(Prosper Van Langendonck 1862-1919) Met dank aan Jeanne Albers voor het insturen van de tekst
‘k Liet door den schouwburg onbestemd mijn blikken waren terwijl ginds de opera wegschemerde in de vert’. Bewustloos scheen mijn geest en ’t bleef me koud om ’t hert. Dan kwaamt ge – een lichtglans – voor mijn dolend oog gevaren.
En eensklaps trilde een wonder zingen op den snaren, een lang vermiste toon, die me optilde uit de smert, muziek, die als een blauwe zee bewogen werd, wijl – ster der hoop – uw oog er pinkelde op de baren.
O! in een zoeten droom verzwond ik toen en dacht aan schaarsgedeelde vreugde en nieuwe levenskracht en ‘k zocht … was mijn Sirene in ’t toovermeir bedolven?
Heen waart ge! – en hortend, klotsend, huilend ging ’t akkoord en stuwde weer mijn geest in sombre richting voort, een naakt, ontredderd wrak, daar vlottend langs de golven…
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
