(fragment uit De Gijsbrecht van Aemstel, slot van het 4e bedrijf) (Joost van den Vondel 1587-1679) Met dank aan Jeanne Albers voor het insturen van de tekst
Waar werd oprechter trouw Dan tussen man en vrouw Ter wereld ooit gevonden? Twee zielen gloênde aaneengesmeed, Of vast geschakeld en verbonden In lief en leed.
De band, die ’t harte bindt Der moeder aan het kind, Gebaard met wee en smarte, Aan hare borst met melk gevoed, Zo lang gedragen onder ’t harte, Verbindt het bloed.
Noch sterker bindt de band Van ’t paar, door hand aan hand Verknocht, om niet te scheiden, Nadat ze jaren lang gepaard Een kuis en vreedzaam leven leidden, Gelijk van aard.
Daar zo de liefde viel, Smolt liefde ziel met ziel En hart met hart te gader. Geen liefde koomt Gods liefde nader, Noch is zo groot.
Geen water blust dit vuur, Het edelst, dat natuur Ter wereld heeft ontsteken. Dit is het krachtigste ciment, Dat harten bindt, als muren breken Tot puin in ’t end.
Door deze liefde treurt De tortelduif, gescheurd Van haar beminde tortel. Zij jammert op de dorre rank Van enen hoge boom, verdroogd van wortel, Haer leven lank.
Zo treurt nu Aemstels vrouw, En smelt als sneeuw van rouw Tot water en tot tranen. Zij rekent Gijsbreght nu al dood, Die, om zijn stad en onderdanen, Zich geeft te bloot.
O God, verlicht haar kruis, Dat zij den held op ’t huis Met blijschap mag ontvangen, Die tussen hoop en vreze drijft, En zucht, en uitziet met verlangen Waar dat hij blijft.
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
