(Jacqueline Elisabeth van der Waals 1868 - 1922) Met dank aan Jeanne Albers voor het insturen van de tekst
Nu moeten die oogjes zich gaan sluiten, Die ik weer open zag Wij hebben den ganschen dag Door weiden en bosschen daar buiten Geloopen, of worden misschien Die voetjes niet moede van ’t stappen, Die lachende lipjes van ’t snappen, Die kijkertjes niet van ’t zien?
Daar buiten bij boschjes en varen Daar heb ik je sprookjes verhaald, Daar speelden we, dat we verdwaald, Als Hans en Grietje waren, Daar hebben we beiden, verrukt, De vlugge konijnen zien spelen; We hebben de holle stelen Van paardebloemen geplukt,
En heel lange slingers gemaakt en bloemenkransjes gewonden, Wij hebben een nestje gevonden Maar niet aan de eitjes geraakt… Maar nu beginnen alree De blinkende sterren te schijnen, Nu rusten de kleine konijnen Op hun legerste;
En knikkebollend staan In ’t gras de witte-margrietjes En blauwe vergeet-me-nietjes, En willen niet slapen gaan. Nu zingt de zorgzame wind: “Madeliefje, mijn engeltje, Val niet van je stengeltje, Ga toch naar bed mijn kind”
En slapen dan bloem en kruid, Dan vaart de wind door de landen; Waar paardebloemkaarsjes nog branden, Blaast hij de lichtjes uit…. Maar nu is mijn lieveling moede En nu moet ze slapen gaan, Er komen nu nog vele goede, Heerlijke dagen aan!
Maar nu komt er eerst een nacht Reeds is het donker daarbuiten, Nu moeten die oogjes zich sluiten, Mijn kindje, slaap zacht, slaap zacht.
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
