. Zijn bekentenis leidde er toe dat hij een gastoptreden kreeg in de serie “General Hospital”. En in de serie “One Life to Live” speelde hij de rol van Chip Warren, waarvoor hij in 1980 een nominatie kreeg voor de Emmy Award.

In zijn biografie beschrijft Sammy Davis Jr. zijn losbandige leven vol van alcohol, cocaïne en vrouwen. Hij had ook altijd chronisch geldgebrek. Hoewel hij midden zestiger jaren miljoenen dollars per jaar verdiende gaf hij altijd meer uit dan hij verdiende. Daarom was zijn financiële situatie tot aan het eind van zijn leven problematisch. Om zijn belastingschulden te kunnen betalen werden veel van zijn aandenkens verkocht.

Ook zijn privéleven verliep niet altijd even soepel. In de vijftiger jaren had hij een relatie met de blanke Kim Novak, een in die tijd dure filmster die onder contract stond bij Columbia Studios. Omdat hij dacht dat haar carrière eronder zou kunnen lijden belde de studiobaas naar een van de bazen van de maffia en vroeg hem om een eind te maken aan hun relatie.

Hoewel hij politiek gezien een Democraat was, had hij geen enkel respect voor John F. Kennedy. Hij was namelijk geweigerd op zijn inauguratiefeest, dat onder leiding stond van Frank Sinatra, wegens zijn interracionale huwelijk met May Britt. Begin zeventiger jaren ondersteunde hij daarom de Republikein Richard M. Nixon. Tot schrik van Nixon kreeg hij op de televisie een warme knuffel van Davis.

In 1989 werd keelkanker bij hem geconstateerd (hij rookte heel zijn leven vier pakjes sigaretten per dag). Toen men hem vertelde dat hij langer kon leven als hij een chirurgische ingreep zou ondergaan weigerde hij die. Hij antwoordde dat hij liever zijn stem behield dan dat er een deel van zijn keel verwijderd werd.

Omdat men zich realiseerde dat Sammy niet lang meer te leven had werd er op 4 februari een televisiespecial uitgezonden waarin 26 artiesten een twee en een half uur durende ode aan hem brachten. Sammy was zelf aanwezig maar zei niets. Onder een staande ovatie deed hij wel een klein dansje. Later die maand ging zijn gezondheid snel achteruit.

Op 16 mei 1990 overleed Sammy Davis Jr. in Beverly Hills (Californië) aan de gevolgen van keelkanker. Die avond werd de verlichting in Las Vegas te zijner ere voor tien minuten gedoofd. Hij werd 64 jaar oud. Hij werd ter aarde besteld in de Forest Lawn Memorial Park begraafplaats in Glendale (Californië), naast zijn vader en “oom” Will Mastin.

In 2001 ontving hij postuum de Grammy Award voor zijn hele oeuvre.

Luister en kijk naar Sammy Davis Jr.

Candy man

That Old Black Magic

Mister Bojangels

Phantom Of The Opera

I Gotta Be Me

Where or When

April in Paris

Sammy Davids Jr. in Amsterdam 1967

All in The Family

I Can’t Get Started

Geraadpleegde bronnen o.a.:

Answers

Arcor

Biography

IMDb

Find A Death

Find Grave

Wikipedia

Terug naar Nostalgie