Met dank aan Adriaan van Dam voor het insturen van de tekst
Een vriend van mij, met zijn gezondheid zeer begaan, ging elke ochtend strijk en zet op de pedalen om fietsend ’t overtollig vet te doen verschralen dat hij er daags ervoor aan bier had bijgedaan.
Maar op een morgen, hij zou juist de klucht afdalen aan ’t einde van de Wilhelminalaan, toen gaf zijn hart hem een paar stekende signalen.
Hij stapte af, is een terrasje opgegaan en tikte haast in doodsnood heftig op de ramen om hulp, van iemand die hem bij zou kunnen staan.
Hij werd gehoord maar was een uur of wat te vroeg volgens de regels die er golden in die kroeg:
Van achter ’t glas snauwde de kelner tot mijn vriend “Op het terras wordt er voor twaalven niet bediend”
