‘k Heb gezworven door het hart van Rotterdam, Toen ik voorbij ’t Erasmus-standbeeld kwam, En ‘k weemoedig voor het hekje stond, Kwam er een glimlach om die stenen mond. Toen fluisterde hij zacht: ‘Het komt wel weer terecht!’ En zachtjes heeft hij toen tot mij gezegd: ‘Ons oude Rotterdam, dat bouwt zichzelf weer op, En als voorheen gaat ’t Groen Wil Groen dan weer in top!’
Refrein: Als de Laurenstoren weer is opgebouwd, En jong en oud weer op zijn stem vertrouwd, Dan vergeet je al het leed, Al je zorgen, want je weet, Rotterdam, dat toont ons straks haar nieuwe kleed! Want de stad bezit nog veel van d’oude pracht, Ons Rotterdam ontplooit opnieuw haar kracht, Want met haar havens en de boompjes langs de Maas Blijft Rotterdam toch altijd nog de baas!
En getroost ben ik toen naar de Maas gegaan, Waar ik wat in gedachte heb gestaan. En toen ik daar die wijdse schoonheid zag, Een Hollands schip, dat daar te lossen lag, Toen ging het door mijn hoofd, veel is er ons ontroofd. Maar wat er vroeger altijd is geweest, De Rotterdamse geest, die durf en onze moed, Dat bleef bestaan en maakt straks alles weer goed!
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
