Home / Gedichten / Giraffen

Giraffen

(Harriet Laurey - 1924)
Met dank aan Jeanne Albers voor het insturen van de tekst

Onder hun huid van teder craquelé
staan zij hun leden langzaam te bewegen
Zij zeggen niets en houden niets verzwegen
en lopen willig met zichzelve mee.

Zij speuren naar het langgerekte dromen,
dat altijd in hun neusgaten vibreert.
Zij hebben van de mensen niets geleerd
en daarom is het licht in hen volkomen.

Zij leven enkel door het doodstil oog.
waarmee zij van de wereld weg geraken.
– Het blijft een ogenblik aan ’t zonlicht haken. –

Even bewegen zich de dunne kaken
Maar niemand hoort hun broze monoloog.

We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie

Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.

Sluiten