
Bie wat me dit jaêr tegenkwammen
Kun me nie lange stille staên
Wat à me aal beleven mochen
Is in een omm’zien wig egaên
De blommen die net goengen bloeien
Die zaggen me dì straêlend staên
Ze bin verlept, verwelkt, versleten
Noe ’t zunnetj’ onder is egaên
In jonk-eid bì je vief en monter
Zie gin bezwaêr, je wil veruut
Mè in de lôôp van ’t vadd’re leven
Komt et êêl dikkels anders uut
Noe lôôpt et jaêr wee op z’n ende
’t Was aars as aan me aan edocht
Me ondervonnen tegenslaêgen
Mè ’t ei oâns òk wè goeds ebrocht
Zò èn me wee een jaêr versleten
Wat à me konnen èn m’ edaên
En weten: D’r is voe aal de mensen
Een tied van kommen en van gaên