Home / Gedichten / Zuiderse mijmering

Zuiderse mijmering

Met dank aan Jeanne Coosemans voor het insturen van de tekst

Mist belemmert het zicht
aan de lijn van de kim
waar de hemel op het water rust
blauw staat op blauw.

Rollende golven gebaard
door de Middellandse zee komen op me af
om zich dan pruttelend
van tussen mijn tenen terug te trekken
naar haar binnenste ik.

Ik weet dat ze niet blijven zal
ze is vrij en vreest niet
ze deinst langzaam achteruit
en grijpt de kiezeltjes
geduldig weer met zich mee.

Ik keer me af en zoek het terras
hoelang is het geleden
daar……op die stoel
een beetje langszij van mij
die jij daar plaatste in de zon.

In mijmerende eenzaamheid
vraag ik het me af