Dat hebben de meisjes zoo gaarne

Meisjes, zonder onderscheid,
Worden o zoo graag gevleid,
Vinden het charmant,
Is een man galant.
Is een jonge man attent,
Vindt zij hem een leuke vent.
Het vrouwehartje, zie,
Zwicht voor diplomatie.
Zegt hij tot een jonge vrouw:
,,Ik kan niet leven zonder jou,
Ik sterf van liefdesmart’,
Trilt het in haar hart,
Als hij voor haar nederknielt,
Zegt: ,,jij bent het, die mij bezielt!’
En haar dan verrukt
Aan zijn boezem drukt.
Al breekt hij haar in twee,
’t Geeft niets, zij voelt zich tevreê.

Refrein:
Ja dat hebben die meisjes zoo gaarne,
Op mijn woord is ’t verzekerend, man,
Kijken zij ’s nachts in bed naar de sterren,
Dan droomen zij allen ervan.

En wanneer een jonge man
Hart en hand gevraagd heeft, dan
Vraagt het kleine ding
De verlovingsring.
Die vergunt gelijkertijd
Den vrijer wat meer vrijigheid.
Zonder schreeuw of gil
Kust hij als hij wil.
Naar de bioscoop vaak toe,
Zij gaat met hem blij te moe.
Kust er flink op los,
Niemand ziet haar blos.
Ook de buitenwegen, ziet,
Waar geen sterveling je bespiedt,
Vindt ze wondervol,
Brengt haar hoofd op hol.
Na elke tien pas blijft hij staan,
Drukt haar stijf tegen zich aan.

Refrein

Op den trouwdag trekt ze dan
Trotsch haar bruidstoiletje an,
Trilt gelijk een riet
Als ze haar bruigom ziet.
Duizend dingen voor en na,
Vraagt ze schuchter aan mama.
Die zegt dan heel teer:
,,Morgen weet je meer.’
O, hoe toch haar hartje beeft,
Als ze ’t JA geproken heeft.
Het ringen wisselen, dan
Zijn ze vrouw en man.
Bruiloftvieren, leuke boel,
Zij een angstig voorgevoel.
Toasten zonder end,
Zooals bekend.
Eindelijk kijkt ze om zich heen
Met haar man eindelijk alleen.

Refrein