Home / Gedichten / Die prokureur sijn hond

Die prokureur sijn hond

(F.L. Reitz)
Met dank aan Ingrid Ouwerkerk voor het insturen van de tekst

‘Goei morre, Prokureur – geef mij tog bitjie raad.
Mij is ’n ding gebeur, hier buite op die straat.
Daar kom een slegte hond, net vlak hier voor jou deur,
En bijt mij in die been; mijn broek is glad verskeur.

Dit was ’n nuwe broek, en ik wil jou nou vrâ
Of die nie môlik is, so’n kerel an te klâ.
Wat sulke slegte goed laat los-loop op die straat,
Om mij somar te bijt, as ik hier langes gaat.’

‘Welseker, mijn ou’vrind – dit staat jou altijd vrij
Om van die hond sijn Baas die skade weer te krij’.’
‘Wat denk meneer daarvan; zal dit te baing wees
Om 10 sielings te vrâ, ver skade van die bees?’

‘Wel al te seker niet – die ei’naar moet beskou,
Dat 10 sielings is min, als hij so’n hond wil hou.’
‘Wel, Baas, dan raak jij ook nou net 10 sielings kwijt,
Dit was jou ei’e hond, die het mij so gebijt.’

‘Mijn hond! mijn Pollo dan, het hij jou so gekrij’;
Mar as jij seker is, dan sal ik ook niet strij’.
Dâ, vat dan mar jou geld – wat reg is moet bestaan
Al sou die wereld ook daaronder moet vergaan.’

Die Boer die moet toe skater van die lach;
Hij vat die geld heel vrolik, want hij dag:
‘ ’n Prokureur mag glad wees met sijn bek,
Tog kijk ’n domme Boer hem in die nek.’

So stap hij weg, mar kom net bij die deur:
‘Stop, vrind, wag, stop!’ seg toen die Prokureur,
‘Dis alles goed en wel, die skade van mijn hond;
Mar ik moet jou vertel: mijn raad die kos een pond.

So geef mij hier mar gou mijn 10 sielings nou weer,
Dan skuld jij mijn voor raat nog net een halfpond meer;
Want dit is tog mar waar – wat reg is moet bestaan,
Al sou die wereld ook daaronder moet vergaan.’