Home / Gedichten / Hemels onheil

Hemels onheil

Met dank aan Adriaan van Dam voor het insturen van de tekst


Vanmorgen, ik zat juist een ei te doppen
genoeglijk in de schaduw op ’t terras,
toen daar ineens een vlucht van meeuwen was.
Spierwit met van die glanzend zwarte koppen.

Ik dacht heel even “leuk als ze hier stoppen.”
Maar dat was fout, bemerkte ik al ras
toen plotseling de hele meeuwenklas
uit hangvlucht zich de vijver in liet droppen.

Ze bleken zich als dieven te ontpoppen
en dat gaf potverdikkeme geen pas.

Met veel misbaar en onder luid geplas
sloeg ’t vuig gespuis met verve aan het shoppen
en het vertrok met volgevreten kroppen
toen heel de vijver leeg gevreten was.