Daar ruist over heiden en weiden en zee, Bezielend een zang van ons volk. Een lied, dat in dagen van strijd als in vreê, Weerklinkt als een eed of een plechtige beê. Van liefde en van trouw ons een tolk, Een tolk van trouw aan ’t Vaderland, En ’t stamhuis van Oranje! En d’echo galmt: ‘Heil Nederland!’ Heil Nederland en Oranje! Heil Nederland!
Die zang ruist u tegen in feestelijke stond, Getuigend van hulde en van dank. Aan ’t Huis, dat zijn lot aan het onze verbond, Zijn bloed voor ons veil had, zijn eden nooit schond En zwelt tot een machtigen klank, Een bede voor het Vaderland, En ’t stamhuis van Oranje! En d’echo galmt: Heil Nederland! Heil Nederland en Oranje! Heil Nederland!
En dreigt ooit gevaar, wordt ons land ooit verguisd, Dan staan wij als één man gereed En tonen, wij zweren ’t, het zwaard in de vuist, Wat kracht er in Eendracht en Vrijheidszin huist, En ’t lied wordt een leuze, een kreet, Bij ’t strijden voor het Vaderland, En ’t stamhuis van Oranje! En d’echo galmt: Heil Nederland! Heil Nederland en Oranje! Heil Nederland!
Verheven, neen heilig, o lied, is uw macht, Gevleugeld uw stem als de wind. Gij wekt, waar ze sluimert, Oud Hollandse kracht, Die vadsige lauwheid en lafheid veracht, Wekt geestdrift in grijsaard en kind. Uw stem verenigt iederen stand, Om ’t stamhuis van Oranje! En d’echo galmt: Heil Nederland! Heil Nederland en Oranje! Heil Nederland!
