Met dank aan Jan Schalkwijk voor het insturen van de tekst
Genietend van de winterzon verzink ik
in gedachten en voel ineens
de stilte van het leven en zie mijzelf
als in een droom wandelend door de
dessa en aanschouw de tani met zijn karbouw
werkend in zijn sawah en hoopvol uitzien naar
een rijke oogst,
Ik voel een zachte wind die
mij laat horen
het ruisen van de al rijpe aren
der eertijds geplante padi en
ruik de geuren van kruiden en melati
der herinnering,
Ik zie de zon roodstralend onder gaan
achter bergen gesierd door
vulkanen waarbij hun
sinistere schaduw een blik werpen
naar een onzeker bestaan,
Ik hoor de jangkriks zingen
alsof honderden koren
mijn droombeeld wilden illustreren
als een gordel van duizend smaragden,
Nu zie ik jou wat eens was
mijn Insulinde, mijn koesterende droom met
droevend hart en stille hoop,
Denkend aan jou, gekoesterd
door de schaduw der waringin die
vanaf zijn blad, een drup laat
vallen op mijn gelaat en
voel daarbij, dat jij mijn Insulinde,
geworden tot gebroken parelsnoer,
in stilte huilt.
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
