Met dank aan Willem van Baardewijk voor het insturen van de tekst
Is het niet zo dat ik, die de stilte was, mijzelf verloochende met trommelende woordenstromen, beukend op de huiden van doven die nooit zullen horen?
Zal de poëzie dan een oude sok zijn, zwetend in oud zweet, alleen bestemd voor murmelende dichters en jonge meiden die betast willen worden door sonore duistere stemmen, die machtig, dreunend hun verzen donderen?
Laat mij, laat mij de woorden vergeten. de oude woorden, versleten, afgereden door eeuwenlang gebruik en misbruik.
Ben ik de dwaas? de dwaas die een nieuwe wereld wil scheppen?
Ja ik ben de dwaas en laat geen woord in de stilte vallen om volledig leeg te zijn.
