De mutatie

‘k Denk met heimwee aan m’n jeugd
Dacht niet aan ouder worden
’t Leven was toen nog een vreugd
‘k Hoefde niet te ganzenborden

Ik ben de vijftig gepasseerd
Mijn haar werd eerst wat vaal
Toen werd het grijs, dat ging verkeerd
Nu ben ik zelfs al kaal

Heb toen een pruikje aangeschaft
Om kaalheid te verhullen
Het stond mij werk’lijk ‘fabelhaft’
’t Was lachen, gieren, brullen

Mijn ogen zijn niet meer zo best
’t Is niet meer wat het was
Voor het ene moest ik een attest
Draag nu een oog van glas

Ook zijn mijn beide voeten plat
Hoofdzakelijk middenin
De buurvrouw zei toen,’weet je wat,
leg er twee zooltjes in’

En buitenom mijn rechterbeen
Heb ik een kous voor steun
Ik kreeg het door een handgemeen
En een zeer harde dreun

Toen zijn mijn tanden ook gegaan
Ze waren helder wit
U voelt het op uw klompen aan
Nu draag ik een gebit

De oren ja, da’s een probleem
Daar hoor je mee te horen
Niets is er nog wat ik waarneem
Ze lijken dichtgevroren

Ik neem nu maar een hoortoestel
Dan kan ‘k weer vogels horen
En ook zelfs weer de voordeurbel
Dat heeft men mij bezworen

Mijn buik hangt niet in evenwicht
Dat komt van al dat vet
Ook heb ik wel eens last van jicht
Nu draag ik een korset

Sinds kort heb ik een stalen pin
Mijn heup, ’t is een versleten zootje
’t Helpt wel, maar desalniettemin
Blijft het een dokterspootje

Veel wand’len zei hij tegen mij
Dan zit het wel weer snor
Nu loop ik in een lange rij
Met m’n eigen rollator

En ben ik na een uur weer thuis
Begint het demonteren
Van oog en pruik, gebit incluis
’t Lijkt wel wat op muteren

Maar niettemin ben ik er nog
Men zal nog van mij horen
Als ik geheel ben omgebouwd
Leef ik als nooit tevoren.