SeniorPlaza | Nostalgie

Home / Nostalgie

Nostalgie

(klik op de afbeeldingen om ze te vergroten)

Trini Lopez werd als Trinidad Lopez III op 15 mei 1937 geboren in het Amerikaanse Dallas (Texas). Zijn vader Trindad Lopez II was zanger, danser, acteur en musicus in Mexico. Toen hij 18 jaar oud was trouwde hij met Petra Gonzales. Ze verhuisden naar Dallas om daar een beter leven voor zichzelf op te bouwen. Zijn beide ouders zijn intussen overleden. Trini heeft 4 zusters, waarvan er één is overleden. De overige 3 zijn gezinsverzorgsters. Hij heeft ook nog een broer Jesse die eveneens entertainer is.

Trini was een arme jongen uit een buitenwijk van Dallas. Het gezin had nauwelijks genoeg te eten. De hoeveelheid voedsel die ze hadden hing sterk af van wat zijn ouders aan werk en dus inkomsten konden krijgen. Ze werkten en worstelden om te kunnen overleven. Samen ploegden ze de velden om en zijn moeder waste de kleren van mensen uit de buurt voor wat extra inkomen.

Toen hij elf jaar was kreeg Trini van zijn vader eens een pak voor zijn broek omdat hij maar wat rondhing met de verkeerde kinderen. Zijn vader had zo’n spijt van het pak slaag dat hij een gitaar van 12 dollar voor Trini kocht, iets dat hij zich eigenlijk niet kon permitteren. Maar het werd de ommekeer in zijn leven.

Zijn vader leerde hem gitaarspelen en toen hij dat een beetje kon speelde hij op straat voor wat geld. Uiteindelijk vormde hij op zijn vijftiende zijn eigen groep. En toen maakte de wereld ook kennis met het zang- en acteertalent van Trini Lopez. Zijn eerste liedjes waren Mexicaanse meezingers die hij bracht samen met zijn moeder, zijn vader, zijn broer en zijn zusters. Om geld voor de familie te verdienen verliet hij de school om te gaan optreden in Dallas en de zuidelijke staten van Amerika. Hij was een groot talent. Hij trad op in de ‘El Cipango Club’, die gevestigd was in een van de betere wijken van Dallas, en in andere grote clubs in het zuiden van Amerika. Hij realiseerde zich dat de muziek hem verder kon brengen. En inderdaad was hij door zijn inkomsten uit de muziek in staat om de familie uit de arme buitenwijk naar een betere wijk te laten verhuizen.

Toen Trini achttien jaar oud was hoorde King Records uit Cincinnati (Ohio) dat Trini een eigen liedje had opgenomen bij de kleine platenmaatschappij Volk Records uit Dallas. Het liedje was getiteld “The Right to Rock” (Het recht om te rocken). Hij werd uitgenodigd voor een gesprek met King Records, maar de platenproducer stond erop dat hij zijn achternaam Lopez in iets anders zou veranderen. Maar Trini was en is trots op zijn achternaam en hij raakte er ondersteboven van dat de producer dat eiste. Hij weigerde en stapte de deur uit, maar de producer riep hem terug en zei dat hij zijn achternaam mocht houden. De single die hij vervolgens uitbracht deed niet veel, maar toch genoeg om King Records onder de indruk te laten geraken van zijn stem en stijl. Hij kreeg een driejarig contract. Hij vloog van Dallas naar Cininnati om daar gedurende twee weken opnames te maken. Maar ongelukkigerwijs mocht hij alleen oude Country liedjes opnemen waarvan King Records de rechten bezat. Maar af en toe nam hij een paar van zijn eigen liedjes op die een stuk moderner waren. Het enige lied dat hij bij King Records opnam en dat de nationale hitlijsten haalde was het nummer “Since I Don’t Have You” (omdat ik jou niet heb, 1959). Het haalde de nationale top tien. Trini was verrukt om zijn naam in de hitlijsten te zien prijken. Het enige andere nummer met enig succes, dat alleen een nummer één hit was in zijn woonplaats Dallas, was het nummer “Don’t Let Your Sweet Love Die” (laat je zoete liefde niet sterven, 1959).

Trini raakte bevriend met de eveneens uit Texas afkomstige Buddy Holly. Hij regelde het dat hij Buddy’s eigen platenproducer kon ontmoeten in Clovis (New Mexico). Trini wilde dat natuurlijk graag en hij stouwde zijn stationcar vol met zijn band en de muziekinstrumenten en ze vertrokken naar Clovis in de hoop dat ze daar platen konden gaan opnemen. Maar de platenproducer in Clovis was vooringenomen over Trini’s afkomst en hij weigerde om zijn achternaam te laten prijken op een plaat van zijn platenlabel. Zijn band stemde er echter mee in en zij zorgden ervoor dat Trini niet mocht zingen op de plaat. Het werd dus een instrumentale plaat die werd uitgebracht onder de naam ‘The Big Beats’. Eenmaal terug in Dallas ontbond Trini de band en vormde een geheel nieuwe groep.

Toen Trini in Clovis was raakte hij ook bevriend met de band van Buddy Holly, ‘The Crickets’. Het noodlot sloeg twee maanden later toe toen Buddy Holly, samen met Richie Valens en J.P. Richardson, omkwam bij een vliegtuigongeluk. Een aantal maanden na het vliegtuigongeluk kreeg Trini een telefoontje van ‘The Crickets’ die hem vroegen om naar Hollywood te komen om hun leadzanger te worden. Trini was in extase. Het geld dat hem toegestuurd was voor een vliegticket gebruikte hij niet en hij reed in zijn stationcar naar Los Angeles, een rit van tweeënhalve dag. In 1960 kwam hij met zijn oude stationcar, waarop aan beide zijden “Trini Lopez and his combo” geschreven stond, aan in Hollywood

Maar de overeenkomst met ‘The Crickets’ ging nooit door omdat ‘The Crickets’ een lekker leven leidden van de royalty’s die ze ontvingen van de verkoop van de platen van Buddy Holly en ze dus absoluut geen haast hadden om weer te gaan optreden.

De 200 dollar waarmee Trini uit Dallas vertrokken was raakte nu op. Hij had aan zijn ouders beloofd om geld dat hij met zijn optredens in Californië zou verdienen naar hen op te sturen. En uit wanhoop ging Trini Lopez als soloartiest optreden.

Hij kreeg een baan in de ‘Ye Little Club’ in Beverly Hills. Hij trad op met alleen zijn gitaar als begeleiding, dus zonder band. Hij zou aanvankelijk maar twee weken in de ‘Ye Little Club’ spelen, maar dat werd een jaar !

Zijn doorbraak kwam toen hij in de populaire nachtclub genaamd ‘P.J’s’ speelde. Daar werd hij ontdekt door de wereldberoemde producer Don Costa. Hij bracht Trini onder de aandacht van Frank Sinatra. Die herkende direct het uitzonderlijke talent en hij gaf Trini een exclusief achtjarig contract bij zijn eigen platenlabel Reprise Records.

In 1963 bracht Reprise Records zijn eerste album uit “Trini Lopez at P.J.s”. Het werd een nummer één hit in de album hitparades en bleef daar voor bijna twee jaar in staan. Van dit album kwam de single “If I Had a Hammer” (als ik een hamer had), zijn vertolking van een oud Folk nummer van Pete Seegers. Het werd een nummer één hit in 38 landen.

Met het succesnummer “If I Had a Hammer” met op de B-kant “America” (1963) veroverde hij de harten van vele fans over de hele wereld en er volgden vele hitalbums en hitsingles. Na “If I Had a Hammer” volgden er nog veel hits zoals “This land is your land” (dit land is jou land, 1963), “Michael” (1964), “Lemon Tree” (citroenboom, 1965), “I’m Coming Home Cindy” (ik kom naar huis Cindy, 1966) “Kansas City” (1968) en natuurlijk “La Bamba” (1968).

Tot zijn ontelbare succesalbums behoren “Trini Lopez Live at P. J.’s” (1963), “More Trini Lopez at P. J.’s” (1963), “The Latin Album” (1964), “The Love Album” (1965), “Trini Lopez in London” (1967), “Trini Lopez Now (1967), “It’s a Great Life” (1968), “Trini Lopez Live at Basin Street East, Trini Lopez’ Greatest Hits”, “Trini – Transformed by Time” (1978), “The Best of Trini Lopez” en meer recent “Trini Lopez 25th Anniversary Album”. Tot op heden heeft Trini meer dan 63 albums op zijn naam staan en wie weet wat er nog volgt.

Midden juni 1963 maakte hij zijn debuut in New York, terzijde gestaan door zijn elf man sterke orkest, waaronder zijn broer Jesse. De lastige New Yorkse critici waren unaniem lovend over deze jonge man uit de arme buitenwijk van Dallas. Hij was in alle opzichten een superster geworden.

Zijn populariteit leidde ertoe dat de ‘Gibson Guitar Corporation’ hem vroeg om een gitaar voor hen te ontwerpen. Hij ontwierp er uiteindelijk twee: de ‘Trini Lopez Standard’, een Rock And Roll model (voor de liefhebbers: gebaseerd op de Gibson ES-335) met een half-holle binnenkant en de ‘Lopez Deluxe’, een Jazz gitaar. Beide modellen waren in productie van 1964 tot 1971 en nu zijn het verzamelobjecten voor de liefhebbers.

Hij had de eer om het Amerikaanse Congres in Washington te mogen toespreken als “erkenning voor zijn werk ten behoeve van verbetering van de internationale betrekkingen”. Evenals Frank Sinatra en Louis Armstrong had hij de eer om benoemd te worden tot “Goodwill ambassadeur van de Verenigde Staten”.

Trini gelooft sterk in het gezegde “Het is aardig om belangrijk te zijn, maar het is nog belangrijker om aardig te zijn.” Hij spendeert onbaatzuchtig zijn tijd aan onder andere het kankerfonds, het diabetes fonds en de Boy Scouts van Amerika.

Succesvolle zangers en zangeressen proberen ook vaak om een filmcarrière op te bouwen. Bij Trini Lopez was dat niet anders. Hij begon met het spelen van een priester en een officier van justitie in twee “Adam 12” televisiefilms van Universal, die werden uitgezonden op NBC. Zijn eerste echte filmrol (door toedoen van Frank Sinatra) speelde hij in “Marriage on the Rocks” (op de klippen gelopen huwelijk, 1965) met Frank Sinatra en Dean Martin in de hoofdrol. Zijn tweede filmoptreden was in “A Poppy is Also a Flower” (een klaproos is ook een bloem, 1966) met in de hoofdrollen Sean Connery en Marcello Mastriani en een sterke bezetting van de andere rollen. Zijn volgende rol was in de oorlogsfilmklassieker “The Dirty Dozen” (het smerige dozijn, 1967) met in de hoofdrollen Lee Marvin en Charles Bronson. Vervolgens speelde hij een soldaat in de televisiefilm van Aaron Spelling Productions, “The Reluctant Heroes” (de bescheiden helden, 1971). Zijn eerste hoofdrol was in “Antonio” (1973) met als mede-hoofdrolspeler Larry Hagman (J.R. in de serie ‘Dallas’).

Trini Lopez is een veelzijdig mens: zanger, liedjesschrijver, vrijwilliger bij projecten voor de liefdadigheid en acteur. Hij is een nachtclubartiest die in de hele wereld heeft opgetreden. Hij krijgt staande ovaties overal waar hij optreedt en zijn rustige stijl kent geen leeftijdsgrens.

In 1987 had hij optredens op een van de grootste oceaanboten de “Norway” op haar laatste reis voordat het schip compleet vernieuwd zou worden. Het was zo’n succes dat hij ook voor het begin van het nieuwe seizoen werd uitgenodigd.

De populariteit van Trini Lopez nam weer toe toen de film “La Bamba” (1987) uitkwam. Dit liedje, dat hij op elfjarige leeftijd van zijn vader geleerd had, was een van zijn grootste internationale hits. Zijn bijnaam is dan ook “Mr. La Bamba”.

De laatste jaren doet hij het een beetje rustig aan. Hij verhuisde naar Palm Springs (Californië). Hij gaat niet meer op alle aanbiedingen in. Hij is vrijwel elke dag te zien op de tennisbaan of op de golfbaan. Dit zijn zijn nieuwe passies en hij wint er nog prijzen mee ook.

Een van zijn laatste platenopnames met enig succes is een CD die in 1998 uitkwam op het Duitse BMG label, “Trini Lopez Dance Party” genaamd. De CD werd alleen in Europa en Zuid Amerika uitgebracht. Voor de promotie van deze CD trad hij op in grote televisieshows in Italië, Duitsland en Spanje en in het najaar maakte hij een tournee door Duitsland.

In 2000 tekende hij een contract bij Sony. Zijn eerste CD werd begin 2000 uitgebracht met als titel “Aylole-aylola”. De singel van deze CD “Canción Azul” (blauw lied) deed alleen wat in Italië.

In februari 2001 gaf hij een succesvolle reeks theaterconcerten in de Amerikaanse staat Florida.

In 2008 bracht hij zijn 63-ste album op, getiteld “Ramblin Man”, uit.

Van zijn persoonlijke leven is niet al te veel bekend. Hij is nooit getrouwd geweest, maar had twee keer gedurende lange tijd een vriendin, Rose Mihata en Lynda Emon.

Hij werd er door zijn vriendin Rose Mihata (toen 55 jaar) van beschuldigd dat hij haar geslagen had en haar had geprobeerd te wurgen in september 1992 en in december van datzelfde jaar. Ze claimde dat hij haar in de laatste tien jaar vijf keer geslagen had. Hij werd door de rechtbankjury in oktober 1995 vrijgesproken van deze beschuldigingen. Trin’s reactie was: “Ik ben niet verrast. Maar je vraagt je af wat de mensen wel moeten denken van deze verschillende versies van dezelfde gebeurtenis.”

In 2003 werd Trini Lopez geïntroduceerd in de ‘Internatioinal Latin Music Hall of Fame”.