Home / Gedichten / Gelukkig niet te vaak

Gelukkig niet te vaak

Met dank aan Willem van Baardewijk voor het insturen van de tekst

Vannacht waren zij er weer:
De monsters
Fantomen
De braakballen van
mijn oude geest.

De ellende was groot,
Om na zeven zelfmoordpogingen
nog niet wakker te worden,
zouden normale mensen
minstens een bushokje
in elkaar tremmen.

Daar mijn oude zieke geest,
normaal zijn,
niet toestaat en
zijn niet te stuiten
ongerichte verdrongen woede
liever omzet in:
Lelijke gnomen
Monsters van hoog gehalte
Verkrampte zieltogende spinsels
Gebroken spiegels
Zevenkoppige vuurspuwende draken
die zich tegen mij keren,
blijven alle bushokjes in
mijn omgeving heel.
Nee ik zal je zeggen
‘dat ik ze liefheb en
met hand en tand zal verdedigen.
Dus Weest gewaarschuwd.

En als dan eindelijk
de morgen aanbreekt,
mijn pijnlijk bezweet lijf
als winnaar uit de strijd opstaat,
weet ik dat alles dan pas goed zal komen
als de uitslag Italië-Nederland
mij zal bevredigen.
Zo niet, Blijf ik het ergste vrezen.