Met dank aan Eugène Penders voor het insturen van de tekst
Kletterend water, bruisende golven, flonkerend als zilver in de zon. Gehoorzaam en schuimend de stroom volgen, zoals de wind speelt met een ballon.
’t Is daarom, dat ik altijd even aan de rivier blijf staan, mijn gedachten gaan dan met de stroom mee. Met het water, dat langs vele hindernissen moet gaan, om uiteindelijk uit te stromen in zee.
Maar ook in zee heeft het geen rust gevonden, want door de zon die op het water brandt, wordt het als damp met de wind terug gezonden, om dan als regen neer te dalen op het land.
