De fijne daden der Rijken of De gemeene daden der Werkman

Dames en heeren ik zal u laten hooren,
Met welk een verschil de mensch is geboren.
Een woord op z’n pas, stelt niet ieder tevreen,
Al schijnen die woorden somtijds gemeen.
Al schijnen die woorden somtijds onrein,
Toch moet elk zeggen, ze zijn werkelijk fijn.
De woorden der armen noemt men gemeen,
Maar die van de rijken zijn fijn alleen.

Een werkmansdochter had zich laten bekoren,
Uit dit geval werd nu een kleintje geboren.
Men bracht haar naar ’t ziekenhuis heen,
En sprak zulk een slet is vreeslijk gemeen.
Maar een rijke jongedame had ’t zelfde geval,
Haar kindje verdween, en dit dekte haar val.
Als moeder te zorgen noemt men altijd gemeen,
Maar kind’ren verduisteren is fijn alleen.

Een arme drommel zat in de nor,
Hij stal voor zijn huisgezin een brood,
Men bracht hem naar de gevangenis heen,
En sprak zulk een dief is vreeselijk gemeen.
Maar een rijke mijnheer ging onlangs henen,
Met drie, vier millioenen was hij verdwenen,
Een dief in de nood is altijd gemeen,
Maar milioenen verduisteren is fijn alleen.

Een werkman had een slokje gedronken,
Zooals men dat noemt was hij tamelijk beschonken.
Men bracht hem naar ’t politiebureau heen,
En sprak zulk een dronkaard is vreeslijk gemeen.
Maar een student laat zich rijden door paard en door wagen,
Want zes flesch champagne kon hij niet verdragen.
Van jenever dronken noemt men altijd gemeen,
Maar van champagne is fijn alleen.

De werkloosheid is uitgebreid en groot,
Zoodat vele gezinnen verkeeren in nood.
De winter is daar zeer koud en streng,
Zij loopen bijna naakt, wie brengt redding voor hen?
Maar rijken heeren en dames gaan gekleed in het bont,
Of rijden in sleden of rijtuigen rond.
Door armoe schamel gekleed gaan noemt men gemeen,
Maar pronken met rijkdom is fijn alleen.