Home / Liedjes / Bij de oude wilgen

Bij de oude wilgen

(tekst en muziek: Henri Theunisse)
Met dank aan Ingrid Ouwerkerk voor het insturen van de tekst

Ik ken een dorpje omgeven door groen,
Waar je gezellig een wand’ling kan doen,
Mooi is de kerk, mooi ’t gebeeldhouwde koor
Knus zijn de huisjes met bloemen er voor.
’t Is er romantisch, de meisjes zijn
Sprank’ler dan een glas tint’lende wijn.
En d’oude wilgen geschaard langs de plas,
Weten hoe lief of zo ’n meisje wel was.

Refrein:
Bij de oude wilgen in de maneschijn,
Is vaak gesproken van liefde en trouw
En van gelukkig zijn!
Bij de oude wilgen in de maneschijn,
Kreeg menig meisje een klinkende zoen
Deed soms een afscheid pijn.

Knoestig en scheef staan de wilgen bijeen,
Menig geheim weten zij maar alleen.
’s Nachts als de mensen van ’t dorp zijn naar bed,
Hebben de wilgen inwendig pret.
Want ze vernamen veel onzin-gevlij
Zagen veel brooddronken kermis-gevrij
Werd dan spontaan eeuw’ge liefde beloofd,
Schudden de wilgen meewarig het hoofd.

Refrein

’s Winters ontdaan van hun fleurige groen,
Gaan d’ oude wilgen hun winterslaap doen.
Worden hun kruinen spierwit van de sneeuw,
Geven ze slechts een onhoorbare geeuw.
Maar als de lente komt leven ze op,
Duizenden blaadjes versieren hun top.
Als dan een paar in hun schors hartjes snijdt,
Trillen ze zelf van verliefderigheid.

Refrein