(Alice Nahon 1896-1933) Met dank aan Andreas Jaquet voor het insturen van de tekst
Daar weet geen een de stille troost Die door m’n kale kamer bloost ’t En is geen zonlicht van de oost ’t En is geen lief dat kust en koost Het is een oude beeltenis Van hem die schoon van eenvoud is En prachtig droeg z’n droefenis Gezelle … m’n goede Gezelle
Daar op uw voorhoofd staat geprint Het lijden van een mensenkind En wen m’n blik uw blikken vind Is ’t of gij een verzeke begint Een verzeke dat veel vergoed Een dichteke dat dromen doet Een liedeken voor Vlaanderen zoet Gezelle … M’n Vlaamse Gezelle
Wanneer te sterven ging de zon De schemering haar webbe spon Wanneer de smart mij overwon En ik die smart niet dragen kon Dan heb ik vaak me neergezet Dicht bij dat oud verkleurd portret Daar toeven was een schoon gebed Gezelle … M’n heilige Gezelle
O geef me van uw heel gezicht De ziel die in uw ogen ligt De ziel die lijk een blom naar ’t licht Naar God en Vlaanderen stond gericht En leer het zanger leer het mij Door levensvreugd en stervenstij Te dichten simpel zoals gij Gezelle … M’n meester Gezelle
