Met dank aan Willem van Baardewijk voor het insturen van de tekst
Als een mes het brood snijdt, zo kunnen de woorden in mij woeden, links en rechts boven en beneden cirkelen zij in groepen langs mijn binnenwand om bij elkaar te komen in 1 gedicht of zin.
Soms klemmen zij zich aan de stilte vast in de hoop te verdwijnen.
Dat is voor hen meer een gelukzalige staat van zijn, dat al het streven voorbij gaat,
Of denk je dat een reiger denkt als hij aan de slootkant staat?
