Met dank aan Willem van Baardewijk voor het insturen van de tekst
Dromen deed ik van eindeloze verten voorbij de pijn naar troost een land geel van zand met vele zonnen een hand een oase die helen kon mijn wond van dood en eenzaamheid verterend heimwee naar een tijd een tijd van veiligheid.
De kou zo groot dat vele vele zonnen mij niet warmen konden en liep woestijnen in een schim van ’t kind dat ik eens was.
