(Jan Luyken 1649 - 1712) Met dank aan Jeanne Albers voor het insturen van de tekst
Een vorst die door zijn groot vermogen Zijn onderdanen wetten geeft Daar elk ontzaglijk voor beeft, En zich op ’t nedrigst houdt gebogen, Wordt hier in minder graad verbeeld, Daar Klaas de kindermeester speelt.
Zijn kroon, waarmee de vorsten pralen, Is een muts van goede stof, Doch op den draad bijzonder grof, Die hij in stee nog moet betalen, Bij lome Govert zonder ziel, Een knipluis in het Spinnewiel.
De mantel, die zijn leen bekleden Is een huisrok van Japan, Die bestevaer, den ouden man, Eer placht te hangen om zijn leden, Als hij door jicht of flerezijn Te krimpen zat van felle pijn.
Zijn staf en skepter van vermogen Is een plak van eikenhout, Waarop hij als een vorst vertrouwt, Om elk, op ’t wenken van zijn ogen, Zijn wil en wetten,te gebien, Die hij aers nooit gevierd zou zien.
’t Tapijt, waarmee zijn wanden pralen Zijn leien, vol van cijfertal En borden. Ziet daar heb je ’t al, Dat zijne koninklijke zaten Doeet schitt’ren met een eedlen gloed, Die ruim het blinde oog voldoet.
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
