Aristocraatje ’t

Als zuig’ling in de wieg gevierd
Met kant en strikjes opgesierd
Is hij de trots van pa en maatje
’t Aristocraatje

Men vliegt als hij slechts even zucht
Men haalt de dokter als ie kucht
En grootmama vindt hem ’n plaatje
’t Aristocraatje

Dan komt de tijd voor ’t instituut
Men zegt niet: ‘school’, dat klinkt zo bruut
Ja, spreek maar Frans, heus, hij verstaat je
’t Aristocraatje

De knecht noemt hem al ‘jongeheer’
En in de keuken, keer op keer
Vat hij de dienstbooi bij d’r baadje
’t Aristocraatje

’t Gymnasium komt nu aan de beurt
Waar hij met stoere praatjes geurt
Een veelbelovend jong hol vaatje
’t Aristocraatje

Hij voelt zich al bijzonder wijs
En geeft daarvan graag het bewijs
’t Liefst met ’n Latijns citaatje
’t Aristocraatje

Dan, zo dat heet, studeert-ie door;
Wordt lid van het studentencorps;
Staat op de kroeg in een goed blaadje
’t Aristocraatje

Hij is blasé, hoewel nog jong,
Speelt uit verveling dan ‘ping-pong’
’n Onbeduidend personaadje
’t Aristocraatje

Op de renbaan is hij habitué
En zit het hem een beetje mee
Slaat hij daaruit ’n aardig slaatje
’t Aristocraatje

Gaat niet, of veel te veel, naar bed
En krijgt een kleur als ’n skelet
Hij lacht als pa hem zegt: ‘Dat laat je!’
’t Aristocraatje

En is ‘ie dan uitgestudeerd
Is ’t meeste van zijn geld verteerd
Geeft niets! Hij ziet nog wel ’n gaatje
’t Aristocraatje

’n Schatrijk huw’lijk wil hij
Liefst met een aad’lijk partij
Al is haar schoonheid dan ook naatje
’t Aristocraatje

En heeft ie het zo ver gebracht
Dan volgt de eerste huw’lijksnacht
Maar ach, wat treurig kandidaatje
’t Aristocraatje

Haar ijdelheid wordt zwaar gestraft
Daar ligt ie nu, d’r man hij maft
En dan alreeds denkt ze: Ik haat je
Aristocraatje

En dan, een vreugdeloos bestaan
Waar bei ’n and’re weg op gaan
Hij zoekt zich wel ’n ‘kameraadje’
’t Aristocraatje

En ook mevrouw zoekt zich vertier
Er wordt gezegd: met de koetsier
Wie weet wordt zo ’t aristocraatje
Ooit nog papaatje…